Geb: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
kat. |
m Dodano kategorię "Bóstwa zwierząt" za pomocą HotCat |
||
Linia 27: | Linia 27: | ||
[[Kategoria:Bóstwa ziemi]] |
[[Kategoria:Bóstwa ziemi]] |
||
[[Kategoria:Bóstwa urodzaju]] |
[[Kategoria:Bóstwa urodzaju]] |
||
[[Kategoria:Bóstwa zwierząt]] |
|||
[[ca:Llista de personatges de la mitologia egípcia#G]] |
[[ca:Llista de personatges de la mitologia egípcia#G]] |
Wersja z 18:58, 23 sty 2014
| ||||
Geb w hieroglifach |
Geb – w mitologii egipskiej bóg Ziemi, brat nieba – bogini Nut, syn boga powietrza – Szu i bogini uosabiającej wilgoć – Tefnut; jeden z bogów Wielkiej Enneady. Atrybutem boga jest gęś białoczelna. Reprezentującym Geba hieroglifem jest gęś.
Ożenił się ze swoją siostrą Nut, z którą miał pięcioro dzieci, symbolizujących dni egipskiego tygodnia:
Horusa uważano jednak również za syna Ozyrysa i Izydy, więc niekiedy Nut i Gebowi przypisywano tylko czwórkę dzieci. Bogini Nut otrzymała od swojego ojca zakaz łączenie się ze swoim bratem, Gebem, we wszystkie dni roku egipskiego (360 dni), jednak Thot, pokonując w kolejnych walkach Księżyc, stworzył pięć dodatkowych dni, w trakcie których bogini poczęła swoje dzieci.
Geb jako bóg ziemi był patronem roślinności i gwarantem płodności egipskiej ziemi. Był też dawcą minerałów zwanych darami Geba. Uważano go też za pana węży i skorpionów. W czasie Sądu Ozyrysa pełnił rolę przewodniczącego "ławy przysięgłych". Jako ojciec Ozyrysa stał się automatycznie praprzodkiem faraonów i patronem władzy królewskiej. Mimo tak ważnych funkcji boga długo nie miał własnego miejsca kultu. Pojawiał się jednak w przedstawieniach na ścianach innych świątyń. Dopiero faraon Amazis (Ahmose II) z XXVI dynastii wzniósł w Dżedecie kaplicę dla Geba.
Zobacz też
Bibliografia
- Pavan, Ada Russo w przekł. Agnieszki Michalskiej-Rajch Tajemna Wiedza Egiptu, Wydawnictwo Ravi, Łódź 2002 r., s. 29, ISBN 83-7229-038-5