Wiera Zwonariowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiera Zwonariowa
Вера Звонарёва
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wiera Igoriewna Zwonariowa

Państwo

 Rosja

Data i miejsce urodzenia

7 września 1984
Moskwa

Wzrost

172 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

wrzesień 2000

Zakończenie kariery

aktywna

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

12 WTA, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

2 (25 października 2010)

Australian Open

SF (2009, 2011)

Roland Garros

QF (2003)

Wimbledon

F (2010)

US Open

F (2010)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

16 WTA, 2 WTA 125, 2 ITF

Najwyżej w rankingu

9 (8 sierpnia 2005)

Australian Open

W (2012)

Roland Garros

QF (2006)

Wimbledon

F (2010)

US Open

W (2006, 2020)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie
brąz Pekin 2008 tenis ziemny
(gra pojedyncza)
Strona internetowa

Wiera Igoriewna Zwonariowa, ros. Вера Игоревна Звонарёва (ur. 7 września 1984 w Moskwie) – rosyjska tenisistka. Triumfatorka turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i mieszanej, finalistka Wimbledonu 2010 oraz US Open 2010 w grze pojedynczej, brązowa medalistka igrzysk olimpijskich w Pekinie (2008). Sklasyfikowana najwyżej na drugim miejscu w rankingu WTA Tour.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

2003[edytuj | edytuj kod]

W tym roku Zwonariowa zdobyła swój pierwszy tytuł w Bol pokonując w nim Conchitę Martínez Granados 6:1, 6:3. W turnieju w Berlinie pokonała ówczesną 10 Anastazji Myskinie. We French Open została rozstawiona z numerem 22 dochodząc do ćwierćfinału pokonując m.in. Amerykankę Venus Williams, ale uległa w 3 setach Nadii Pietrowej. Na Wimbledonie przystąpiła do rywalizacji jako 16 zawodniczka rankingu WTA i doszła do IV rundy ulegając rozstawionej z numerem 4 Venus Williams 1:6, 3:6. W turnieju US Open była rozstawiona z numerem 13 i doszła do III rundy ulegając Meghann Shaughnessy 6:4, 4:6, 2:6. W turnieju w Moskwie przegrała w finale gry podwójnej. Sezon 2003 zakończyła jako 13.

2004[edytuj | edytuj kod]

Wiera zaczęła sezon od dotarcia do IV rundy Australian Open przegrywając w niej z Lindsay Davenport 1:6, 3:6. W lutym wygrała swój drugi turniej w Memphis pokonując w finale Lisę Raymond 4:6, 6:4, 7:5. Również w parze z Mariją Szarapową doszły do finału gry podwójnej. Po tym turnieju awansowała do pierwszej dziesiątki rankingu WTA. W turnieju French Open doszła do III rundy ulegając Marii Szarapowej 3:6, 6:7. Na Wimbledonie powtórzyła swój wynik z 2003 roku dochodząc do IV rundy ulegając Lindsay Davenport 4:6, 4:6. Następnie doszła do finału turnieju w Cincinnati przegrywając znowu Lindsay Davenport 3:6, 2:6. W turnieju US Open dotarła do IV rundy gry pojedynczej ulegając późniejszej finalistce tego turnieju Jelenie Diemientjewej 6:1, 4:6, 3:6. Natomiast w grze mieszanej wygrała turniej z Bobem Bryanem. W turnieju w Moskwie w parze z Anastasiją Myskiną wygrała swój pierwszy tytuł deblowy. Natomiast w turnieju w Filadelfii doszła do finału przegrywając z Amélie Mauresmo 6:3, 2:6, 2:6. Zwonariowa zakończyła rok na 11 pozycji w rankingu WTA.

