Sedewakantyzm: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne poprawki |
Bigbitgnom (dyskusja | edycje) Popups: Przywrócenie wersji autora WTM z dnia 2015-05-09 17:17:38 |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
{{Chrześcijaństwo}} |
{{Chrześcijaństwo}} |
||
{{Wikicytaty|dopełniacz=o sedewakantyzmie}} |
{{Wikicytaty|dopełniacz=o sedewakantyzmie}} |
||
'''Sedewakantyzm''' (od [[Łacina|łac.]] ''[[sede vacante]]'' – „przy nieobsadzonej stolicy” lub „przy pustym tronie”) – |
'''Sedewakantyzm''' (od [[Łacina|łac.]] ''[[sede vacante]]'' – „przy nieobsadzonej stolicy” lub „przy pustym tronie”) – hipoteza [[teologia|teologiczna]], według której wszystkie osoby, które [[poczet papieży|zasiadają na tronie papieskim]] od czasu śmierci [[Pius XII|Piusa XII]] w [[1958]] roku, są [[antypapież]]ami. Istnieją także nieco starsze sedewakantystyczne opinie teologiczne, sięgające [[XIX wiek]]u. |
||
Sedewakantyzm jest jednym z ruchów, który powstał na skutek niezgody części duchowieństwa katolickiego na postanowienia [[Sobór watykański II|II soboru watykańskiego]]. Zdaniem zwolenników tezy sedewakantyzmu soborowi i posoborowi [[papież]]e, ze względu na błędy i [[herezja|herezje]], które głosili zanim zostali wybrani na ten urząd, nie mogli go objąć, gdyż jako heretycy znajdowali się poza Kościołem. |
Sedewakantyzm jest jednym z ruchów, który powstał na skutek niezgody części duchowieństwa katolickiego na postanowienia [[Sobór watykański II|II soboru watykańskiego]]. Zdaniem zwolenników tezy sedewakantyzmu soborowi i posoborowi [[papież]]e, ze względu na rzekome błędy i [[herezja|herezje]], które głosili zanim zostali wybrani na ten urząd, nie mogli go objąć, gdyż jako heretycy znajdowali się poza Kościołem. |
||
== Zarzuty wobec Kościoła katolickiego (posoborowego) == |
== Zarzuty wobec Kościoła katolickiego (posoborowego) == |
||
Sedewakantyści krytykują m.in. [[wolność religijna|wolność religijną]], |
Sedewakantyści krytykują m.in. [[wolność religijna|wolność religijną]], [[ekumenizm]] oraz dialog międzyreligijny. Według nich te działania i wynikające z nich konsekwencje doktrynalne fałszują dogmatyczną definicję Kościoła Chrystusowego oraz prymatu papieskiego. |
||
Sedewakantyści oskarżają Kościół posoborowy (czyli – ich zdaniem – zaistniały w wyniku rewolucyjnych zmian Soboru Watykańskiego II), że głosi on herezję [[modernizm katolicki|modernizmu]], potępioną przez [[Pius X|św. Piusa X]] w encyklice [[Pascendi Dominici Gregis]] w 1907 r. Sedewakantyści nie uznają ważności święceń kapłańskich udzielanych według [[Obrządek|rytu]] ustanowionego po II soborze watykańskim, zatem twierdzą, że Kościół posoborowy utracił [[sukcesja apostolska|sukcesję apostolską]]. Co za tym idzie, sedewakantyści nie uznają ważności [[Zwyczajna forma rytu rzymskiego|nowej mszy]], ani też sakramentów szafowanych przez posoborowych księży. Według nich nowa liturgia mszy św. – ''Novus Ordo Missae'' – została sztucznie spreparowana w celu dopasowania jej do obrzędów [[Protestantyzm|protestanckich]]. Sedewakantyści swoje twierdzenia w tym zakresie opierają na ocenie danej przez [[Leon XIII|papieża Leona XIII]] w liście apostolskim ''Apostolicae curae'' z 13 września 1896 r., który stwierdził nieważność protestanckiej eucharystii oraz anglikańskich święceń. |
Sedewakantyści oskarżają Kościół posoborowy (czyli – ich zdaniem – zaistniały w wyniku rewolucyjnych zmian Soboru Watykańskiego II), że głosi on herezję [[modernizm katolicki|modernizmu]], potępioną przez [[Pius X|św. Piusa X]] w encyklice [[Pascendi Dominici Gregis]] w 1907 r. Sedewakantyści nie uznają ważności święceń kapłańskich udzielanych według [[Obrządek|rytu]] ustanowionego po II soborze watykańskim, zatem twierdzą, że Kościół posoborowy utracił [[sukcesja apostolska|sukcesję apostolską]]. Co za tym idzie, sedewakantyści nie uznają ważności [[Zwyczajna forma rytu rzymskiego|nowej mszy]], ani też sakramentów szafowanych przez posoborowych księży. Według nich nowa liturgia mszy św. – ''Novus Ordo Missae'' – została sztucznie spreparowana w celu dopasowania jej do obrzędów [[Protestantyzm|protestanckich]]. Sedewakantyści swoje twierdzenia w tym zakresie opierają na ocenie danej przez [[Leon XIII|papieża Leona XIII]] w liście apostolskim ''Apostolicae curae'' z 13 września 1896 r., który stwierdził nieważność protestanckiej eucharystii oraz anglikańskich święceń. |
