Reprezentacja Czarnogóry w piłce nożnej mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czarnogóra
Crna Gora / Црна Гора
Przydomek

Hrabri Sokoli (Dzielne Sokoły)

Związek

Fudbalski savez Crne Gore

Sponsor techniczny

Legea

Trener

Robert Prosinečki

Skrót FIFA

MNE

Ranking FIFA

72. (1342.64 pkt.)[a]

Miejsce w rankingu Elo

73. (26 października 2020) (1534 pkt.)

Zawodnicy
Najwięcej występów

Fatos Bećiraj (86)

Najwięcej bramek

Stevan Jovetić (34)

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz
Czarnogóra Czarnogóra –  Węgry 2:1
(Podgorica, Czarnogóra; 24.03.2007)
Najwyższe zwycięstwo
 San MarinoCzarnogóra Czarnogóra 0:6
(Serravalle, San Marino; 11.09.2012)
Najwyższa porażka
 AngliaCzarnogóra Czarnogóra 7:0
(Londyn, Anglia 14.11.2019)
Strona internetowa
  1. Stan aktualny na 15 lutego 2024.
Kibice Czarnogóry
Oprawa przed meczem reprezentacji Czarnogóry

Reprezentacja Czarnogóry w piłce nożnej powstała w wyniku rozpadu Serbii i Czarnogóry na dwa osobne państwa, po przeprowadzeniu referendum niepodległościowego 21 maja 2006 roku.

Ostatnie eliminacje[edytuj | edytuj kod]

Awans do ME z pierwszego miejsca w grupie
Awans do ME jako wicemistrz grupy
Zakwalifikowani do baraży
Niezakwalifikowani do ME


Historia reprezentacji[edytuj | edytuj kod]

Drużyna nie wystartowała w eliminacjach do Euro 2008, ponieważ losowanie grup eliminacyjnych nastąpiło przed deklaracją niepodległości Czarnogóry.

Ostatni mecz międzynarodowy wspólnej reprezentacji Serbii i Czarnogóry odbył się 21 czerwca 2006 roku. W spotkaniu grupowym Mundialu 2006 podopieczni Iliji Petkovicia ulegli 2:3 Wybrzeżu Kości Słoniowej.

We wrześniu 2006 roku Związek Piłki Nożnej Czarnogóry wystąpił z wnioskiem o przyjęcie w skład członków FIFA. Od 26 stycznia 2007 roku Czarnogóra jest pełnoprawnym członkiem UEFA.

24 marca 2007 roku rozegrała swój pierwszy mecz. W Podgoricy zespół prowadzony od lutego 2007 roku przez Zorana Filipovicia pokonał 2:1 Węgry. Pierwszą w historii bramkę dla reprezentacji Czarnogóry zdobył w 64. minucie z rzutu karnego kapitan Mirko Vučinić.

W czerwcu 2007 Czarnogóra zagrała w międzynarodowym turnieju Kirin Cup. Jej rywalami były zespoły Japonii i Kolumbii. Podopieczni Filipovicia oba mecze przegrali, odpowiednio 0:2 i 0:1.

Pierwszymi eliminacjami, w których wystąpiła nowo powstała reprezentacja Czarnogóry, były eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2010 w RPA. Podopieczni trenera Filipovicia zostali przydzieleni do grupy ósmej razem z Włochami, Irlandią, Bułgarią, Cyprem i Gruzją. Zajęli w niej piąte miejsce zdobywając dziewięć punktów w dziesięciu meczach po jednym zwycięstwie (z Gruzją 2:1), sześciu remisach (z Bułgarią i Cyprem po 2:2, Gruzją 0:0, dwukrotnie z Irlandią po 0:0, i ponownie Cyprem 1:1) i trzech porażkach (dwukrotnie z Włochami 1:2 i 0:2) oraz Bułgarią (1:4) i nie awansowali ostatecznie na mundial. Porażka w tych eliminacjach sprawiła, że Filipović 5 lutego 2010 roku przestał być trenerem reprezentacji. Jeszcze tego samego dnia na tym stanowisku zastąpił go Zlatko Kranjčar.

3 września 2010 r. Czarnogóra pod wodzą drugiego w swojej historii trenera Zlatko Kranjčara udanie rozpoczęła eliminacje do Mistrzostw Europy w 2012 r. Po bramce Mirko Vučinicia w 30. minucie spotkania pokonała w Podgoricy 1:0 reprezentację Walii. W kolejnych spotkaniach Czarnogórcy wygrali na wyjeździe z Bułgarią 1:0 i u siebie ze Szwajcarią 1:0 oraz zremisowali na londyńskim Wembley z Anglią 0:0. W czerwcu 2011 r. zremisowali w Podgoricy z Bułgarią 1:1. We wrześniu z kolei przegrali z Walią 1:2. Porażka w tym meczu oznaczała dla Zlatko Kranjčara pożegnanie z kadrą. 8 września 2011 roku jego następcą został Branko Brnović, z którym Czarnogórcy dokończyli te eliminacje remisując z Anglią w Podgoricy 2:2 oraz przegrywając ze Szwajcarią w Genewie 0:2. Ostatecznie po kwalifikacjach grupowych zajęła 2. miejsce w grupie z dwunastoma punktami na koncie po trzech zwycięstwach, trzech remisach i dwóch porażkach w ośmiu spotkaniach i awansowała pierwszy raz w swojej historii do baraży, ubiegając się o udział w Mistrzostwach Europy w 2012 r. W barażach zagrali z Czechami i przegrywając obydwa mecze 0:2 oraz 0:1 nie awansowali na turniej.

