Marian Kociniak
.jpg) Foto: Paweł Matyka (2003) | |
| Data i miejsce urodzenia |
11 stycznia 1936 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 marca 2016 |
| Zawód | |
| Współmałżonek | |
| Lata aktywności |
1958–2013 |
| Zespół artystyczny | |
| Teatr Ateneum w Warszawie | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Marian Kociniak (ur. 11 stycznia 1936 w Warszawie, zm. 17 marca 2016 tamże[1]) – polski aktor filmowy i teatralny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
_02.jpg)
_01.JPG)
Uczeń technikum budowy silników, następnie Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1959); uczeń Ludwika Sempolińskiego. Od 1959 prawie bez przerw występował w macierzystym Teatrze Ateneum. Często występował w Teatrze Telewizji, m.in. w Łuku Triumfalnym, Moskwie Pietuszki, Elegii dla jednej pani, Igraszkach z diabłem oraz w spektaklu Coś w rodzaju miłości (łącznie 80 ról). Występował również w Kabarecie Starszych Panów. Na ekranie zadebiutował w 1959 w filmie Pan profesor. Zagrał w ponad 30 filmach. Współpracował także z radiem, występując w magazynie 60 minut na godzinę, gdzie tworzył parę z Andrzejem Zaorskim w skeczach z serii „Kulisy srebrnego ekranu”, natomiast wykonywana przezeń piosenka „Powtórka z rozrywki” rozpoczyna program pod tym samym tytułem na antenie Programu III Polskiego Radia.
Ogólnopolską rozpoznawalność zapewniła mu kreacja Franka Dolasa w polskiej trylogii komediowej Jak rozpętałem drugą wojnę światową[2] . Zagrał także Murgrabiego w filmie i serialu Janosik Jerzego Passendorfera. Gościnnie zagrał w Wojnie domowej, Stawce większej niż życie oraz w Głębokiej wodzie. Grał w filmach reżyserowanych przez Andrzeja Wajdę (Niewinni czarodzieje, Danton, Pan Tadeusz).
W 2003 podczas VIII Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach artysta odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd.
Od początku kariery nie wyrażał zgody na wywiady. Wyjątek stanowił wywiad dla TVP Info z okazji 50-lecia pracy artystycznej. Z tej samej okazji w kwietniu 2010 trafił do księgarń wywiad rzeka z aktorem pt. Spełniony, autorstwa Remigiusza Grzeli[3][4].
Aktor warszawskiego Teatru Ateneum (1959–2010), od 2010 współpracował z Teatrem na Woli[5].
W 2013 roku zakończył karierę.
Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010[6] i 2015[7]. Zmarł w szpitalu 17 marca 2016 w wieku 80 lat. Został pochowany 23 marca 2016 obok swojej żony na cmentarzu ewangelicko-reformowanym przy ulicy Żytniej w Warszawie[8].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Przez ponad 50 lat[9] był żonaty z Grażyną Kociniak (zm. 11 lutego 2016), montażystką filmową, należącą do Stowarzyszenia Filmowców Polskich[10][11]. Mieli jedną córkę[12]. Marian Kociniak był stryjecznym bratem zmarłego w 2007 aktora teatralnego i filmowego Jana Kociniaka[13].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
|
|
Dubbing[edytuj | edytuj kod]
- 1979: Porwanie Savoi – Bordet
- 1980: Krach Operacji Terror – generał Sawinkow
- 1985: Przyłbice i kaptury – furtian (odc. 3)
- 1985: C.K. Dezerterzy – sierżant Zajicek
- 1999: Atlantis II – Jaguar / Strażnik kryształu
- 1999: Faust: The Seven Games of the Soul – Mefistofeles
- 2000: Odyseja: W poszukiwaniu Ulissesa – Heryseusz
- 2003: Jak rozpętałem drugą wojnę światową (gra komputerowa) – Franek Dolas
Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w pracy artystycznej” (2001)[15]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1988)
- Złoty Krzyż Zasługi (1974)
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2010)[16]
- Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za wybitne kreacje aktorskie w programach artystycznych Polskiego Radia (1977)
- Nagroda za najlepszą drugoplanową rolę męską (Czarnowąsego) w Moskwa-Pietuszki na 1. Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej (1993)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marian Kociniak nie żyje. Aktor miał 80 lat, gazeta.pl, 17 marca 2016 [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Wiemy już, kto rozpętał II wojnę światową, Polskie Radio, 2 września 2011 [dostęp 2016-10-23].
- ↑ Jacek Szczerba, Marian Kociniak. Spełniony, Grzela, Remigiusz, Wyborcza.pl, 20 kwietnia 2010.
- ↑ Marian Kociniak – aktor spełniony – e-teatr.pl.
- ↑ Kociniak drze koty o teatr, Fakt.pl.
- ↑ Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego, onet.pl, 16 maja 2010 [dostęp 2014-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-06].
- ↑ Barbara Sowa, Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała lista, Dziennik.pl, 16 marca 2015 [dostęp 2015-03-21].
- ↑ Pogrzeb Mariana Kociniaka. Bliscy pożegnali wybitnego aktora, Wirtualna Polska, 23 marca 2013 [dostęp 2016-03-23].
- ↑ Żegnamy Mariana Kociniaka. Odszedł w wieku 80 lat, metrocafe.pl, 18-20 marca 2016
- ↑ Grażyna Kociniak, FilmPolski.pl [dostęp 2016-02-12].
- ↑ Grażyna Kociniak nie żyje. Miała 78 lat, onet.pl, 14 lutego 2016 [dostęp 2016-02-14] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-15].
- ↑ Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 12, 24 marca 2016, s. 32-33
- ↑ Zmarł wybitny aktor Jan Kociniak, Filmweb.pl, 20 kwietnia 2007 [dostęp 2014-09-06].
- ↑ Przy torze kolejowym
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 19, poz. 405
- ↑ Glorie Artis dla aktorów, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 15 lutego 2010 [dostęp 2010-02-17].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marian Kociniak w bazie filmpolski.pl
- Marian Kociniak, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09].
- Marian Kociniak w bazie IMDb (ang.)
- Marian Kociniak w bazie Filmweb
- Marian Kociniak Culture.pl
- Marian Kociniak, Onet.pl [zarchiwizowane z adresu 2017-03-24].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Marian Kociniak na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Absolwenci Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza
- Polscy aktorzy filmowi
- Polscy aktorzy teatralni
- Polscy aktorzy głosowi
- Polscy artyści kabaretowi
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Odznaczeni Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Pochowani na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie
- Urodzeni w 1936
- Zmarli w 2016