||
| Linia 25: | Linia 25: | ||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
* [http://www.cmri.org Kongregacja Maryi Niepokalanej Królowej] – organizacja sedewakantystyczna ze Stanów Zjednoczonych {{lang|en}} |
* [http://www.cmri.org Kongregacja Maryi Niepokalanej Królowej] – organizacja sedewakantystyczna ze Stanów Zjednoczonych {{lang|en}} |
||
* [http://www.sspx.org/miscellaneous/is_sedevacantism_catholic1.html Polemika z sedewakantyzmem] {{lang|en}} |
|||
* [http://www.ultramontes.pl/ Portal polskich sedewakantystów] |
* [http://www.ultramontes.pl/ Portal polskich sedewakantystów] |
||
Wersja z 00:21, 28 gru 2015
 |
Ten artykuł zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| Podstawy | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Biblia | |||||||||
| Teologia | |||||||||
| Historia | |||||||||
| Wyznania |
| ||||||||
| Postacie |
Sedewakantyzm (od łac. sede vacante – „przy nieobsadzonej stolicy” lub „przy pustym tronie”) – hipoteza teologiczna, według której wszystkie osoby, które zasiadają na tronie papieskim od czasu śmierci Piusa XII w 1958 roku, są antypapieżami. Istnieją także nieco starsze sedewakantystyczne opinie teologiczne, sięgające XIX wieku.
Sedewakantyzm jest jednym z ruchów, który powstał na skutek niezgody części duchowieństwa katolickiego na postanowienia II soboru watykańskiego. Zdaniem zwolenników tezy sedewakantyzmu soborowi i posoborowi papieże, ze względu na rzekome błędy i herezje, które głosili zanim zostali wybrani na ten urząd, nie mogli go objąć, gdyż jako heretycy znajdowali się poza Kościołem.
Zarzuty wobec Kościoła katolickiego (posoborowego)
Sedewakantyści krytykują m.in. wolność religijną, ekumenizm oraz dialog międzyreligijny. Według nich te działania i wynikające z nich konsekwencje doktrynalne fałszują dogmatyczną definicję Kościoła Chrystusowego oraz prymatu papieskiego.
Sedewakantyści oskarżają Kościół posoborowy (czyli – ich zdaniem – zaistniały w wyniku rewolucyjnych zmian Soboru Watykańskiego II), że głosi on herezję modernizmu, potępioną przez św. Piusa X w encyklice Pascendi Dominici Gregis w 1907 r. Sedewakantyści nie uznają ważności święceń kapłańskich udzielanych według rytu ustanowionego po II soborze watykańskim, zatem twierdzą, że Kościół posoborowy utracił sukcesję apostolską. Co za tym idzie, sedewakantyści nie uznają ważności nowej mszy, ani też sakramentów szafowanych przez posoborowych księży. Według nich nowa liturgia mszy św. – Novus Ordo Missae – została sztucznie spreparowana w celu dopasowania jej do obrzędów protestanckich. Sedewakantyści swoje twierdzenia w tym zakresie opierają na ocenie danej przez papieża Leona XIII w liście apostolskim Apostolicae curae z 13 września 1896 r., który stwierdził nieważność protestanckiej eucharystii oraz anglikańskich święceń.
Sedewakantyści krytykują również Bractwo Świętego Piusa X za, jak twierdzą, ustępliwość, niekonsekwencję i niespójność logiczno-teologiczną, gdyż uznaje ono papieża, twierdząc jednocześnie, iż ten się myli.
Sedewakantyzm podzielony jest na kilkadziesiąt ruchów. Z sedewakantyzmu wyłoniło się wiele ruchów uznających różnych antypapieży (m.in. Grzegorz XVII, Pius XIII). Zwolennicy antypapieży określani są mianem konklawistów.
Zobacz też
Bibliografia
- M. Karas, Wyznania wiary i główne zasady doktrynalne. Katolicyzm, Kraków 2000, s. 259-267.
- T. Niecikowski, Sedewakantyzm. Zarys historii i doktryny radykalnego skrzydła katolickiego ruchu tradycjonalistycznego, w: „Nomos. Kwartalnik Religioznawczy”, z. 30-31, 2000, s. 101-121.
Linki zewnętrzne
- Kongregacja Maryi Niepokalanej Królowej – organizacja sedewakantystyczna ze Stanów Zjednoczonych (ang.)
- Polemika z sedewakantyzmem (ang.)
- Portal polskich sedewakantystów