Przejdź do zawartości

Wiesław Ochman

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Hoa binh (dyskusja | edycje) o 07:42, 29 maj 2017. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Wiesław Ochman
Ilustracja
Wiesław Ochman, 1992
Data i miejsce urodzenia

6 lutego 1937
Warszawa

Typ głosu

tenor liryczny

Gatunki

opera

Zawód

śpiewak operowy

Aktywność

od 1960

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Order Uśmiechu
Odznaczenie Wiesława Ochmana przez Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
Wiesław Ochman i Chór Akademii Medycznej w Lublinie, Zamość 2008

Wiesław Ochman (ur. 6 lutego 1937 w Warszawie[1]) – polski śpiewak operowy (tenor liryczny).

W 1960 Ochman uzyskał dyplom inżyniera-ceramika w AGH w Krakowie. Tam też rozpoczął swoją przygodę ze śpiewem jako solista w Zespole Pieśni i Tańca AGH "Krakus"( ZPiT AGH „Krakus”). Jednocześnie podjął naukę śpiewu pod kierunkiem Gustawa Serafina w Krakowie (1955-1959), a następnie Marii Szłapak w Bytomiu (1960-1963). W 1960 został zaangażowany w Operze Śląskiej w Bytomiu, gdzie śpiewał przez trzy sezony; w latach 1963-1964 w Operze w Krakowie, a 1964-1970 w Teatrze Wielkim w Warszawie.

Karierę międzynarodową rozpoczął w 1967 od Opery w Berlinie, następnie występował w Monachium i Hamburgu. Odniósł też pierwsze sukcesy na festiwalach w Glyndebourne oraz Salzburgu. W 1972 występował w Operze Paryskiej, następnie w Chicago i San Francisco. W 1975 partią Arriga w operze Nieszpory sycylijskie Verdiego zadebiutował na scenie nowojorskiej Metropolitan Opera.

Występował na największych scenach operowych i estradach świata, w towarzystwie największych gwiazd operowych, m.in. w mediolańskiej La Scali (1982), Barcelonie, Buenos Aires, Madrycie, Moskwie, Rzymie, Sewilli i Wiedniu. Uczestniczył w najbardziej prestiżowych festiwalach muzycznych, z udziałem najsłynniejszych zespołów, łącznie z Wiener Philharmoniker i Berliner Philharmoniker pod dyrekcją Herberta von Karajana i Karla Böhma. Po 1999 Wiesław Ochman zajął się też reżyserią, wystawiając w Operze Śląskiej w Bytomiu Don Giovanniego W.A. Mozarta, Traviatę Verdiego oraz Carewicza Ferenca Lehára. Osobną dziedziną artystyczną działalności Ochmana była muzyka oratoryjna. Nagrał wiele płyt dla najpoważniejszych firm fonograficznych, jak Deutsche Grammophon, Polydor, EMI, Decca, Supraphon i polska Muza. W latach 70. XX wieku nagrał 2 polskie płyty z ariami operowymi i z ariami operetkowymi z akompaniamentem Orkiestry Polskiego Radia i Telewizji pod dyrekcją Zdzisława Górzyńskiego. Kawaler Orderu Uśmiechu.

Ważnym elementem działalności Ochmana stała się działalność charytatywna na rzecz wspierania kultury i na stypendia. Rokrocznie organizuje aukcje obrazów w konsulacie polskim w Nowym Jorku, z których dochód wspiera częstochowską kulturę.

Kolejnym nurtem działalności Wiesława Ochmana jest malarstwo (głównie plenery), które było pokazywane na wielu wystawach autorskich (pragnął zostać malarzem, po szkole podstawowej uczył się w Liceum Plastycznym w Bolkowie, a później w Technikum Zdobnictwa Ceramicznego w Szczawnie-Zdroju na Dolnym Śląsku).

Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2001)[2]. W 2005 został odznaczony przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis[3].

30 stycznia 2008 Senat AGH na uroczystym posiedzeniu nadał Wiesławowi Ochmanowi godność Doktora Honoris Causa AGH[4]. Jest też członkiem Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie[5].