2005[edytuj | edytuj kod]

Na turnieju Australian Open przegrała już w II rundzie z Wierą Duszewiną 3:6, 3:6. Następnie obroniła tytuł wywalczony sprzed roku w Memphis pokonując w finale Meghann Shaughnessy 7:6, 6:2. W turnieju w Berlinie w parze z Jeleną Lichowcewą wygrała swój drugi deblowy turniej. W turnieju French Open odpadła w III rundzie z Mary Pierce 6:7, 5:7. W turnieju w Eastbourne doszła do finału debla. W turnieju na trawiastych kortach w Wimbledonie odpadła w II rundzie z Květą Peschke 6:1, 4:6, 3:6. W turnieju w Stanfordzie w parze z Jeleną Lichowcewą przegrały w finale debla. Po tym turnieju Wiera doznała kontuzji która wykluczyła ją z gry do końca sezon. Sezon zakończyła na 42 miejscu w rankingu WTA.

2006[edytuj | edytuj kod]

Sezon zaczęła od turnieju w Auckland, gdzie doszła do finału przegrywając z Marion Bartoli 2:6, 2:6, ale w grze podwójnej w parze z Jeleną Lichowcewą wygrały ten turniej pokonując w finale 6:3, 6:4 parę Émilie Loit i Barbora Záhlavová-Strýcová. Natomiast w Australian Open uległa już w I rundzie Martinie Hingis 1:6, 2:6. W kolejnym turnieju wielkoszlemowym French Open odpadła również w I rundzie ulegając Dinarze Safinie. W turnieju w Birmingham wygrała swój 4 turniej pokonując w finale Jameę Jackson 7:6, 7:6. W turnieju wimbledońskim trafiła w pierwszej rundzie na Kim Clijsters i przegrała 5:7, 3:6. Natomiast w grze mieszanej w parze z Andy Ramem wygrała swój drugi tytuł wielkoszlemowy w grze mieszanej. W turnieju przygotowawczym do US Open w Cincinnati pokonała w finale Katerinę Srebotnik 6:2, 6:4. W turnieju US Open doszła do III rundy pokonując po drodze Martę Domachowską 7:6, 6:6, a ulegając Jelenie Diemientjewej 5:7, 3:6. W parze z Nathalie Dechy wygrały cały turniej w kategorii gry deblowej. Sezon zakończyła jako 24 w rankingu WTA.

2007[edytuj | edytuj kod]

Wiera zaczęła sezon dochodząc po raz drugi z rzędu do finału turnieju w Auckland, gdzie przegrała z Jeleną Janković 6:7, 7:5, 3:6. W Australian Open doszła do IV rundy gdzie przegrała z Mariją Szarapową 5:7, 4:6. W turnieju w Indian Wells po raz pierwszy w swojej karierze wygrała z numerem 1 światowego rankingu Mariją Szarapową w IV rundzie, ale uległa w ćwierćfinale Chince Li Na 4:6, 5:7. Z powodu kontuzji nadgarstka musiała wycofać się z French Open i Wimbledonu. Na korty wróciła na turniej US Open w którym doszła do III rundy przegrywając z Sereną Williams4:6, 6:7. Sezon zakończyła jako 22.

2008[edytuj | edytuj kod]

