Tyśmienica (miasto): Różnice pomiędzy wersjami

Tyśmienica
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	iwanofrankowski
Rejon	tyśmienicki
Populacja; • liczba ludności	; 9287; (1 stycznia 2019)
Nr kierunkowy	+380 3436
Kod pocztowy	77400
	Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Ukrainy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:landmark}
	Strona internetowa

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 10:19, 25 lip 2017

Tyśmienica (ukr. Тисмениця) – miasto na Ukrainie, stolica rejonu w obwodzie iwanofrankiwskim. 9,3 tys. mieszkańców (szacunek na 2006).

Historia

Miasto królewskie położone było w XVI wieku w województwie ruskim^[1]. W 1598 ówczesny właściciel Jezupola^[2], rotmistrz, przyszły wojewoda bracławski Jakub Potocki otrzymał drogą darowizny od Samuela, Łukasza oraz Mikołaja Sienieńskich, trzech synów zmarłego kasztelana halickiego Jana Sienieńskiego, Tyśmienicę z przyległymi wsiami: Kłubowce, Pszeniczniki, Uhorniki, Mikietyńce, Wołczyniec, Podłuże, Podpieczary, Studzieniec, Olszanica, Dobrowlany, Uzień. Wymienione dobra kasztelan halicki Jan Sienieński objął po Paniowskich^[3].

Początek hasła w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego:

Tyśmienica, miasto, pow. tłumacki, 14 km na płn.-wschód od Tłumacza, między 48° 50' a 48° 56' szer. płn. i między 42° 26' a 42 0 35' dług. wsch. od F. Na płn.-zach. leżą Podpieczary, na płn. Olszanica, na wschód Kłubowce i Nadorożna, na płd. Pohonia, Przeniczniki, Chomiakówka i Markowce, na płd.-zach. Bratkowce, na zach. Czerniejów, Chryplin i Uhorniki, (trzy ostatnie w pow. stanisławowskim). Środkiem miasta płynie Worona, dopływ Czarnej Bystrzycy. Wchodzi od płd. z Przenicznik i dąży na płn.-zach. do Podpieczar. W obrębie miasta przyjmuje od praw. brzegu pot.: Mielnicki, a od lew. Strymbę z Uniawa,. Zabudowania miasta zajmują środek obszaru, dolinę Worony aż po Strymbę. Na płn. od miasta leży przedmieście Stanisławowskie, a na wsch. Tłumackie. W płn. stronie wzgórze: Mogiłka (341 m), na wsch. Bohorodecka góra (324 m). Przez miasto idzie gościniec z Iwano-Frankowska do Niżniowa. Własn. więk. ma roli or. 140, łąk i ogr. 318, past. 215, lasu 272 mr.; wł. mn. roli or. 3035, łąk i ogr. 2681, past. 276, lasu 85 mr. W r. 1880 było 1100 dm., 6953 mk. w gm., 18 dm., 127 mk. na obsz. d wor. (3747 gr.-kat., 848 rz.-kat., 37 orm.-kat., 2548 izr.; 3362 Rusinów, 1410 Polaków, 2405 Niemców). Par. rz.-kat. w miejscu, dek. stanisławowski. Parafię fundował w r. 1630 Mikołaj Potocki, woj. bracławski, wraz z żoną Zofią, z Firlejów. Zarząd jej oddał dominikanom (o uposażeniu parafii pisze Barącz w artykule "Tyśmienica", w dziele: "Pamiętniki dziejów polskich", Lwów, 1855,str. 225). Zaraz po akcie 'fundacyi wprowadzono dominikanów do T., a. pierwszym wikarym konwentu był ks. Szymon Okolski. Bawił on tu po raz wtóry jako przeor klasztoru w r. 1645 i tu napisał swe dzieło: "Russia flodda". Klasztor i kościół były zrazu drewniane. W r. 1676 uległy zniszczeniu podczas napadu nieprzyjacielskiego. W r. 1678 odbudowano klasztor, (...)

1 kwietnia 1897 r. urodził się tu major piechoty Wojska Polskiego Kazimierz Salewicz – ofiara zbrodni katyńskiej.

Zabytki

zamek^[4]

↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka. Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku. w: „Czasy Nowożytne”, 21, 2008, s. 172.
↑ do 1597 miejscowość nazywała się Czeszybiesy
↑ Aleksander Czołowski. Z przeszłości Jezupola i okolicy. Lwów, 1890, s. 56.
↑ Władysław Łozińskim Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku, 1903, str. 98

Linki zewnętrzne

Tyśmienica, miasto, pow. tłumacki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 722 .