Dyskografia

Płyty winylowe
  • SX 0465 Wiesław Ochman Best loved operatic arias
  1. Giacomo Puccini: Cyganeria, Aria Rudolfa z I aktu "Che gelida manina"
  2. Giacomo Puccini: Tosca, Aria Cavaradossieggo z III aktu "E lucevan le stelle"
  3. Giuseppe Verdi: Aida, Aria Radamesa z I aktu "Se quel guerrier io fossi!... Celeste Aida"
  4. Piotr Czajkowski: Eugeniusz Oniegin, Aria Leńskiego z II aktu "Kuda, kuda"
  5. Giacomo Puccini: Turandot, Aria Kalafa z III aktu "Nessun dorma"
  6. Władysław Żeleński: Janek, Aria Janka "Gdy ślub weźmiesz z twoim Stachem"
  7. Friedrich von Flotow: Marta albo jarmark w Richmondzie, Aria Lionela z III aktu "M'appari"
  8. Georges Bizet: Poławiacze pereł, Aria Nadira z I aktu "Je crois entendre encore"
  9. Georges Bizet: Carmen, Aria Don Jose'go z II aktu "La fleur que tu m'avais jeteee"
  10. Giuseppe Verdi: Rigoletto, Aria Księcia z III aktu "La donna è mobile";;
  • SX 0972 Wiesław Ochman Polskie Arie Operowe
  1. Stanisław Moniuszko: Halka, Dumka Jontka z IV aktu "Szumią Jodły"
  2. Stanisław Moniuszko: Straszny dwór - Aria Stefana z Kurantem z III aktu "Cisza dokoła"
  3. Stanisław Moniuszko: Flis, Aria Franka "Płyną tratwy po Wiśle"
  4. Feliks Nowowiejski: Legenda Bałtyku, Aria Domana z II aktu "Więc ty mnie nie kochasz"
  5. Ignacy Paderewski: Manru, Aria Manru z II aktu "jako gdy wśród skwaru"
  6. R.Statkowski: Maria, Aria Wacława z I aktu "Och jak ciąży ta wesołość"
  7. Władysław Żeleński: Goplana, Aria Kirkora z I aktu "Za jaskółeczką ciągną moje oczy"
  8. Władysław Żeleński: Janek , Aria Janka "Gdy ślub weźmiesz z twoim Stachem"
  • SX 1281 Wiesław Ochman Słynne arie operetkowe
  • SX 1371 Wiesław Ochman Sławni polscy śpiewacy vol. 7
  1. Wolfgang Amadeus Mozart: Don Giovanni, Aria Don Ottavia "Il mio tesoro"
  2. Giacomo Puccini: Tosca, Aria Cavaradossiego z I aktu "Recondita armonia"
  3. Amilcare Ponchielli: Gioconda, Aria Enza z II aktu "Cielo e mar!"
  4. Pietro Mascagni: Rycerskość wieśniacza, Aria Turiddu "Mamma, quel vino e generoso"
  5. Giacomo Puccini: Manon Lescaut, Aria Des Grieux z I aktu "Donna non vidi mai"
  6. Umberto Giordano: Fedora, Aria Lorisa z II aktu "Amor ti vieta"
  7. Giacomo Puccini: Cyganeria, Aria Rudolfa z I aktu "Che gelida manina"
  8. Umberto Giordano: Andrea Chénier, Improwizacja Cheniera z I aktu "Un di all'azzurro spazio"
  9. Ruggiero Leoncavallo: Pajace, Aria Cania z I aktu "Vesti la giubba"
  10. Giacomo Puccini: Madame Butterfly, Aria Pinkertona z III aktu "Addio, fiorito asil"
  11. Gaetano Donizetti: Napój miłosny, Aria Nemorina z II aktu "Una furtiva lagrima"
  1. Marta Arasimowicz: Mały ilustrowany leksykon PWN. Wyd. naukowe PWN, 1997, s. 852. ISBN 978-83-01-12186-0.
  2. M.P. z 2001 r. nr 21, poz. 345
  3. Warszawa. Wręczono złote medale "Gloria Artis". e-teatr.pl, 10 września 2005. [dostęp 21 czerwca 2011].
  4. Lista doktoratów Honoris Causa nadanych przez AGH. www.agh.edu.pl. [dostęp 14.03.2011]. (pol.).
  5. Polska Akademia Umiejętności - Członkowie PAU

Bibliografia