Przejdź do zawartości

Pałac w Różanie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac Sapiehów w Różanie
(ruina)
Zabytek: nr rej. 112Г000640
Ilustracja
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Miejscowość

Różana

Adres

ulica Kosowska

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

klasycyzujący barok, tzw. styl Stanisława Augusta

Architekt

Johann Samuel Becker

Fundator

Lew Sapieha, Aleksander Sapieha

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

pocz. XVII w.

Zniszczono

1698, 1914, 1944

Odbudowano

17841788, 19301939, od 2008

Pierwszy właściciel

Sapiehowie

Plan budynku
Plan budynku
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej nieco na dole znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac Sapiehów w Różanie(ruina)”
Ziemia52°51′37,85″N 24°53′45,00″E/52,860514 24,895833

Pałac Sapiehów w Różanie – ruina pałacu znajdująca się w Różanie, dawna siedziba rodu Sapiehów.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwotna rezydencja dla hetmana Lwa Sapiehy powstała w tym miejscu w początkach XVII wieku i w niej gościł królewicza Władysława Wazę idącego w 1617 roku z armią na Moskwę. Kazimierz Lew Sapieha podejmował tu ponownie Władysława IV już jako króla Polski. Od 1655 roku, podczas wojny polsko-moskiewskiej w Różanie przez kilka lat przechowywano trumnę z relikwiami św. Kazimierza, dlatego przypuszczać można, że było to wówczas miejsce uważane za bezpieczne co sugeruje istnienie w tym miejscu jakichś fortyfikacji. Rezydencja została zniszczona podczas wojny domowej szlachty z Sapiehami w 1698 roku.

Nowy pałac kazał zbudować kanclerz litewski książę Aleksander Sapieha w latach 1784-1788 według projektu Johanna Samuela Beckera, który zaproponował budynek w stylu klasycyzującego baroku (tzw. Styl Stanisława Augusta). W 1784 roku kanclerz gościł w pałacu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Aleksander Sapieha przeznaczył jedno ze skrzydeł swej rezydencji na teatr, założył też w Różanie i innych swych dobrach kilka fabryk włókienniczych.

W 1831 roku Rosjanie za udział w Powstaniu listopadowym skonfiskowały Eustachemu Sapieże dobra różańskie i dereczyńskie, a następnie przerobiły pałac na fabrykę włókienniczą.

Pałac został spalony w 1914 roku podczas I wojny światowej po czym po 1930 roku rozpoczęto jego długą odbudowę, którą przerwało ponowne spalenie go w czasie II wojny światowej w 1944 roku.

Zrujnowany korpus główny pałacu, galerie arkadowe, prawa oficyna mieszcząca niegdyś teatr

Pałac jest od 2008 roku odnawiany dzięki funduszom Unii Europejskiej. W 2012 roku wyremontowano bramę główną i odbudowano z ruin obie kordegardy.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]