Sezon zaczęła jak zwykle od turnieju w Auckland, gdzie została rozstawiona z numerem 1 i przegrała w ćwierćfinale. Następnym jej turniejem był turniej w Hobart, gdzie doszła do finału w którym musiała dać walkowera Eleni Daniilidu. W turnieju Australian Open odpadła już w I rundzie przegrywając z Ai Sugiyama. Następnie doszła do finału turnieju Qatar Total Open w Dosze, gdzie przegrała z Mariją Szarapową 1:6, 6:2, 0:6. W turnieju w Charleston doszła po raz trzeci w sezonie do finału w którym przegrała z Sereną Williams 4:6, 6:3, 3:6. Następnie w turnieju w Pradze wygrała swój szósty turniej pokonując Wiktoryję Azarankę 7:6, 6:2. W turnieju French Open została rozstawiona z numerem 11 i doszła do IV rundy przegrywając z Jeleną Diemientjewą 4:6, 6:1, 2:6. Na kortach Wimbledonu została rozstawiona z numerem 13 i dość nieoczekiwanie odpadła już w II rundzie przegrywając z Tamarine Tanasugarn 6:7, 6:4, 3:6. W lipcu w parze z Jeleną Wiesniną doszły do finału turnieju w Stanfordzie, w którym przegrały z Carą Black i Liezel Huber. Na Igrzyskach Olimpijskich zdobyła brązowy medal, pokonując Li Na w walce o 3 miejsce. Na kortach Flushing Meadows w Nowym Jorku doszła do II rundy w której przegrała z Tetianą Perebyjnis 3:6, 3:6. Po tym turnieju wygrała swój siódmy zawodowy turniej w Kantonie pokonując w finale Peng Shuai 6:7, 6:0, 6:2. Następnie osiągnęła dwa finały w Moskwie przegrana z Janković i w Linz przegrana z Aną Ivanović. Jako 8 zakwalifikowała się do turnieju mistrzyń w którym doszła do finału pokonując po drodze Swietłanę Kuzniecową 6:2, 6:3, Anę Ivanović 6:3, 6:7, 6:4, Jelenę Janković 2:6, 6:3, 6:4, w półfinale Jelenę Diemientjewą 7:6, 3:6, 6:3 i uległa dopiero Venus Williams 7:6, 0:6, 2:6. Sezon zakończyła jako 7.

2009[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2009 Wiera zaczęła znakomicie dochodząc do półfinału Australian Open pokonując po drodze m.in. Nadię Pietrową i Marion Bartoli, a ulegając dopiero Dinarze Safinie 3:6, 6:7. W turnieju w Pattaya wygrała cały turniej pokonując w finale Sanie Mirze. Następnie W turnieju w Indian Wells Wiera rozegrała swój najlepszy turniej w karierze wygrywając w singlu w po drodze m.in. Li Na, Caroline Wozniacki, Wiktoryję Azarankę, a w finale ostatecznie pokonała Anę Ivanović 7:6, 6:2. Również w tym turnieju w parze z Wiktoryją Azaranką wygrały cały turniej. Z powodu kontuzji Wiera musiała wycofać się z wielkoszlemowego French Open. W turnieju wimbledońskim odpadła w III rundzie. W US Open dotarła do IV rundzie, gdzie mając siedem piłek meczowych przegrała z Flavią Penettą 6:3, 6:7, 0:6. Na turnieju mistrzyń była zawodniczką rezerwową i zastąpiła Dinarę Safinę w meczu z Caroline Wozniacki, ale po tym meczu wycofała się z turnieju. Sezon zakończyła na 9 miejscu w rankingu WTA.

2010[edytuj | edytuj kod]

Sezon rozpoczęła od turnieju w Sydney. W I rundzie przy stanie 3:3 w meczu z Jeleną Wiesniną musiała skreczować. Następnie wystartowała w Australian Open, gdzie doszła do IV rundy przegrywając z Wiktoryją Azaranką 6:4, 4:6, 0:6.

W turnieju w Pattaya zdołała obronić tytuł. W finale pokonała Tamarine Tanasugarn 6:4, 6:4. Nie obroniła tytułu w Indian Wells, przegrywając w IV rundzie 2:6, 5:7 z Samanthą Stosur. Odpadła również w IV rundzie turnieju w Miami, gdzie po pokonaniu Melanie Oudin i Sary Errani przegrała z Justine Henin 1:6, 4:6

Osiągnęła finał turnieju w Charleston, zwyciężyła z nią tylko Samantha Stosur – 0:6, 3:6. Po drodze pokonała Melanie Oudin 7:5, 6:2 i Caroline Wozniacki, która musiała skreczować przy wyniku 5:2 dla Wiery, z powodu kontuzji lewej kostki.

Słabą formę pokazała na kortach ziemnych. Przegrała w II rundach turnieju w Rzymie (z Petrą Kvitovą 4:6, 0:6) i w Madrycie (z Venus Williams 5:7, 3:6). W paryskim turnieju French Open dotarła do II rundy, ulegając 4:6, 4:6 Anastasiji Rodinowej.

