Jan Zieliński (tenisista)
.jpg)
| ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 listopada 1996 | |||||||||
| Wzrost |
180 cm | |||||||||
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny |
2019 | |||||||||
| Zakończenie kariery |
aktywny | |||||||||
| Trener | ||||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
0 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
769 (20 września 2021) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
5 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
7 (19 czerwca 2023) | |||||||||
| Australian Open |
F (2023) | |||||||||
| Roland Garros |
3R (2022, 2024) | |||||||||
| Wimbledon |
3R (2023) | |||||||||
| US Open |
QF (2022, 2023) | |||||||||
| Gra mieszana | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
2 | |||||||||
| Australian Open |
W (2024) | |||||||||
| Roland Garros |
SF (2024) | |||||||||
| Wimbledon |
W (2024) | |||||||||
| US Open |
1R (2023) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Jan Zieliński (ur. 16 listopada 1996 w Warszawie) – polski tenisista, dwukrotny zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w grze mieszanej.
Reprezentant w Pucharze Davisa, złoty medalista Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2014, wielokrotny medalista mistrzostw Polski, triumfator Australian Open 2024 i Wimbledon 2024 w grze mieszanej, finalista Australian Open 2023 w grze podwójnej.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Kariera juniorska
[edytuj | edytuj kod]W sierpniu 2014, razem z Kamilem Majchrzakiem i Hubertem Hurkaczem zajęli drugie miejsce w drużynowych mistrzostwach Europy juniorów[1][2].
Na igrzyskach olimpijskich młodzieży rozgrywanych w Nankinie zdobył złoty medal w grze mieszanej, występując w parze z Jil Teichmann[3]; w meczu finałowym pokonali miksta Ye Qiuyu–Jumpei Yamasaki 4:6, 6:3, 10–4[4]. W grze podwójnej razem z Kamilem Majchrzakiem zajęli czwarte miejsce[5].
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]W 2015 roku podczas mistrzostw Polski w zawodach gry mieszanej w parze z Olgą Brózdą wygrali finałowy pojedynek z Igą Odrzywołek i Mikołajem Jędruszczakiem wynikiem 7:6(6), 7:6(5)[6]. Na tych samych zawodach w parze z Jędruszczakiem zwyciężył w konkurencji gry podwójnej, pokonując w meczu mistrzowskim Marcina Gawrona i Adama Majchrowicza 5:7, 7:6(4), 10–3[7].
W 2018 roku został finalistą mistrzostw Polski w konkurencjach gry podwójnej i mieszanej[7]. W 2019 roku wspólnie z Kacprem Żukiem triumfowali w rozgrywkach deblowych podczas narodowych mistrzostw Polski; w meczu finałowym pokonali Pawła Ciasia i Grzegorza Panfila wynikiem 6:4, 6:2[7]. W 2020 roku razem z Kamilem Majchrzakiem zwyciężyli w zawodach deblowych podczas mistrzostw kraju, w spotkaniu mistrzowskim wygrywając 6:3, 6:4 z Kamilem Gajewskim i Dominikiem Nazarukiem[8]. W 2021 roku po raz trzeci w rzędu został mistrzem Polski w grze podwójnej. Tym razem w parze z Szymonem Walkówem pokonali w finale 6:3, 4:6, 10–4 Karola Drzewieckiego i Kacpra Żuka[9]. W lipcu razem z Walkówem osiągnęli finał zawodów cyklu ATP Tour w Gstaad. W tym samym sezonie wygrał pierwszy w swojej karierze turniej rangi ATP Tour w grze podwójnej. Startując w parze z Hubertem Hurkaczem, zwyciężył w turnieju w Metz, w finale pokonując Hugo Nysa i Arthura Rinderknecha 7:5, 6:3.
W 2022 roku razem z Andreą Vavassorim awansowali do meczu mistrzowskiego rozgrywek w Marrakeszu, w którym ulegli 1:6, 5:7 deblowi Rafael Matos–David Vega Hernández. Na mistrzostwach Polski po raz czwarty z rzędu został mistrzem kraju w deblu – razem z Kacprem Żukiem pokonali w finale Szymona Kielana i Filipa Peliwo 6:2, 6:1. Awansował również do meczu o tytuł w singlu, ale przegrał w nim 3:6, 2:6 z Danielem Michalskim[10]. W sierpniu wspólnie z Nysem osiągnęli finał zawodów w Winston-Salem, gdzie przegrali z parą Matthew Ebden–Jamie Murray 4:6, 2:6. W kolejnym miesiącu zawodnicy triumfowali w rozgrywkach w Metzu, w meczu mistrzowskim pokonując Lloyda Glasspoola i Harriego Heliövaarę 7:6(5), 6:4.
