Bandrów Narodowy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Historia: poprawa linków |
m poprawa linków |
||
Linia 30: | Linia 30: | ||
[[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975-1998]] miejscowość położona była w [[województwo krośnieńskie|województwie krośnieńskim]]. |
[[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975-1998]] miejscowość położona była w [[województwo krośnieńskie|województwie krośnieńskim]]. |
||
Przez wieś przepływają potoki [[Jasienik]] oraz [[Królówka (potok)|Królówka]]. Bandrów leży przy drodze z Ustrzyk Dolnych do granicy państwa, pierwotnie droga ta prowadziła do wsi Mszaniec, znajdującej się obecnie, tuż za granicą państwową. |
Przez wieś przepływają potoki [[Jasienik]] oraz [[Królówka (potok)|Królówka]]. Bandrów leży przy drodze z Ustrzyk Dolnych do granicy państwa, pierwotnie droga ta prowadziła do wsi [[Mszaniec (rejon zborowski)|Mszaniec]], znajdującej się obecnie, tuż za granicą państwową. |
||
Na terenie cmentarza ewangelickiego zachowały się pojedyncze nagrobki. W Bandrowie Narodowym znajduje się [[cerkiew (budynek)|cerkiew]] [[Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego|greckokatolicka]] z 1825 r., pełniąca obecnie rolę kościoła filialnego pw. św. [[Andrzej Bobola|Andrzeja Boboli]] [[Parafia Matki Bożej Bieszczadzkiej w Jasieniu-Ustrzykach Dolnych|w Parafii Matki Bożej Bieszczadzkiej w Jasieniu-Ustrzykach Dolnych]]. Pierwotnie wzniesiona została w [[1825]] roku w [[Jasień (Ustrzyki Dolne)|Jasieniu]], a w obecne miejsce przeniesiono ją w [[1974]] roku. Za cerkwią znajduje się stary [[cmentarz]] z kilkoma nagrobkami. We wsi znajduje się również kościół katolicki. |
Na terenie cmentarza ewangelickiego zachowały się pojedyncze nagrobki. W Bandrowie Narodowym znajduje się [[cerkiew (budynek)|cerkiew]] [[Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego|greckokatolicka]] z 1825 r., pełniąca obecnie rolę kościoła filialnego pw. św. [[Andrzej Bobola|Andrzeja Boboli]] [[Parafia Matki Bożej Bieszczadzkiej w Jasieniu-Ustrzykach Dolnych|w Parafii Matki Bożej Bieszczadzkiej w Jasieniu-Ustrzykach Dolnych]]. Pierwotnie wzniesiona została w [[1825]] roku w [[Jasień (Ustrzyki Dolne)|Jasieniu]], a w obecne miejsce przeniesiono ją w [[1974]] roku. Za cerkwią znajduje się stary [[cmentarz]] z kilkoma nagrobkami. We wsi znajduje się również kościół katolicki. |
||
Linia 42: | Linia 42: | ||
</gallery> |
</gallery> |
||
</center> |
</center> |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
Wieś lokowano w [[1532]] na [[prawo wołoskie|prawie wołoskim]], stanowiła ona własność królewską. Została wymieniona w 1541 r. W [[1783]] na gruntach dawnego wójtostwa w ramach [[kolonizacja józefińska|kolonizacji józefińskiej]] osiedlono kolonistów niemieckich. Część niemiecką nazwano Bandrów Kolonia. Układ zabudowy tej części wsi zorganizowano w formie [[Łańcuchówka|łańcuchówki niemieckiej]]. Pozostałą część wsi zwano Bandrów Narodowy. Pierwszy dom modlitwy w Bandrowie był drewniany. Zbudowano go ok. roku 1788, a rozebrano w 1860 r. W jego miejscu (kilka metrów poniżej) dopiero powstał dom modlitwy murowany. |
Wieś lokowano w [[1532]] na [[prawo wołoskie|prawie wołoskim]], stanowiła ona własność królewską. Została wymieniona w 1541 r. W [[1783]] na gruntach dawnego wójtostwa w ramach [[kolonizacja józefińska|kolonizacji józefińskiej]] osiedlono kolonistów niemieckich. Część niemiecką nazwano Bandrów Kolonia. Układ zabudowy tej części wsi zorganizowano w formie [[Łańcuchówka|łańcuchówki niemieckiej]]. Pozostałą część wsi zwano Bandrów Narodowy. Pierwszy dom modlitwy w Bandrowie był drewniany. Zbudowano go ok. roku 1788, a rozebrano w 1860 r. W jego miejscu (kilka metrów poniżej) dopiero powstał dom modlitwy murowany. |
Wersja z 14:57, 11 sie 2016
{{{rodzaj miejscowości}}} | |
Widok ogólny | |
Państwo | podkarpackie |
---|---|
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2010-12-31) |
463[1] |
Strefa numeracyjna |
(+48) 13 |
Tablice rejestracyjne |
RBI |
SIMC |
0361502 |
Położenie na mapie brak | |
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} |
Bandrów Narodowy – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne.
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.
Przez wieś przepływają potoki Jasienik oraz Królówka. Bandrów leży przy drodze z Ustrzyk Dolnych do granicy państwa, pierwotnie droga ta prowadziła do wsi Mszaniec, znajdującej się obecnie, tuż za granicą państwową. Na terenie cmentarza ewangelickiego zachowały się pojedyncze nagrobki. W Bandrowie Narodowym znajduje się cerkiew greckokatolicka z 1825 r., pełniąca obecnie rolę kościoła filialnego pw. św. Andrzeja Boboli w Parafii Matki Bożej Bieszczadzkiej w Jasieniu-Ustrzykach Dolnych. Pierwotnie wzniesiona została w 1825 roku w Jasieniu, a w obecne miejsce przeniesiono ją w 1974 roku. Za cerkwią znajduje się stary cmentarz z kilkoma nagrobkami. We wsi znajduje się również kościół katolicki.
Bandrów jest jednym z najstarszych ośrodków górnictwa naftowego na świecie, kopalnie ropy naftowej istniały tu przed rokiem 1884.
-
Cerkiew
-
Cmentarz
-
Kapliczka
Historia
Wieś lokowano w 1532 na prawie wołoskim, stanowiła ona własność królewską. Została wymieniona w 1541 r. W 1783 na gruntach dawnego wójtostwa w ramach kolonizacji józefińskiej osiedlono kolonistów niemieckich. Część niemiecką nazwano Bandrów Kolonia. Układ zabudowy tej części wsi zorganizowano w formie łańcuchówki niemieckiej. Pozostałą część wsi zwano Bandrów Narodowy. Pierwszy dom modlitwy w Bandrowie był drewniany. Zbudowano go ok. roku 1788, a rozebrano w 1860 r. W jego miejscu (kilka metrów poniżej) dopiero powstał dom modlitwy murowany.
- Osobny artykuł:
W 1940 koloniści niemieccy zostali przesiedleni do Rzeszy. W 1944 z Bandrowa wysiedlono część ludności ukraińskiej na Syberię. W 1951, w ramach umowy o zamianie granic, pozostali mieszkańcy zostali wysiedleni do Ukraińskiej SSR, a wieś znalazła się w granicach Polski. W latach 1954-1956 część domów, uznanych za nienadających się do zamieszkania, została przeznaczona do rozbiórki. Również znajdująca się tu pierwotnie cerkiew z 1880 została zniszczona przez polskich osadników w 1954.
Linki zewnętrzne
- Bandrów (1) i (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 98 .