Pistolet Parabellum

Pistole 08

Ilustracja
Państwo	{{{państwo}}}
Producent	Deutsche Waffen- und Munitionsfabriken (DWM)
Rodzaj	pistolet samopowtarzalny
Historia
Prototypy	1898/99
Wyprodukowano	2 308 000 egz.
Dane techniczne
Kaliber	9 mm
Nabój	9 x 19 mm Parabellum
Magazynek	pudełkowy, jednorzędowy o pojemności 8 nabojów
Wymiary
Długość	220 mm
Wysokość	130 mm
Szerokość	40 mm
Inne
Prędkość pocz. pocisku	350-400 m/s

{{Broń palna infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | masa wyposażenia = | commons = | długość lufy = | przebijalność pancerza = | zasięg skuteczny = | masa broni = | długość linii celowniczej = | produkcja seryjna = | alt grafiki = | masa lufy = | zasięg maksymalny = | platformy strzeleckie = | szybkostrzelność teoretyczna = | zasada działania = | masa podstawy = | masa karabinu właściwego = | zasilanie = | użytkownicy = | siła spustu = | liczba luf = | państwo = | opis grafiki = | taśma nabojowa = | masa pocisku = | szybkostrzelność praktyczna = | odmiany broni = Nieznane pola: 1, "produkcja_seryjna", "masa_kb_właściwego", "galeria_commons", "masa_wyp_dod", "dł_linii_cel", "zasięg_max", "opis", "kraj", "szybk_prakt", "taśma", "masabroń", "długość_lufy", "masa_podstawy", "szybk_teoret", "siła_spustu", "przeb_panc", "masa_lufy" oraz "zasięg_skuteczny". Nieoczekiwana grafika: "grafika".

P08 Parabellum – pistolet samopowtarzalny konstrukcji niemieckiej z okresu przed I wojną światową. Był nazywany też Luger. W armii niemieckiej zastąpił Reichsrevolver M1879.

Historia

U schyłku XIX wieku niemiecki konstruktor Hugo Borchardt skonstruował pistolet samopowtarzalny, działający na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Miał on zamek typu zbliżonego do tych stosowanych w karabinach maszynowych Maxima. Zasilany był z magazynka umieszczonego w chwycie. Broń została przyjęta do produkcji w firmie L. LOWE w Berlinie. Wyprodukowano tylko 3000 sztuk pistoletu Borchardt C93. Broń nie znalazła zbyt wielu nabywców z powodu dużych wymiarów i ciężaru. Mechanicznie działała jednak dobrze i z tego powodu przekonstruowaniem jej zajął się Georg Luger. W rezultacie prac powstała broń łącząca niewielkie – jak na owe czasy – wymiary z pewnością działania.

W 1899 roku rozpoczęto jego produkcję w zakładach Deutsche Waffen- und Munitions Fabriken AG (DWM) w Karlsruhe. Początkowo był to pistolet kalibru 7,65 mm, strzelający amunicją 7,65 mm Parabellum. Został on przyjęty na uzbrojenie armii szwajcarskiej. W 1906 roku powstały wersje kalibru 9 mm na nabój 9 x 19 mm Parabellum. W dalszym ciągu trwała modernizacja konstrukcji pistoletu. Zaowocowała ona przyjęciem go w 1908 roku na uzbrojenie armii cesarskich Niemiec.

Służba

Pistolet wz. 1908 stał się z czasem najpopularniejszym typem broni krótkiej w armii niemieckiej. Stało się to pomimo oczywistych wad broni: drogiej i pracochłonnej produkcji, wrażliwości na zanieczyszczenia i jakość amunicji oraz skomplikowanej budowy. Broń była produkowana do 1942 roku. Ogółem armia niemiecka w czasie II wojny światowej posiadała 1 355 000 sztuk broni tego wzoru (stąd stereotypowy wizerunek niemieckiego oficera z Lugerem w ręku).

Konstrukcja

Pistolet wz. 1908 jest bronią samopowtarzalną działającą na zasadzie wykorzystania krótkiego odrzutu lufy.

Mechanizm ryglowy typu kolankowo-dźwigniowego. Mechanizm uderzeniowy bijnikowy (igliczny) z oddzielną sprężyną uderzeniową w zamku. Mechanizm spustowy z przerywaczem umożliwia strzelanie tylko ogniem pojedynczym. Bezpiecznik zapobiegający przypadkowym wystrzałom uniemożliwia jednocześnie cofnięcie zamka po zabezpieczeniu pistoletu. Wyrzutnik sprężynujący znajduje się w kadłubie.

Pistolet zasilany jest z wymiennego magazynka pudełkowego, jednorzędowego o pojemności 8 nabojów, który umieszczony jest w chwycie pistoletu. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu.

Pistolet wyposażony jest w stały celownik szczerbinkowy. Ma przycisk do zwalniania magazynka po lewej stronie chwytu, ułatwia to znacznie jego wymianę, zwłaszcza gdy trzeba to zrobić szybko.

Pistolet Lugera, choć długi przy stosunkowo krótkiej lufie, ma bardzo korzystny kąt między lufą, a chwytem powodujący bardzo dogodne ułożenie dłoni a co za tym idzie celniejsze strzelanie. Ponadto spust pistoletu przy jego niewielkim kabłąku – co jest poważną wadą uniemożliwiającą strzelanie np. w rękawicach, ma bardzo istotną zaletę umożliwiającą oddanie strzału przy uszkodzeniu sprężyny powrotnej spustu, tj. ma on kształt 2/3 obrączki, co umożliwia odziaływania palcem nie tylko w tył (sciągania spustu), ale i w kierunku lufy, a następnie jego ponowne ściągnięcie i oddanie kolejnego strzału.