W styczniu 2023 roku Zieliński wraz z Nysem awansowali do finału wielkoszlemowego Australian Open. W meczu o tytuł przegrali 4:6, 6:7(4) z Rinkym Hijikatą i Jasonem Kublerem. W maju Polak odniósł pierwszy turniejowy triumf w zawodach rangi ATP Tour Masters 1000, pokonując razem z Nysem w finale zawodów w Rzymie debel Robin Haase–Botic van de Zandschulp 7:5, 6:1.
Podczas Australian Open 2024 wspólnie z Nysem tym razem doszli do ćwierćfinału[11]. Zieliński wystąpił również w grze mieszanej, dobierając się w parę w ostatniej chwili z wielokrotną mistrzynią wielkoszlemową Hsieh Su-wei. W finale po super tie-breaku pokonali triumfatorów Wimbledonu 2021 i 2022, czyli Desirae Krawczyk i Neala Skupskiego 6:7, 6:4, 11–9. Dla Zielińskiego był to pierwszy wielkoszlemowy triumf w karierze. Tajwanka zdobyła z kolei już siódme takie trofeum, ale po raz pierwszy w grze mieszanej[12].
W lipcu 2024 Zieliński ponownie wystąpił z Hsieh Su-wei w grze mieszanej, tym razem podczas Wimbledon 2024. Para dotarła do finału, w którym pokonała 6:4, 6:2 Giulianę Olmos i Santiago Gonzáleza[13].
W karierze zwyciężył w pięciu deblowych turniejach cyklu ATP Tour z jedenastu osiągniętych finałów. Wygrał również pięć turniejów o randze ATP Challenger Tour w grze podwójnej.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu ATP Tour w singlu był na 769. miejscu (20 września 2021), a w deblu na 7. pozycji (19 czerwca 2023).
Historia występów wielkoszlemowych
[edytuj | edytuj kod]- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Gra podwójna
[edytuj | edytuj kod]| Turniej | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | 1R | F | QF | 0 / 3 | 8 – 3 | ||||
| French Open | A | A | A | 3R | 2R | 3R | 0 / 3 | 5 – 3 | ||||
| Wimbledon | A | NH | A | 2R | 3R | 1R | 0 / 3 | 3 – 3 | ||||
| US Open | A | A | A | QF | QF | 0 / 2 | 6 – 2 | |||||
| Bilans spotkań | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 6–4 | 11–4 | 5–3 | 0 / 11 | 22 – 11 | ||||
Gra mieszana
[edytuj | edytuj kod]| Turniej | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | 1R | W | 1 / 2 | 5 – 1 | ||||
| French Open | A | A | A | A | 1R | SF | 0 / 2 | 3 – 2 | ||||
| Wimbledon | A | NH | A | A | 1R | W | 1 / 2 | 5 – 1 | ||||
| US Open | A | A | A | A | 1R | 0 / 1 | 0 – 1 | |||||
| Bilans spotkań | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 0–4 | 13–1 | 2 / 7 | 13 – 5 | ||||
Finały w turniejach ATP Tour
[edytuj | edytuj kod]| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (5–6)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 25 lipca 2021 | Gstaad | Ceglana |  Szymon Walków
|
 Marc-Andrea Hüsler Dominic Stricker
|
1:6, 6:7(7) |
| Zwycięzca | 1. | 26 września 2021 | Metz | Twarda (hala) | Hubert Hurkacz
|
 Hugo Nys Arthur Rinderknech
|
7:5, 6:3 |
| Finalista | 2. | 9 kwietnia 2022 | Marrakesz | Ceglana |  Andrea Vavassori
|
 Rafael Matos David Vega Hernández
|
1:6, 5:7 |
| Finalista | 3. | 27 sierpnia 2022 | Winston-Salem | Twarda | Hugo Nys
|
 Matthew Ebden Jamie Murray
|
4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 2. | 25 września 2022 | Metz | Twarda (hala) | Hugo Nys
|
Lloyd Glasspool Harri Heliövaara
|
7:6(5), 6:4 |
| Finalista | 4. | 28 stycznia 2023 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Hugo Nys
|
Rinky Hijikata Jason Kubler
|
4:6, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 3. | 21 maja 2023 | Rzym | Ceglana | Hugo Nys
|
 Robin Haase Botic van de Zandschulp
|
7:5, 6:1 |
| Finalista | 5. | 29 października 2023 | Bazylea | Twarda (hala) | Hugo Nys
|
 Santiago González Édouard Roger-Vasselin
|
7:6(8), 6:7(3), 1–10 |
| Zwycięzca | 4. | 11 listopada 2023 | Metz | Twarda (hala) | Hugo Nys
|
 Constantin Frantzen Hendrik Jebens
|
6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 5. | 3 marca 2024 | Acapulco | Twarda | Hugo Nys
|
