Na mapach: 52°58′N 10°35′E/52,966667 10,583333
Uelzen
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| Uelzen | |||
 |
|||
|
|||
| Państwo |  Niemcy |
||
| Kraj związkowy | Dolna Saksonia | ||
| Powiat | Powiat Uelzen | ||
| Powierzchnia | 135,84 km² | ||
| Wysokość | 34 m n.p.m. | ||
| Populacja (31.12.2008) • liczba ludności • gęstość |
34 395 253 os./km² |
||
| Nr kierunkowy | 0581 | ||
| Kod pocztowy | 29525 | ||
| Tablice rejestracyjne | UE | ||
|
Położenie na mapie Dolnej Saksonii
 Uelzen
|
|||
|
Położenie na mapie Niemiec
Uelzen
|
|||
 52°58′N 10°35′E/52,966667 10,583333 |
|||
| Strona internetowa | |||
Portal  Niemcy |
|||
Uelzen (dolnoniem. Ülz’n; pol. hist. Olszyna[1]) – miasto powiatowe w Niemczech, w kraju związkowym Dolna Saksonia, nad rzeką Ilmenau oraz wybudowanym w 1976 Kanałem Bocznym Łaby (niem. Elbe-Seitenkanal). Siedziba powiatu Uelzen. Liczba mieszkańców w 2008 roku wynosiła ok. 34 tys.
Historia[edytuj]
Tereny, na których leży miasto, zasiedlone było już od VII wieku n.e. przez połabskie plemię Drzewian. Rdzeniem miasta była osada Oldenstadt skupiająca się wokół dziesięciowiecznego klasztoru, na bazie którego został zbudowany w XII wieku klasztor Oldenstadt.
Zabytki[edytuj]
- Hundertwasserbahnhof, (pol. dworzec Hundertwassera) – budynek dworca kolejowego przebudowany z okazji światowej wystawy Expo 2000 w stylu Friedensreicha Hundertwassera. Po raz pierwszy otwarty był prowizoryczny tymczasowy dworzec w 1847 w związku z budową linii kolejowej z Hanoweru przez Celle i Uelzen do Harburga. Pierwszy murowany budynek w konstrukcji muru pruskiego został w tym miejscu wzniesiony w 1855.
- Theater an der Ilmenau, (pol. Teatr nad Ilmenau),
- Klosterkirche Oldenstadt, (pol. kościół klasztorny Oldenstadt) – romańska bazylika zbudowana z kamienia polnego z XII wieku
Komunikacja[edytuj]
W mieście znajduje się dworzec kolejowy Hundertwasserbahnhof Uelzen.
Współpraca[edytuj]
Linki zewnętrzne[edytuj]
Przypisy
- ↑ Marek Tabert: Zapomniany kraj Drzewian połabskich. W: Turystyka w kraju i za granicą - wybrane problemy. Poznań: 2010, s. 58-83, seria: Zeszyty Naukowe Wielkopolskiej Wyższej Szkoły Turystyki i Zarządzania w Poznaniu.
|
||||||||||||||||||||
