Marcelo Ríos

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcelo Ríos
Ilustracja
Państwo

 Chile

Data i miejsce urodzenia

26 grudnia 1975
Santiago

Wzrost

175 cm

Gra

leworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1994

Zakończenie kariery

2004

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

18

Najwyżej w rankingu

1 (30 marca 1998)

Australian Open

F (1998)

Roland Garros

QF (1997, 1998)

Wimbledon

4R (1997)

US Open

QF (1997)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

141 (7 maja 2001)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Chile
Igrzyska panamerykańskie
srebro Santo Domingo 2003 gra pojedyncza
srebro Santo Domingo 2003 gra podwójna

Marcelo Andrés Ríos Mayorga (ur. 26 grudnia 1975 w Santiago) – chilijski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, lider rankingu ATP w grze pojedynczej, olimpijczyk z Sydney (2000).

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Ríos był pierwszym zawodnikiem z Ameryki Południowej, który został liderem na świecie w kategorii juniorów. Dokonał tego w 1993 roku, m.in. po zwycięstwie w US Open.

Jako zawodowy tenisista Ríos występował w latach 1994–2004[1].

W grze pojedynczej Chilijczyk zwyciężył w 18 turniejach o randze ATP World Tour oraz awansował do 13 finałów. Rok 1998 był najlepszy w karierze Ríosa. Dotarł do finału wielkoszlemowego Australian Open, jednak w decydującym meczu przegrał z Petrem Kordą 2:6, 2:6, 2:6. W marcu, po wygraniu rozgrywek w Miami został liderem rankingu światowego[2]. Do końca sezonu pozostawał w ścisłej czołówce, kończąc rok 1998 na 2. pozycji, za Pete’em Samprasem. W 1998 roku wygrał siedem turniejów, a na pozycji lidera pozostawał łącznie przez 6 tygodni. Wystąpił także w turnieju ATP World Tour World Championships (wycofał się w trakcie turnieju z powodu urazu).

W grze podwójnej Ríos triumfował w 1 zawodach z cyklu ATP World Tour, a także osiągnął 1 finał.

W latach 1993–2003 reprezentował Chile w Pucharze Davisa, rozgrywając łącznie 35 meczów singlowych, z których w 25 zwyciężył. W deblu wystąpił w 10 meczach, z których 3 wygrał.

W 2000 roku Ríos uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Sydney. Odpadł z rywalizacji singlowej w 1 rundzie, podobnie jak i w deblu[3]. W 2003 wygrał 2 srebrne medale podczas igrzysk panamerykańskich w Santo Domingo, w konkurencji singla i debla.