29 czerwca 2011 w rankingu FIFA reprezentacja Czarnogóry awansowała na 16. miejsce, najwyższe w swojej krótkiej historii (w czerwcu 2007 r., gdy sklasyfikowano ją po raz pierwszy, była na 199. miejscu).

W eliminacjach do Mistrzostw Świata w Brazylii w 2014 r. Czarnogóra pod wodzą Branko Brnovicia grała w grupie H z Anglią, Polską, Ukrainą, Mołdawią i San Marino. Zajęła w niej trzecie miejsce z dorobkiem piętnastu punktów po czterech zwycięstwach, trzech remisach i trzech porażkach w dziesięciu meczach. Okazało się to jednak za mało by awansować. W grudniu 2015 roku czarnogórski związek piłkarski nie przedłużył z nim kontraktu i Brnović przestał być selekcjonerem reprezentacji[1]. Jego następcą został Ljubiša Tumbaković z którym Czarnogórcy zdołali zająć czwarte miejsce w eliminacjach do Euro 2016. Tumbaković prowadził również Czarnogórę w eliminacjach do mundialu w 2018 roku w Rosji. Czarnogórscy piłkarze grali w grupie E – razem z Danią, Rumunią, Polską, Kazachstanem oraz Armenią – i zajęli trzecie miejsce, które nie dało im kwalifikacji do Mundialu.

W eliminacjach do Euro 2020 Czarnogórcy grali w grupie A razem z Anglią, Czechami, Kosowem i Bułgarią. Zajęli w niej jednak ostatnie miejsce z dorobkiem zaledwie trzech punktów notując trzy remisy i pięć porażek w ośmiu meczach.

Udział w Mistrzostwach Świata[edytuj | edytuj kod]

Udział w Mistrzostwach Europy[edytuj | edytuj kod]

Rekordziści[edytuj | edytuj kod]

Stan na 19 listopada 2023.

# Imię i nazwisko Data urodzenia Pozycja Lata gry w kadrze Mecze Bramki
1 Fatos Bećiraj 05.05.1988 napastnik 2009–2022 86 15
2 Stevan Jovetić 02.11.1989 napastnik 2007– 74 34
3 Stefan Savić 08.01.1991 obrońca 2010– 72 9
4 Žarko Tomašević 22.02.1990 obrońca 2010– 64 5
5 Elsad Zverotić 31.10.1986 obrońca 2008–2017 61 5
6 Adam Marušić 17.10.1992 obrońca 2015– 57 3
7 Vladimir Jovović 26.10.1994 pomocnik 2013– 54 0
8 Stefan Mugoša 26.02.1992 napastnik 2015– 53 15
9 Nikola Vukčević 13.12.1991 pomocnik 2014– 51 1
10 Marko Simić 16.06.1987 obrońca 2013– 50 2
Marko Vešović 01.08.1984 bramkarz 2013– 50 2

Najwięcej goli w kadrze

# Piłkarz Bramki Mecze
1 Stevan Jovetić 34 74
2 Mirko Vučinić 17 46
3 Stefan Mugoša 15 53
Fatos Bećiraj 15 86
5 Stefan Savić 9 72
6 Dejan Damjanović 8 30
7 Radomir Đalović 7 26
8 Andrija Delibašić 6 21
9 Elsad Zverotić 5 61
Žarko Tomašević 5 64
  • Pogrubioną czcionką wyróżniono zawodników występujących obecnie w kadrze.

Skład reprezentacji Czarnogóry z pierwszego w jej historii meczu państwowego[edytuj | edytuj kod]

Trenerzy reprezentacji Czarnogóry1[edytuj | edytuj kod]

Trener Data
zatrudnienia
Data
rezygnacji
LM Z R P Okoliczności rezygnacji
Czarnogóra Zoran Filipović 1 lutego 2007 5 lutego 2010 23 8 8 7 Porażka w eliminacjach do Mundialu 2010 (przedostatnie miejsce w grupie). Poza tym trener zaczął publicznie mówić o możliwości pracy w Al-Ahli Dubaj.
Chorwacja Zlatko Kranjčar 5 lutego 2010 8 września 2011 9 5 1 3 Porażka z Walią w eliminacjach do Euro 2012.
Czarnogóra Branko Brnović 8 września 2011 17 grudnia 2015 6 1 2 3 Czarnogórska federacja piłkarska nie przedłużyła z nim kontraktu[2]
Serbia Ljubiša Tumbaković[3] 19 stycznia 2016 8 czerwca 2019 14[4] 5 2 7

1 Stan na 15 października 2017.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. m, FIFA World Cup – News – UEFA.com, „UEFA.com”, 17 grudnia 2015 [dostęp 2016-10-30].
  2. m, FIFA World Cup – News – UEFA.com, „UEFA.com”, 17 grudnia 2015 [dostęp 2017-03-05] (ang.).
  3. Danilo Mitrović, Crna Gora dobila selektora, Tumbaković jednoglasno!, 19 stycznia 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-01-21].
  4. Ljubiša Tumbaković – national football team manager, eu-football.info [dostęp 2017-04-13] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]