Na trawiastych kortach Wimbledonu pokonując m.in. Yaninę Wickmayer, Jelenę Janković i Kim Clijsters doszła do pierwszego swojej karierze finału wielkoszlemowego w grze pojedynczej, w którym przegrała z Sereną Wiliams 3:6, 2:6.

2012[edytuj | edytuj kod]

Sezon rozpoczęła od przegranej w pierwszej rundzie turnieju w Sydney ze swoją rodaczką, Swietłaną Kuzniecową, wynikiem 1:6, 2:6.

Podczas Australian Open doszła do trzeciej rundy w grze pojedynczej. W pierwszym meczu pokonała w trzech setach Rumunkę Alexandrę Dulgheru. W kolejnym spotkaniu pokonała po dwóch setach walki reprezentantkę Czech – Lucie Hradecką. W następnej rundzie nie sprostała rodaczce Jekatierinie Makarowej. Mecz zakończył się wynikiem 6:7(7), 1:6. W zawodach gry podwójnej w parze ze Swietłaną Kuzniecową pokonała w finale Włoszki: Sarę Errani oraz Robertę Vinci[1]. Był to drugi wygrany finał turnieju wielkoszlemowego w grze podwójnej.

Nie wystartowała we French Open 2012, a podczas Wimbledonu odpadła w trzeciej rundzie po kreczu w drugim secie w meczu z Kim Clijsters przy stanie 3:6, 3:4. Później wystartowała w turnieju olimpijskim rozgrywanym również na londyńskiej trawie, jednak podobnie jak miesiąc wcześniej odpadła w trzeciej rundzie. Przegrała z późniejszą mistrzynią Sereną Williams 1:6, 0:6. To był ostatni występ Zwonariowej na profesjonalnych kortach w sezonie.

2013–2015[edytuj | edytuj kod]

Przez kontuzję nie występowała w całym sezonie 2013.

Powrót do gry w kolejnym roku nie był zbyt udany – porażki w pierwszych rundach w Shenzhen i Australian Open. Wygrała jeden mecz w Pattaya z Peangtarn Plipuech 6:3, 6:2, ale w drugiej rundzie przegrała z Jekatieriną Makarową 0:6, 2:6. W Tajlandii w grze podwójnej poszło już jej zdecydowanie lepiej, gdyż awansowała aż do półfinału. W parze z Noppawan Lertcheewakarn przegrała w walce o finał z późniejszymi triumfatorkami Peng Shuai i Zhang Shuai 2:6, 3:6. Przełom nastąpił podczas Wimbledonu, gdzie wygrała dwie pierwsze rundy: z Tarą Moore 6:4, 6:7(3), 9:7 i Donną Vekić 6:4, 6:4. W trzeciej jednak nie sprostała Zarinie Dijas 6:7(1), 6:3, 3:6. W grze podwójnej występ zakończył się na pierwszej rundzie. U boku, powracającej do zawodowego tenisa, Martiny Hingis uległa rozstawionej z czwórką parze Cara BlackSania Mirza 2:6, 4:6. Przez kontuzje znowu zaprzestała występów, a ostatecznie w 2015 roku zakończyła karierę[2].

2017[edytuj | edytuj kod]

W 2017 roku Wiera Zwonariowa powróciła do zawodowego tenisa. Pod koniec marca wystąpiła w turnieju ITF w Istambule. W lipcu wygrała turniej w Szarm el-Szejk. W sierpniu wystartowała w eliminacjach do turnieju WTA Premier w New Haven. W pierwszej rundzie pokonała Anastasiję Rodionową 2:6, 6:3, 6:1. W drugiej po przegraniu pierwszego seta z Magdaléną Rybárikovą 5:7 poddała mecz. Później w eliminacjach do US Open wygrała jeden mecz, lecz w kolejnym nie sprostała Jamie Loeb przegrywając 6:7(4), 7:5, 4:6.