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (18–13)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 28 maja 1995 Bolonia Ceglana Urugwaj Marcelo Filippini 6:2, 6:4
Zwycięzca 2. 30 lipca 1995 Amsterdam Ceglana Holandia Jan Siemerink 6:4, 7:5, 6:4
Zwycięzca 3. 8 października 1995 Kuala Lumpur Dywanowa (hala) Australia Mark Philippoussis 7:6(6), 6:2
Finalista 1. 29 października 1995 Santiago Ceglana Czechy Ctislav Doseděl 6:7(3), 3:6
Finalista 2. 10 marca 1996 Scottsdale Twarda Południowa Afryka Wayne Ferreira 6:2, 3:6, 3:6
Finalista 3. 21 kwietnia 1996 Barcelona Ceglana Austria Thomas Muster 3:6, 6:4, 4:6, 1:6
Zwycięzca 4. 26 maja 1996 St. Pölten Ceglana Hiszpania Félix Mantilla 6:2, 6:4
Finalista 4. 10 listopada 1996 Santiago Ceglana Argentyna Hernán Gumy 4:6, 5:7
Finalista 5. 16 lutego 1997 Marsylia Twarda (hala) Szwecja Thomas Enqvist 4:6, 0:1 krecz
Zwycięzca 5. 27 kwietnia 1997 Monte Carlo Ceglana Hiszpania Àlex Corretja 6:4, 6:3, 6:3
Finalista 6. 18 maja 1997 Rzym Ceglana Hiszpania Àlex Corretja 5:7, 5:7, 3:6
Finalista 7. 24 sierpnia 1997 Boston Twarda Holandia Sjeng Schalken 5:7, 3:6
Finalista 8. 9 listopada 1997 Santiago Ceglana Hiszpania Julián Alonso 2:6, 1:6
Zwycięzca 6. 18 stycznia 1998 Auckland Twarda Australia Richard Fromberg 4:6, 6:4, 7:6(3)
Finalista 9. 1 lutego 1998 Australian Open, Melbourne Twarda Czechy Petr Korda 2:6, 2:6, 2:6
Zwycięzca 7. 15 marca 1998 Indian Wells Twarda Wielka Brytania Greg Rusedski 6:3, 6:7(15), 7:6(4), 6:4
Zwycięzca 8. 29 marca 1998 Miami Twarda Stany Zjednoczone Andre Agassi 7:5, 6:3, 6:4
Zwycięzca 9. 17 maja 1998 Rzym Ceglana Hiszpania Albert Costa walkower
Zwycięzca 10. 24 maja 1998 St. Pölten Ceglana Stany Zjednoczone Vince Spadea 6:2, 6:0
Zwycięzca 11. 4 października 1998 Puchar Wielkiego Szlema Twarda (hala) Stany Zjednoczone Andre Agassi 6:4, 2:6, 7:6(1), 5:7, 6:3
Zwycięzca 12. 18 października 1998 Singapur Dywanowa (hala) Australia Mark Woodforde 6:4, 6:2
Finalista 10. 25 kwietnia 1999 Monte Carlo Ceglana Brazylia Gustavo Kuerten 4:6, 1:2 krecz
Zwycięzca 13. 9 maja 1999 Hamburg Ceglana Argentyna Mariano Zabaleta 6:7(5), 7:5, 5:7, 7:6(5), 6:2
Zwycięzca 14. 23 maja 1999 St. Pölten Ceglana Argentyna Mariano Zabaleta 4:4 krecz
Finalista 11. 10 października 1999 Szanghaj Twarda Szwecja Magnus Norman 6:2, 3:6, 5:7
Zwycięzca 15. 17 października 1999 Singapur Twarda (hala) Szwecja Mikael Tillström 6:2, 7:6(5)
Zwycięzca 16. 23 lipca 2000 Umag Ceglana Argentyna Mariano Puerta 7:6(1), 4:6, 6:3
Zwycięzca 17. 7 stycznia 2001 Doha Twarda Czechy Bohdan Ulihrach 6:3, 2:6, 6:3
Zwycięzca 18. 30 września 2001 Hongkong Twarda Niemcy Rainer Schüttler 7:6(3), 6:2
Finalista 12. 27 października 2002 Sztokholm Twarda (hala) Tajlandia Paradorn Srichaphan 7:6(2), 0:6, 3:6, 2:6
Finalista 13. 16 lutego 2003 Viña del Mar Ceglana Hiszpania David Sánchez 6:1, 3:6, 3:6

Gra podwójna (1–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 30 lipca 1995 Amsterdam Ceglana Holandia Sjeng Schalken Australia Wayne Arthurs
Wielka Brytania Neil Broad
4:6, 2:6
Finalista 1. 11 marca 2001 Scottsdale Twarda Holandia Sjeng Schalken Stany Zjednoczone Donald Johnson
Stany Zjednoczone Jared Palmer
6:7(3), 2:6

Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Wielki Szlem
Australian Open 1R QF F 1R QF 0 / 5 14–5
French Open 2R 2R 4R 4R QF QF 1R 2R 1R 0 / 9 17–9
Wimbledon 1R 4R 1R 0 / 3 3–3
US Open 2R 1R 2R QF 3R 4R 3R 3R 3R 0 / 9 17–9
Bilans spotkań 2–2 1–3 4–3 14–4 12–4 7–2 2–2 3–3 6–2 0–1 0–0 51–26
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals RR 0 / 1 0–1
ATP World Tour Masters 1000
Indian Wells 3R SF 2R W 3R 2R 1R 3R 2R 1 / 9 16–9
Miami 3R 3R 3R W 4R 4R 2R SF 4R 1 / 9 20–7
Monte Carlo SF W F 1R 2R 3R 1 / 6 16–4
Rzym 2R QF F W 1R 1R 2R 1 / 7 15–6
Hamburg SF 3R 2R W SF 2R 1 / 6 14–5
Montreal/Toronto SF 3R 3R 0 / 3 7–3
Cincinnati 1R 3R 2R 2R 2R 0 / 5 4–5
Stuttgart/Madryt QF QF QF QF 3R 2R 0 / 6 11–5
Paryż 2R 2R QF 2R 1R 0 / 5 2–5
Ranking na koniec sezonu
107 25 11 10 2 9 37 39 24 105 842

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     RR, odpadł w fazie grupowej

     –, nie startował w turnieju głównym

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rios announces retirement. bbc.co.uk, 16 lipca 2004. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
  2. Robin Finn: TENNIS; Rios Moves Within a Match of Being No. 1. nytimes.com, 28 marca 1998. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
  3. Marcelo Ríos Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-02-09] [zarchiwizowane z adresu 2009-01-06] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]