Santiago González Neal Skupski
|
6:3, 6:2 |
| Finalista | 6. | 21 kwietnia 2024 | Barcelona | Ceglana | Hugo Nys
|
 Máximo González Andrés Molteni
|
6:4, 4:6, 9–11 |
Gra mieszana (2–0)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 26 stycznia 2024 | Australian Open, Melbourne | Twarda |  Hsieh Su-wei
|
 Desirae Krawczyk Neal Skupski
|
6:7(5), 6:4, 11–9 |
| Zwycięzca | 2. | 14 lipca 2024 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Hsieh Su-wei
|
Giuliana Olmos Santiago González
|
6:4, 6:2 |
Zwycięstwa w turniejach ATP Challenger Tour w grze podwójnej
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 26 września 2020 | Sybin | Ceglana | Hunter Reese
|
Robert Galloway Hans Hach Verdugo
|
6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 17 kwietnia 2021 | Split | Ceglana | Szymon Walków
|
Grégoire Barrère Albano Olivetti
|
6:2, 7:5 |
| Zwycięzca | 3. | 10 lipca 2021 | Brunszwik | Ceglana | Szymon Walków
|
 Ivan Sabanov Matej Sabanov
|
6:4, 4:6, 10–4 |
| Zwycięzca | 4. | 14 sierpnia 2021 | Meerbusch | Ceglana | Szymon Walków
|
Dustin Brown Robin Haase
|
6:1, 6:3 |
| Zwycięzca | 5. | 12 marca 2022 | Roseto degli Abruzzi | Ceglana | Hugo Nys
|
 Roman Jebavý Philipp Oswald
|
7:6(2), 4:6, 10–3 |
Medale igrzysk olimpijskich młodzieży
[edytuj | edytuj kod]Gra mieszana
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
| Złoty medal | 2014 | Nankin | Twarda | Jil Teichmann
|
 Ye Qiuyu Jumpei Yamasaki
|
4:6, 6:3, 10–4 |
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Syn Doroty i Andrzeja Zielińskich. W listopadzie 2022 oświadczył się Klaudii Kołakowskiej[14]. Obecnie związany z węgierską tenisistką Dalmą Gálfi[15].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ European Summer Cups B18 Final [online], Tennis Europe [dostęp 2015-04-29] (ang.).
- ↑ Kamil Drużynowym Wicemistrzem Europy!. kamilmajchrzak.pl. [dostęp 2015-04-29]. (pol.).
- ↑ Bartosz Gębicz: Jan Zieliński także złoty podczas igrzysk w Nankinie. Przegląd Sportowy, 2014-08-24. [dostęp 2015-07-23]. (pol.).
- ↑ Mixed Doubles. result.nanjing2014.org. [dostęp 2015-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-11)]. (ang.).
- ↑ Men’s Doubles. result.nanjing2014.org. [dostęp 2015-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-11)]. (ang.).
- ↑ Rafał Smoliński: Magdalena Fręch i Paweł Ciaś mistrzami Polski w tenisie ziemnym. Sportowe Fakty, 2015-06-20. [dostęp 2015-07-12]. (pol.).
- ↑ a b c Mistrzostwa Polski kobiet i mężczyzn. Polski Związek Tenisowy. [dostęp 2018-12-30]. (pol.).
- ↑ MP – 94 Narodowe Mistrzostwa Polski Kobiet i Mężczyzn. Polski Związek Tenisowy. [dostęp 2020-07-19]. (pol.).
- ↑ Piotr Chłystek: Narodowe Mistrzostwa Polski: Czas na decydujące rozstrzygnięcia. Przegląd Sportowy, 2021-07-15. [dostęp 2021-07-15]. (pol.).
- ↑ Esvelo 96. NMP: Michalski wywalczył tytuł w Bytomiu. Polski Związek Tenisowy, 2022-07-16. [dostęp 2022-07-17]. (pol.).
- ↑ Rafał Smoliński, Polak nie powtórzy finału Australian Open. Niemiecka niespodzianka [online], sportowefakty.wp.pl, 24 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-26].
- ↑ Krzysztof Rawa, Jan Zieliński i Su-wei Hsieh pierwszymi zwycięzcami Australian Open 2024 [online], Rzeczpospolita, 26 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-26].
- ↑ Jan Zieliński triumfuje w Wimbledonie! [online], www.rmf24.pl [dostęp 2024-07-16] (pol.).
- ↑ Jan Zieliński miał 18 lat, gdy poznał swoją narzeczoną. Długo żyli w związku na odległość. Plejada, 2023-01-27. [dostęp 2023-01-27]. (pol.).
- ↑ To ona skradła serce Jana Zielińskiego. Początkowo ukrywali swój związek. Przegląd Sportowy, 2024-07-14. [dostęp 2024-08-20]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2015-07-23] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2015-07-23] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2015-07-23] (ang.).