[1] Zenon Guldon, Jacek Wijaczka. Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku. w: „Czasy Nowożytne”, 21, 2008, s. 172.

[2] 1597 miejscowość nazywała się Czeszybiesy

[3] Aleksander Czołowski. Z przeszłości Jezupola i okolicy. Lwów, 1890, s. 56.

[4] Władysław Łozińskim Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku, 1903, str. 98

[c-5] zas wojny pozbawione praw miejskich

[b-6] strzałki wsteczne dotyczą stanu z 1939

[a-7] ursywą opisano gminy utworzone przez władze hitlerowskie

[1]

[2]

[3]

[4]

[A]

[B]

[C]

@@ Linia 28: / Linia 28: @@
 == Historia ==
-[[Miasto królewskie]] położone było w XVI wieku w [[województwo ruskie|województwie ruskim]]<ref>Zenon Guldon, Jacek Wijaczka. ''Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku.'' w: „Czasy Nowożytne”, 21, 2008, s. 172.</ref>. W 1598 ówczesny właściciel [[Jezupol]]a<ref>do 1597 miejscowość nazywała się Czeszybiesy</ref>, rotmistrz, przyszły [[wojewodowie bracławscy|wojewoda bracławski]] [[Jakub Potocki (wojewoda bracławski)|Jakub Potocki]] otrzymał drogą darowizny od Samuela, Łukasza oraz Mikołaja Sienieńskich, trzech synów zmarłego kasztelana halickiego [[Jan Sienieński (kasztelan halicki)|Jana Sienieńskiego]], Tyśmienicę z przyległymi wsiami: [[Kłubowce]], [[Pszeniczniki]], [[Uhorniki (samorząd Iwano-Frankiwska)|Uhorniki]], [[Mikietyńce]], [[Wołczyniec]], [[Podłuże (obwód iwanofrankiwski)|Podłuże]], [[Podpieczary]], [[Studzieniec (Ukraina)|Studzieniec]], [[Olszanica]], [[Dobrowlany]], Uzień. Wymienione dobra kasztelan halicki Jan Sienieński objął po Paniowskich<ref>[[Aleksander Czołowski]]. [https://polona.pl/item/25255167/65/ ''Z przeszłości Jezupola i okolicy'']. Lwów, 1890, s. 56.</ref>.
+[[Miasto królewskie]] położone było w XVI wieku w [[województwo ruskie|województwie ruskim]]<ref>Zenon Guldon, Jacek Wijaczka. ''Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku.'' w: „Czasy Nowożytne”, 21, 2008, s. 172.</ref>. W 1598 ówczesny właściciel [[Jezupol]]a<ref>do 1597 miejscowość nazywała się Czeszybiesy</ref>, rotmistrz, przyszły [[wojewodowie bracławscy|wojewoda bracławski]] [[Jakub Potocki (wojewoda bracławski)|Jakub Potocki]] otrzymał drogą darowizny od Samuela, Łukasza oraz Mikołaja Sienieńskich, trzech synów zmarłego [[Kasztelanowie haliccy|kasztelana halickiego]] [[Jan Sienieński (kasztelan halicki)|Jana Sienieńskiego]], Tyśmienicę z przyległymi wsiami: [[Kłubowce]], [[Pszeniczniki]], [[Uhorniki (samorząd Iwano-Frankiwska)|Uhorniki]], [[Mikietyńce]], [[Wołczyniec]], [[Podłuże (obwód iwanofrankiwski)|Podłuże]], [[Podpieczary]], [[Studzieniec (Ukraina)|Studzieniec]], [[Olszanica]], [[Dobrowlany]], Uzień. Wymienione dobra kasztelan halicki Jan Sienieński objął po Paniowskich<ref>[[Aleksander Czołowski]]. [https://polona.pl/item/25255167/65/ ''Z przeszłości Jezupola i okolicy'']. Lwów, 1890, s. 56.</ref>.
 Początek hasła w [[Słownik geograficzny Królestwa Polskiego|Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego]]:

Przynależność wojewódzka	woj. stanisławowskie (1920–39)
Miasta / Prawa miejskie (1920–34 →)	Otynia (od 1934) Tłumacz (od 1934) Tyśmienica
Miasteczka (1920–34)	Chocimierz Niżniów Otynia (→) Tłumacz (→)
Gminy miejskie (1920–39 →)	Otynia (od 1928) Tłumacz Tyśmienica
Gminy wiejskie zbiorowe (1934–39 →)	Chocimierz Markowce Niżniów Olesza Oleszów Otynia Roszniów Tarnowica Polna Tłumacz