We wrześniu doszła do finału turnieju rangi WTA 125k w Dalian, w którym przegrała z Kateryną Kozłową 4:6, 2:6. Pod koniec miesiąca przeszła przez eliminacje do turnieju WTA International w Taszkencie. W pierwszej rundzie turnieju głównego pokonała rozstawioną z czwórką Irinę-Camelię Begu 2:6, 6:2, 6:4, w ćwierćfinale „szóstkę” Aleksandrę Krunić 6:4, 6:3, by w walce o finał skreczować w meczu z Kateryną Bondarenko przy stanie 6:7(7), 1:4. Na koniec sezonu przegrała w pierwszej rundzie WTA 125k w Hua Hin z Yaniną Wickmayer 6:7(4), 3:6.

Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 1R 4R 2R 1R 4R 1R SF 4R SF 3R A 1R 2R A A Q1 Q1 A 1R 1R A 0 / 14 23 – 14
French Open A A 4R QF 3R 3R 1R A 4R A 2R 4R A A A A A A A 1R Q3 Q3 A A 0 / 9 18 – 9
Wimbledon A A 2R 4R 4R 2R 1R A 2R 3R F 3R 3R A 3R A A A 1R A NH 2R A Q2 0 / 13 24 – 12
US Open A A 3R 3R 4R A 3R 3R 2R 4R F QF A A A A A Q2 2R A 1R 1R A 1R 0 / 13 26 – 13
Ranking na koniec roku 357 371 45 13 11 42 24 23 7 9 2 7 98 251 182 204 123 141 163 87 273 256 0 / 49 91 – 48

Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A 1R SF QF 3R A 3R A 2R W A 1R A A A A 1R A 3R 3R A 1 / 11 22 – 9
French Open A A A A 3R 3R QF A 2R A 2R 2R A A A A A A A 2R 2R 1R A 1R 0 / 10 12 – 10
Wimbledon A A A A 2R QF 2R A 2R 1R F A A A 1R A A A 2R A NH 3R A QF 0 / 10 16 – 9
US Open A A A A A A W 2R 2R 2R QF 2R A A A A A A 3R A W A A F 2 / 9 25 – 5
Ranking na koniec roku 539 387 73 15 10 18 72 48 58 33 83 33 345 174 56 71 40 53 31 9 3 / 40 75 – 33

Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A 1R QF 1R A A A A A A A A A A A A A 2R A A 0 / 4 3 – 4
French Open A A A A A A SF A A A A A A A A A A A A A NH A A 1R 0 / 2 3 – 2
Wimbledon A A A A A A W A A A 2R A 2R A A A A A A A NH 2R A A 1 / 4 8 – 2
US Open A A A 1R W A 1R A A A A A A A A A A A A A NH A A 1R 1 / 4 5 – 3
2 / 14 19 – 11

