Przejdź do zawartości

Wiesław Komasa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesław Komasa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1949
Nowy Wiśnicz

Zawód

aktor, reżyser

Lata aktywności

od 1971

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Cytaty w Wikicytatach

Wiesław Augustyn Komasa (ur. 15 stycznia 1949 w Nowym Wiśniczu) – polski aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i dubbingowy, także reżyser teatralny, lektor i recytator. Absolwent PWST w Krakowie (1971). Od 1988 pedagog warszawskiej PWST.

Kariera aktorska

[edytuj | edytuj kod]

Teatr

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1971–1973 był aktorem Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, w którym debiutował 9 października 1971 rolą Albina w komedii Śluby panieńskie Aleksandra Fredry. Następnie występował w Poznaniu, w latach 1973-1988 w Teatrze Nowym, a 1988–1991 – w Zespole Janusza Wiśniewskiego. W latach 2003–2004 był aktorem warszawskiego Teatru Polskiego. Występował też gościnnie na wielu scenach całej Polski.

Jako reżyser współpracował z wieloma teatrami w Polsce i za granicą.

Film

[edytuj | edytuj kod]

Na dużym ekranie zadebiutował w 1975 rolą księdza Dobiegniewa w filmie historycznym Kazimierz Wielki. Wystąpił również w Thais, Odjeździe i Nocnych ptakach, a także zagrał niewielką rolę w filmie Stevena Spielberga Lista Schindlera.

Szerszej publiczności dał się poznać rolą Tomasza Oleszuka, człowieka stopniowo zapadającego na chorobę psychiczną w serialu telewizyjnym Egzamin z życia.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jego żoną jest Gina, solistka zespołu Spirituals and Gospel Singers. Mają czworo dzieci: Jana, bliźnięta Szymona i Marię oraz Zofię[1].

Spektakle teatralne

[edytuj | edytuj kod]

