Spółgłoska drżąca dziąsłowa dźwięczna

Spółgłoska drżąca dziąsłowa to rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [r]. Głoska ta jest jednym z trudniejszych dźwięków mowy. Jest zazwyczaj ostatnią głoską opanowywaną przez dzieci, a zaburzenia jej artykulacji są jedną z najczęstszych wad wymowy (reranie)

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [r]:

• modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji płucnej i egresji,
• tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej - jest to spółgłoska ustna,
• prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka - jest to spółgłoska środkowa
• Język styka się z dziąsłami w periodyczny sposób, tworząc serię szybkich zwarć i rozwarć - jest to spółgłoska drżąca.
• wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna. W kontekstach ubezdźwięczniających jednak posiada wariant bezdźwięczny (np. w słowie "wiatr").

Przykłady

• w języku polskim: ręka [[[:Szablon:IPA3]]]
• w języku abchaskim: ашəара [[[:Szablon:IPA3]]] "mierzyć"
• w języku arabskim: ﺭأﺱ [[[:Szablon:IPA3]]] "głowa"
• w języku hiszpańskim: rey [[[:Szablon:IPA3]]] "król"
• w języku serbochorwackim: srna [[[:Szablon:IPA3]]] "sarna"
• w szkockiej odmianie języka angielskiego, gdzie zastępuje głoskę [ɹ], typową dla standardowej angielszczyzny.