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 30 (12–18)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 8 lipca 2002 Palermo Ceglana Argentyna Mariana Díaz-Oliva 7:6(6), 1:6, 3:6
Zwyciężczyni 1. 4 maja 2003 Bol Ceglana Hiszpania Conchita Martínez Granados 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 2. 21 lutego 2004 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone Lisa Raymond 4:6, 6:4, 7:5
Finalistka 2. 16 sierpnia 2004 Cincinnati Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 3:6, 2:6
Finalistka 3. 25 października 2004 Filadelfia Twarda (hala) Francja Amélie Mauresmo 6:3, 2:6, 2:6
Zwyciężczyni 3. 19 lutego 2005 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy 7:6(3), 6:2
Finalistka 4. 7 stycznia 2006 Auckland Twarda Francja Marion Bartoli 2:6, 2:6
Zwyciężczyni 4. 18 czerwca 2006 Birmingham Trawiasta Stany Zjednoczone Jamea Jackson 7:6(12), 7:6(5)
Zwyciężczyni 5. 23 lipca 2006 Cincinnati Twarda Słowenia Katarina Srebotnik 6:2, 6:4
Finalistka 5. 6 stycznia 2007 Auckland Twarda Serbia Jelena Janković 6:7(9), 7:5, 3:6
Finalistka 6. 11 stycznia 2008 Hobart Twarda Grecja Eleni Daniilidu walkower
Finalistka 7. 24 lutego 2008 Doha Twarda Rosja Marija Szarapowa 1:6, 6:2, 0:6
Finalistka 8. 20 kwietnia 2008 Charleston Ceglana Stany Zjednoczone Serena Williams 4:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 6. 4 maja 2008 Praga Ceglana Białoruś Wiktoryja Azaranka 7:6(2), 6:2
Zwyciężczyni 7. 21 września 2008 Kanton Twarda Peng Shuai 6:7(4), 6:0, 6:2
Finalistka 9. 12 października 2008 Moskwa Twarda (hala) Serbia Jelena Janković 2:6, 4:6
Finalistka 10. 26 października 2008 Linz Twarda (hala) Serbia Ana Ivanović 2:6, 1:6
Finalistka 11. 9 listopada 2008 Doha Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams 7:6(5), 0:6, 2:6
Zwyciężczyni 8. 15 lutego 2009 Pattaya Twarda Indie Sania Mirza 7:5, 6:1
Zwyciężczyni 9. 22 marca 2009 Indian Wells Twarda Serbia Ana Ivanović 7:6(5), 6:2
Zwyciężczyni 10. 14 lutego 2010 Pattaya Twarda Tajlandia Tamarine Tanasugarn 6:4, 6:4
Finalistka 12. 18 kwietnia 2010 Charleston Ceglana Australia Samantha Stosur 0:6, 3:6
Finalistka 13. 3 lipca 2010 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams 3:6, 2:6
Finalistka 14. 23 sierpnia 2010 Montreal Twarda Dania Caroline Wozniacki 3:6, 2:6
Finalistka 15. 11 września 2010 US Open Twarda Belgia Kim Clijsters 2:6, 1:6
Finalistka 16. 11 października 2010 Pekin Twarda Dania Caroline Wozniacki 3:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 11. 26 lutego 2011 Doha Twarda Dania Caroline Wozniacki 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 12. 24 lipca 2011 Baku Twarda Rosja Ksienija Pierwak 6:1, 6:4
Finalistka 17. 7 sierpnia 2011 San Diego Twarda Polska Agnieszka Radwańska 3:6, 4:6
Finalistka 18. 1 października 2011 Tokio Twarda Polska Agnieszka Radwańska 3:6, 2:6