Role

[edytuj | edytuj kod]
Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu
Teatr Nowy, Poznań
  • 1973: A jak królem, a jak katem będziesz jako Piotr (reż. J. Nyczak)
  • 1974: Opera za trzy grosze jako mężczyzna (reż. Adam Hanuszkiewicz)
  • 1974: Jak wam się podoba jako Orlando (reż. J. Nyczak)
  • 1975: Szkoła błaznów jako Licodwyn (reż. Conrad Drzewiecki)
  • 1975: Awantura w Chioggi jako Wijuny (reż. I Cywińska)
  • 1976: Dzień dobry i do widzenia jako Johnnie Smit (reż. Halina Łabonarska)
  • 1976: Letnicy jako Włas (reż. J. Nyczak)
  • 1977: Milczenie jako Hauser (reż. I. Cywińska)
  • 1978: Czerwony kogut leci wprost do nieba jako Ismet (reż. J. Nyczak)
  • 1978: Życie jest snem jako Astronom II, Żołnierz IV (reż. Wojciech Szulczyński)
  • 1978: Miłość pod Padwą jako Kulawy (reż. I. Cywińska)
  • 1979: Ojczyzna chochołów (reż. W. Komasa)
  • 1979: Antygona jako Haimon (reż. W. Szulczyński)
  • 1979: Wierne blizny jako Madejski (reż. I. Cywińska)
  • 1979: Balladyna jako Strach (reż. Janusz Wiśniewski)
  • 1980: Diabeł jako Głos Aloszy (reż. W. Sulczyński)
  • 1980: Rewizor jako Iwan Aleksandrowicz Chlestakow (reż. I. Cywińska)
  • 1980: Gbury jako Simon (reż. J. Nyczak)
  • 1981: Judasz z Kariothu jako Abraham (reż. I. Cywińska)
  • 1981: Oskarżony: Czerwiec pięćdziesiąt sześć jako Stanisław Jaworek (reż. I. Cywińska, Janusz Michałowski)
  • 1982: Panopticum a`la Madame Tussaud jako Wariat Salomon (reż. J. Wiśniewski)
  • 1983: Koniec Europy jako I Żołnierz (reż. J. Wiśniewski)
  • 1983: Wizyta starszej pani jako pierwszy mężczyzna (reż. I. Cywińska)
  • 1983: Dom otwarty jako Alfons Fikalski (reż. J. Nyczak)
  • 1984: Jezioro Bodeńskie jako Pociejak (reż. I. Cywińska)
  • 1985: Trzy siostry jako (reż. J. Nyczak)
  • 1986: Zorza jako Tramwajarz (reż. I. Cywińska)
  • 1987: Modlitwa chorego przed nocą jako ojciec (reż. J. Wiśniewski)
  • 1987: Wesele jako Gospodarz (reż. J. Nyczak)
  • 1987: Decadance jako Kataryniarz (reż. Jerzy Satanowski, Jan Szurmiej)
  • 1988: Cmentarze jako Brzoza (reż. I. Cywińska)
Zespół Janusza Wiśniewskiego, Warszawa
  • 1989: Olśnienie (reż. J. Wiśniewski)
Teatr Rozmaitości, Warszawa, gościnnie
  • 1991: Ślub jako Pijak (reż. W. Szulczyński)
Teatr Dramatyczny, Warszawa, gościnnie
Teatr Szwedzka 2/4, Warszawa, gościnnie
  • 1993: Woyzeck jako Woyzeck (reż. Wojciech Maryański)
  • 1994: Do Damaszku jako Nieznajomy (reż. Marcin Jarnuszkiewicz)
Instytut Teatru Narodowego (Teatr Mały), Warszawa
  • 1993: Upiory jako Jakub Engstrand (reż. H. Baranowski)
Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera, Warszawa
Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, Warszawa, gościnnie
  • 1997: Koniec pół świni
  • 2005: Filozofia po góralsku (reż. Irena Jun, W. Komasa)
Teatr Jeleniogórski im. Cypriana Kamila Norwida (Scena Dramatyczna), Jelenia Góra, gościnnie
Teatr Polski, Warszawa
  • 2003: Lombard pod Apokalipsą Boss (reż. P. Łazarkiewicz)
Videoteatr „Poza”, Warszawa
  • 2004: E.T.A. Hoffmann w Płocku jako Hoffmann (reż. Piotr Lachmann)
Teatr Współczesny, Warszawa
Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza, Gdynia
  • 2005: Kartoteka jako Bohater (reż. P. Łazarkiewicz)
Teatr Wielki-Opera Narodowa, Warszawa
  • 2006: Fedra jako Tezeusz (reż. M. Prus)
  • 2008: Herbert przy Bachu płakał
Przedstawienia impresaryjne
  • 2006: Yorick (reż. W. Komasa)
Spektakle Teatru Telewizji
  • 1972: Eryk XIV jako książę Karol (reż. M. Prus)
  • 1973: Płaszcz jako Kandelabrow (reż. Izabella Cywińska)
  • 1973: Śmierć Tarełkina jako Stróż Pachanow (reż. I Cywińska)
  • 1974: A jak królem, a jak katem będziesz (reż. Janusz Nyczak)
  • 1977: Ostatnie dni jako Dołgorukow (reż. Maciej Wojtyszko)
  • 1978: Milczenie jako Hauser (reż. I Cywińska)
  • 1984: Oni jako Kretowiczka (reż. Krzysztof Rogulski)
  • 1987: Słoń jako Swioklin (reż. I Cywińska)
  • 1989: Małżeństwo Marii Kowalskiej jako Ponadczasowy (reż. Piotr Cieślak)
  • 1991: Leonce i Lena jako Valerio (reż. W. Maryański)
  • 1994: Jesiennym wieczorem jako ksiądz (reż. Marcin Jarnuszkiewicz)
  • 1995: Podróż Trzech Króli jako ojciec Pięciu Córek (reż. J. Wiśniewski)
  • 1995: Ślubna fotografia (reż. P. Cieślak)
  • 1995: Upiór jako narrator (reż. Filip Bajon)
  • 1996: Strzeż się pamięci jako Alfred Kroll (reż. Magdalena Łazarkiewicz)
  • 1997: Do Damaszku jako Nieznajomy (reż. M. Jarnuszkiewicz)
  • 1997: Mistrz jako Adam Mickiewicz (reż. Agnieszka Lipiec-Wróblewska)
  • 1997: Piękno jako Beznożnik (reż. I Cywińska)
  • 1997: Dziady (reż. Jan Englert)
  • 1997: Śmierć w Tyflisie jako Malarz (reż. Maciej Dejczer)
  • 1998: Tańczyłem jako brat Martin (reż. J. Englert)
  • 1998: Cesarski szaleniec jako doktor Robst (reż. Waldemar Krzystek)
  • 1998: Świat kolorów jako reżyser (reż. W. Komasa)
  • 1998: Duże i małe jako Paul (reż. P. Łazarkiewicz)
  • 1998: Książę Chochlik jako król (reż. Roland Rowiński)
  • 1998: Walizka jako Olek (reż. Piotr Trzaskalski)
  • 1999: Hrabia jako Ferdynand Lechnicki (reż. F. Bajon)
  • 2000: Max i Maja jako Ordynator (reż. W. Nowak)
  • 2000: Ogień w głowie jako ojciec (reż. P. Łazarkiewicz)
  • 2001: Gedeon jako dziadek (reż. Zbigniew Mich)
  • 2002: Pasożyty jako Multscher (reż. P. Łazarkiewicz)
  • 2002: Zbliżenie jako Piotr (reż. P. Łazarkiewicz)
  • 2005: Fotoplastikon (reż. P. Łazarkiewicz)

