Społeczność Chrześcijańska
Były dom Społeczności Chrześcijańskiej w Cieszynie | |||||||
Klasyfikacja systematyczna wyznania | |||||||
Chrześcijaństwo └ Kościół Ewangelicko-Augsburski | |||||||
| |||||||
Strona internetowa |
Społeczność Chrześcijańska – protestanckie towarzystwo religijne o charakterze pietystycznym powstałe w początkach XX wieku na Śląsku Cieszyńskim.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1904 w ramach Kościoła luterańskiego powstała na Śląsku Cieszyńskim „Społeczność Chrześcijańska”[1]. Jej duchowym opiekunem był ks. Karol Kulisz. 8 lutego 1906 dokonano wyboru Zarządu Społeczności, oraz jej przewodniczącego – Franciszek Tyrlik. Program Społeczności Chrześcijańskiej zakładał pozostanie w macierzystym Kościele i dążenie do jego odrodzenia religijnego.
W 1906 Społeczność wydała własny kancjonał pt. Harfa syońska. Śpiewnik dla użytku misyi wewnętrznej, później wielokrotnie wznawiany[2]. Po wyłączeniu kilku osób ze Społeczności Chrześcijańskiej powstała odrębna grupa nazwana Związkiem dla Stanowczych Chrześcijan[1].
W czasie II wojny światowej działalność towarzystw religijnych została zawieszona, a więc także Społeczności Chrześcijańskiej jak i Związku Stanowczych Chrześcijan. Po II wojnie światowej rozpoczęły się dążenia do zjednoczenia Społeczności Chrześcijan ze Związkiem Stanowczych Chrześcijan oraz z kierownictwem Kościoła.
17 maja 1947 w Czeskim Cieszynie odbyło się spotkanie przedstawicieli Społeczności Chrześcijańskiej i Związku Stanowczych Chrześcijan. 3 kwietnia 1950 roku kierownictwo Kościoła Ewangelickiego zadecydowało, że działalność towarzystwa Społeczność Chrześcijańska, zostanie włączona w ramy działalności Kościoła w formie wewnętrznej misji.
W Czechosłowacji znaczącym działaczem Społeczności Chrześcijańskiej był ks. Władysław Santarius.
30 listopada 1990 spotkała się konferencja pracowników misji wewnętrznej, która zadecydowała o reaktywowaniu Społeczności Chrześcijańskiej w Czechach. Rejestracji stowarzyszenia Křesťanské společenství – Społeczność Chrześcijańska dokonało Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w Pradze 13 lutego 1991.
W Polsce za spadkobiercę Społeczności Chrześcijańskiej uważa się Centrum Misji i Ewangelizacji Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.
Przewodniczący Społeczności Chrześcijańskiej (Polska)
[edytuj | edytuj kod]- w 1930 – dr Jan Stebel
- do 1947 – Paweł Pilch
- od 1947 – Andrzej Cymorek
Przewodniczący KS-SCh (Czechy)
[edytuj | edytuj kod]- 1990–1998 – Gustaw Hławiczka (1924–2007)
- 1998–2008 – Jan Tomala (*1953)
- 2008–2013 – Jerzy Rusz (*1952)
- 2013–2019 – Milan Pecka (*1945)
- od 2019 – Pavel Kaczmarczyk (*1969)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paweł Sikora. Rola cieszyńskiej społeczności chrześcijańskiej w Kościele. „Strażnica Ewangeliczna”. Nr 2 (225), s. 19-22, 1956 (rocz. XI).
- Tadeusz J. Zieliński: Protestantyzm ewangelikalny. Studium specyfiki religijnej. Warszawa: 2013, s. 79, 85-86.
- Martin Piętak. Christliche Gemeinschaft in Tschechien. „Sächsisches Gemeinschaftsblatt”. Nr 5, s. 16-18, 2017.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Andrzej Kominek. Ruch Stanowczych Chrześcijan. „Chrześcijanin”, s. 36, 37, lipiec-sierpień 1977. Prezydium Rady ZKE.
- ↑ Sto let zpěvníku Harfa syjońska. ks-sch.cz. [dostęp 2015-05-09]. (cz.).