Gra podwójna 23 (16–7)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 5 października 2003 Moskwa Dywanowa (hala) Rosja Anastasija Myskina Rosja Nadieżda Pietrowa
Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 21 lutego 2004 Memphis Twarda (hala) Rosja Marija Szarapowa Szwecja Åsa Svensson
Stany Zjednoczone Meilen Tu
4:6, 6:7(0)
Zwyciężczyni 1. 17 października 2004 Moskwa Dywanowa (hala) Rosja Anastasija Myskina Hiszpania Virginia Ruano Pascual
Argentyna Paola Suárez
6:3, 4:6, 6:2
Zwyciężczyni 2. 8 maja 2005 Berlin Ceglana Rosja Jelena Lichowcewa Zimbabwe Cara Black
Południowa Afryka Liezel Huber
4:6, 6:4, 6:3
Finalistka 3. 18 czerwca 2005 Eastbourne Trawiasta Rosja Jelena Lichowcewa Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
3:6, 5:7
Finalistka 4. 31 lipca 2005 Stanford Twarda Rosja Jelena Lichowcewa Zimbabwe Cara Black
Australia Rennae Stubbs
3:6, 5:7
Zwyciężczyni 3. 7 stycznia 2006 Auckland Twarda Rosja Jelena Lichowcewa Francja Émilie Loit
Czechy Barbora Strýcová
6:3, 6:4
Zwyciężczyni 4. 10 września 2006 US Open Twarda Francja Nathalie Dechy Rosja Dinara Safina
Słowenia Katarina Srebotnik
7:6(5), 7:5
Finalistka 5. 20 lipca 2008 Stanford Twarda Rosja Jelena Wiesnina Zimbabwe Cara Black
Stany Zjednoczone Liezel Huber
4:6, 3:6
Zwyciężczyni 5. 21 marca 2009 Indian Wells Twarda Białoruś Wiktoryja Azaranka Argentyna Gisela Dulko
Izrael Szachar Pe’er
6:4, 3:6, 10–5
Finalistka 6. 4 lipca 2010 Wimbledon Trawiasta Rosja Jelena Wiesnina Stany Zjednoczone Vania King
Kazachstan Jarosława Szwiedowa
6:7(6), 2:6
Zwyciężczyni 6. 27 stycznia 2012 Australian Open Twarda Rosja Swietłana Kuzniecowa Włochy Sara Errani
Włochy Roberta Vinci
5:7, 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 7. 4 lutego 2018 Petersburg Twarda (hala) Szwajcaria Timea Bacsinszky Rosja Ałła Kudriawcewa
Słowenia Katarina Srebotnik
2:6, 6:1, 10–3
Zwyciężczyni 8. 29 lipca 2018 Moskwa Ceglana Rosja Anastasija Potapowa Rosja Aleksandra Panowa
Kazachstan Galina Woskobojewa
6:0, 6:3
Zwyciężczyni 9. 24 lutego 2019 Budapeszt Twarda (hala) Rosja Jekatierina Aleksandrowa Węgry Fanny Stollár
Wielka Brytania Heather Watson
6:4, 4:6, 10–7
Zwyciężczyni 10. 11 września 2020 US Open Twarda Niemcy Laura Siegemund Stany Zjednoczone Nicole Melichar
Xu Yifan
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 11. 6 marca 2022 Lyon Twarda (hala) Niemcy Laura Siegemund Wielka Brytania Alicia Barnett
Wielka Brytania Olivia Nicholls
7:5, 6:1
Zwyciężczyni 12. 3 kwietnia 2022 Miami Twarda Niemcy Laura Siegemund Wieronika Kudiermietowa
Belgia Elise Mertens
7:6(3), 7:5
Zwyciężczyni 13. 5 sierpnia 2023 Waszyngton Twarda Niemcy Laura Siegemund Chile Alexa Guarachi
Rumunia Monica Niculescu
6:4, 6:4
Finalistka 7. 10 września 2023 US Open Twarda Niemcy Laura Siegemund Kanada Gabriela Dabrowski
Nowa Zelandia Erin Routliffe
6:7(9), 3:6
Zwyciężczyni 14. 30 września 2023 Ningbo Twarda Niemcy Laura Siegemund Guo Hanyu
Jiang Xinyu
4:6, 6:3, 10–5
Zwyciężczyni 15. 22 października 2023 Nanchang Twarda Niemcy Laura Siegemund Japonia Eri Hozumi
Japonia Makoto Ninomiya
6:4, 6:2
Zwyciężczyni 16. 6 listopada 2023 Cancún Twarda Niemcy Laura Siegemund Stany Zjednoczone Nicole Melichar-Martinez
Australia Ellen Perez
6:4, 6:4

Gra mieszana 2 (2–0)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 12 września 2004 US Open Twarda Stany Zjednoczone Bob Bryan Australia Alicia Molik
Australia Todd Woodbridge
6:3, 6:4
Zwyciężczyni 2. 9 lipca 2006 Wimbledon Trawiasta Izrael Andy Ram Stany Zjednoczone Venus Williams
Stany Zjednoczone Bob Bryan
6:3, 6:2

Finały turniejów WTA 125[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza 1 (0–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 10 września 2017 Dalian Twarda Ukraina Kateryna Kozłowa 4:6, 2:6