Prace reżyserskie

[edytuj | edytuj kod]
Teatr Nowy, Poznań
  • 1979: Ojczyzna chochołów – opracowanie reżyserskie, reżyseria
  • 1979: Antygona – asystent reżysera (reż. W. Sulczyński)
  • 1985: Trzy siostry – asystent reżysera (reż. J. Nyczak)
PWST, Warszawa
  • 1991: Awantura w Chioggi – opracowanie tekstu, reżyseria
  • 1995: Kabaret modernistyczny – reżyseria, scenariusz, ruch sceniczny
Teatr Polski, Bydgoszcz
  • 1994: O, beri-beri wg Matki – reżyseria, inscenizacja, scenariusz
Teatr im. Wilama Horzycy, Toruń
  • 1995: Awantura w Chioggi – reżyseria, ruch sceniczny
  • 1999: Piękna Lucynda – reżyseria, opracowanie tekstu
  • 2003: Kopciuszek – reżyseria, adaptacja
Teatr Romain Rolland, Paryż
  • 1999: O, Beri, Beri – reżyseria, scenariusz
Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego, Zielona Góra
  • 2000: Piękna Lucynda – reżyseria, adaptacja
  • 2001: O, Beri-beri – reżyseria, scenariusz
Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza, Gdynia
  • 2001: O, Beri-beri – reżyseria, scenariusz
Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki Białystok, Białystok
  • 2002: Kopciuszek – reżyseria, adaptacja
Teatr Polski, Bielsko-Biała
  • 2004: Historyja o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim – reżyseria, scenariusz
Akademia Teatralna, Warszawa
  • 2004: Przerwana pieśń – reżyseria, opracowanie tekstu
  • 2009: Sceny z Różewicza – reżyseria, scenariusz
Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, Warszawa
  • 2005: Filozofia po góralsku – reżyseria i scenariusz z Ireną Jun
Przedstawienia impresaryjne
  • 2006: Yorick – reżyseria
Spektakle Teatru Telewizji
  • 1988: Świat kolorów – reżyseria

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Filmy fabularne
Seriale telewizyjne
Filmy dokumentalne
  • 1986: Czy będzie wojna
Role głosowe

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1972: III nagroda za monodram Moja bajka na VII WROSTJA we Wrocławiu
  • 1973: nagroda za rolę Pachamowa w Śmierci Tarełkina na XIII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych
  • 1973: III nagroda za monodram Odejście Kaina Marianny Bocian na VIII WROSTJA we Wrocławiu
  • 1974: Medal Młodej Sztuki
  • 1974: I nagroda za monodram Odejście Kaina Marianny Bocian na Przeglądzie Teatru Iinicjatyw
  • 1975: I nagroda jury i nagroda publiczności za monodram Kilka małych poprawek wg Andrzeja Pastuszki na X WROSTJA we Wrocławiu
  • 1977: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki dla młodego twórcy;
  • 1978: „Biały Bez”, nagroda w plebiscycie na najpopularniejszego aktora teatrów wielkopolskich
  • 1981: Zasłużony Działacz Kultury
  • 1983: Brązowy Krzyż Zasługi
  • 1986: Nagroda Publiczności im. Herdegena, Nagroda Forum Robotniczego na WROSTJA we Wrocławiu
  • 1992: wyróżnienie jury dla pracy pedagogów – za przedstawienie Awantura w Chioggi PWST w Warszawie na X Ogólnopolskim Przeglądzie Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi
  • 2003: nagroda dziennikarzy im. Tadeusza Burzyńskiego za rolę w monodramie Dopokąd idę na XXXVII WROSTJA we Wrocławiu
  • 2006: nagroda na Ogólnopolskim Festiwalu Komedii „Talia” za spektakl Filozofia po góralsku w Teatrze Studio w Warszawie (wspólnie z Ireną Jun)
  • 2006: Nagroda Przewodniczącego Rady Miejskiej Wrocławia za spektakl Yorick, czyli spowiedź błazna w reżyserii Andrzeja Żurowskiego na 40. Międzynarodowych Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora
  • 2011: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[2]
  • 2011: Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[3]
  • 2023: Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[4]
  • 2023: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[5]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Moje demony, moje anioły – wywiad z W. Komasą. [dostęp 2009-05-23].
  2. ↑ M.P. z 2011 r. nr 107, poz. 1082
  3. ↑ Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.gov.pl. [dostęp 2020-06-21].
  4. ↑ Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis. [dostęp 2023-09-21].
  5. ↑ M.P. z 2023 r. poz. 908

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wiesław_Komasa&oldid=74815003”