Park Jana Kasprowicza w Poznaniu
.JPG) Targ śniadaniowy w parku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Dzielnica | |
| Powierzchnia |
9,3 ha |
| Data założenia | |
| Projektant | |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°23′43,3″N 16°53′29,3″E/52,395361 16,891472
| |
Park Kasprowicza – park w Poznaniu w zachodniej części Łazarza, na terenie jednostki pomocniczej Osiedle Św. Łazarz. Jest to jeden z największych parków w mieście (9,3 ha).
Historia[edytuj | edytuj kod]
W miejscu obecnego parku, w czasie Powszechnej Wystawy Krajowej znajdowało się wesołe miasteczko (m.in. hala Restauracja i Dancing). Na 1 września 1939 zaplanowano otwarcie tu parku ogólnodostępnego dla mieszkańców, który został praktycznie skończony. Niemcy zniszczyli jednak starannie wykończony obiekt, z zamiarem przeniesienia w to miejsce zoo, do czego nigdy nie doszło. W marcu 1945 urządzono tu lądowisko dla samolotów sanitarnych, zwożących rannych żołnierzy radzieckich z okolicznych pól bitewnych (szpital polowy urządzono w pobliskiej szkole przy ul. Jarochowskiego 1)[1].
9 września 1945 na tutejszym stadionie odbył się Ogólnopolski Wieniec Żniwny Wici (dożynki). W uroczystościach udział wziął m.in. gen. Adam Nałęcz Nieniewski[2]. 9 września 1951 w parku odbyły się Centralne Dożynki z udziałem prezydenta Bolesława Bieruta. Udział wzięło około 150.000 żniwiarzy, a w niebo wypuszczono 5000 białych gołębi. Korowód przemaszerował potem na Plac Mickiewicza (wówczas: Stalina)[3].
Ponowne prace nad stworzeniem parku przeprowadzono w 1962, według projektu Bernarda Lisiaka. Przy budowie pracowali mieszkańcy Grunwaldu w czynie społecznym. Działania te upamiętniał nieistniejący już obelisk od strony ul. Wyspiańskiego[4].
W 2007 zorganizowano zamknięty konkurs urbanistyczny na zagospodarowanie parku, w którym zwyciężyła Pracownia Projektowa Wojciecha Kolesińskiego (m.in. Andrzej Kurzawski). W centrum założenia zrealizować miano krytą pływalnię i lodowisko zlokalizowane pod łukowatym dachem, który na kształt fali przechodzić miał przez park na osi północ-południe (dachy pokryć miała zieleń, zimą użytkowana jako tory saneczkowe). Od strony ul. Wyspiańskiego stanąć miały niewielkie biurowce, a od ul. Reymonta, w miejscu starego stadionu (trybuny spaliły się w 2010) – pięć wysokościowców z apartamentami. Dodatkowo odkryte baseny uległyby modernizacji. Projekt nigdy nie został zrealizowany[5]. W 2014 mieszkańcy Łazarza zawiązali Kolektyw Kąpielisko i otworzyli na terenie parku ogród społeczny[6].
Obecnie (2019) w planach jest budowa krytego basenu z 25-metrowym torem, hali wrotkarskiej z torem o długości 200 metrów i szerokości 7,5 metra, a także boiska wrotkarskiego[6].
Obiekty[edytuj | edytuj kod]
Najważniejszą budowlą w parku jest hala widowiskowo-sportowa Arena na 6000 osób z 1974 (projekt - Jerzy Turzeniecki). Nawiązuje ona do rzymskiego Palazzetto dello Sport. Oprócz tego zlokalizowano tu kryte korty tenisowe i do squasha, szkółkę piłkarską Poznaniak i małą architekturę doby modernizmu.
W pobliżu znajduje się inny stary park - Park Manitiusa. Ponadto w niewielkiej odległości mieszczą się zabytki i osobliwości architektury: willa Paula Steinbacha, kościół św. Anny, Osiedle Chociszewskiego-Jarochowskiego, dawny klasztor Karmelitanek Bosych, szkoła przy ul. Jarochowskiego 1 wraz z dawnym Pawilonem Ceramiki Budowlanej PWK, czy Johow-Gelände.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tadeusz Świtała, przedmowa do: red. Tadeusz Świtała, Trud pierwszych dni. Poznań 1945. Wspomnienia Poznaniaków, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1970, s.27, ISBN 83-232-0322-9
- ↑ Tadeusz Świtała, Poznań 1945. Kronika Wydarzeń, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1986, s. 282, ISBN 83-210-0607-8, OCLC 830203088.
- ↑ Piotr Grzelczak, Siew Pokoju, w: IKS Poznański Informator Kulturalny, Sportowy i Turystyczny nr 9(299)/2016, s.36, ISSN 1231-9139
- ↑ Jacek Y. Łuczak, Spacerownik Poznański, Biblioteka Gazety Wyborczej, Agora, Warszawa, 2013, s.214, ISBN 978-83-268-0055-9
- ↑ Jakub Głaz, Zielone płuco do odnowy, w: IKS Poznański Informator Kulturalny, Sportowy i Turystyczny nr 9(299)/2016, s.40, ISSN 1231-9139
- ↑ a b Marta Danielewicz, Miało być zoo, było lądowisko... W planach kryta pływalnia i tor. Park Kasprowicza - coraz mniej parku w... parku?, w: Głos Wielkopolski (Magazyn), 22.2.2019, s. 12
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Praca zbiorowa, Poznań - przewodnik po zabytkach i historii, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2003, ss.302-303, ISBN 83-87847-92-5
- Poznań - atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2010, ISBN 978-83-7445-018-8
- O parku. parkipoznania.cba.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (dostęp 14.1.2011)
| Obszary Systemu Informacji Miejskiej |
|
|---|---|
| Osiedla mieszkaniowe |
|
| Teatry | |
| Tereny zielone | |
| Miejsca kultu religijnego | |
| Targowiska | |
| Stacje kolejowe |