Gra podwójna 4 (2–2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 11 listopada 2018 Limoges Twarda (hala) Szwajcaria Timea Bacsinszky Rosja Wieronika Kudiermietowa
Kazachstan Galina Woskobojewa
5:7, 4:6
Finalistka 2. 12 grudnia 2021 Angers Twarda (hala) Rumunia Monica Niculescu Słowacja Tereza Mihalíková
Belgia Greet Minnen
6:4, 1:6, 8–10
Zwyciężczyni 1. 19 grudnia 2021 Limoges Twarda (hala) Rumunia Monica Niculescu Francja Estelle Cascino
Francja Jessika Ponchet
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 2. 21 maja 2023 Paryż Ceglana Kazachstan Anna Danilina Ukraina Nadija Kiczenok
Stany Zjednoczone Alycia Parks
5:7, 7:6(2), 14–12

Występy w Turnieju Mistrzyń[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2004 Faza grupowa Rosja Marija Szarapowa
Rosja Swietłana Kuzniecowa
Francja Amélie Mauresmo
4:6, 5:7
2:6, 4:6
0:6, 1:6
2008 Finał Stany Zjednoczone Venus Williams 7:6(5), 0:6, 2:6
2009 Faza grupowa[a]
Dania Caroline Wozniacki

0:6, 7:6(3), 4:6
wycofała się z turnieju po jednym meczu
2010 Półfinał Dania Caroline Wozniacki 5:7, 0:6
2011 Półfinał Białoruś Wiktoryja Azaranka 2:6, 3:6

W grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2005 Półfinał Rosja Jelena Lichowcewa Zimbabwe Cara Black
Australia Rennae Stubbs
4:6, 6:7(4)
2023 Zwycięstwo Niemcy Laura Siegemund Stany Zjednoczone Nicole Melichar-Martinez
Australia Ellen Perez
6:4, 6:4

Finały turniejów ITF[edytuj | edytuj kod]

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 4 (3–1)[edytuj | edytuj kod]

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Zwyciężczyni 1. 24/09/2000 Rosja Moskwa 10 000 Dywanowa Rosja Marija Gołowiznina 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 2. 14/04/2002 Włochy Neapol 50 000 Ceglana Kanada Maureen Drake 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 3. 09/07/2017 Egipt Szarm el-Szejk 15 000 Twarda Słowacja Tereza Mihalíková 1:6, 7:6(4), 7:5
Finalistka 1. 31/10/2020 Turcja Stambuł 25 000 Twarda (hala) Estonia Kaia Kanepi 3:6, 3:6

Gra podwójna 4 (2–2)[edytuj | edytuj kod]

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Finalistka 1. 22/04/2001 Włochy Cagliari 10 000 Ceglana Szwecja Aleksandra Srndovic Włochy Giulia Meruzzi
Rumunia Andreea Ehritt-Vanc
1:6, 3:6
Finalistka 2. 14/04/2002 Włochy Neapol 50 000 Ceglana Argentyna Gisela Dulko Japonia Rika Hiraki
Japonia Nana Miyagi
5:7, 6:4, 5:7
Zwyciężczyni 1. 13/04/2019 Turcja Antalya 25 000 Ceglana Szwajcaria Marie Mettraux Czechy Karolína Kubáňová
Czechy Nikola Tomanová
6:3, 0:6, 12–10
Zwyciężczyni 2. 10/12/2023 Zjednoczone Emiraty Arabskie Dubaj 100 000 Twarda Węgry Tímea Babos Wielka Brytania Olivia Nicholls
Wielka Brytania Heather Watson
6:1, 2:6, 10–7

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Zawodniczka rezerwowa. Zastąpiła w turnieju Dinarę Safinę, lecz po przegraniu jednego meczu sama zrezygnowała z gry.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nicholas McCarvel: Kuznetsova and Zvonareva win women’s doubles. australianopen.com, 2012-01-27. [dostęp 2012-01-27]. (ang.).
  2. PAP: Wiera Zwonariewa wraca do tenisa po dwuletniej przerwie. sport.onet.pl, 2017-03-11. [dostęp 2018-08-25]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]