Zbigniew Wassermann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Elfhelm (dyskusja | edycje) o 16:53, 16 lis 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Zbigniew Wassermann
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 września 1949
Kraków

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 2010
Smoleńsk

Minister-członek Rady Ministrów
Okres

od 31 października 2005
do 7 września 2007 i ponownie od 11 września 2007 od 16 listopada 2007

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Zbigniew Franciszek Wassermann (ur. 17 września 1949 w Krakowie, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski polityk, prawnik, prokurator. W latach 2005–2007 minister-członek Rady Ministrów w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego, poseł na Sejm IV, V i VI kadencji.

Życiorys

Okres PRL

Absolwent IX Liceum Ogólnokształcącego im. Zygmunta Wróblewskiego w Krakowie, egzamin maturalny zdał w 1968[1]. W 1972 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Razem z nim na roku studiowali m.in. Zbigniew Ćwiąkalski oraz brat Andrzeja Kremera[2].

Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w prokuraturze. W 1972 został prokuratorem Prokuratury Powiatowej w Chrzanowie, a w 1975 na krótko prokuratorem Prokuratury Powiatowej w Jaworznie. W latach 1975–1984 pracował w Prokuraturze Rejonowej w Brzesku. Od 1984 zatrudniony w Krakowie, do 1989 jako prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków-Krowodrza. W latach 80. uczestniczył w krakowskim duszpasterstwie prawników.

Lata 90.

W latach 1989–1991 był zastępcą szefa Prokuratury Wojewódzkiej w Krakowie. W tym samym czasie zasiadał w Komisji ds. Weryfikacji Pracowników Służby Bezpieczeństwa w Krakowie. W 1991 został odwołany.

Do pracy powrócił w 1993 po objęciu funkcji ministra sprawiedliwości przez Zbigniewa Dykę, który w latach 80. również uczestniczył w duszpasterstwie prawników. Otrzymał stanowisko prokuratora krakowskiej Prokuratury Apelacyjnej i jej rzecznika prasowego.

Od 1992 był członkiem krakowskich władz Stowarzyszenia Polskich Prawników Katolickich, w latach 1995–2000 wchodził w skład rady naczelnej tej organizacji.

W 2000 otrzymał od nowego ministra sprawiedliwości Lecha Kaczyńskiego propozycję objęcia funkcji szefa Prokuratury Krajowej. Jego nominacji miał sprzeciwiać się Urząd Ochrony Państwa. Zbigniew Wassermann zaprzeczał jednak, jakoby nie uzyskał od UOP certyfikatu dostępu do informacji niejawnych, co miało być przeszkodzą w nominacji. Mimo to, premier Jerzy Buzek nie mianował go na to stanowisko, w związku z czym był jedynie pełniącym obowiązki prokuratora krajowego.

Działalność publiczna w latach 2001–2010

Po dymisji Lecha Kaczyńskiego ze stanowiska ministra sprawiedliwości zaangażował się w działalność Prawa i Sprawiedliwości. 23 września 2001 został wybrany posłem na Sejm IV kadencji z listy PiS w okręgu krakowskim. W Sejmie IV kadencji zasiadał w Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka (jako zastępca przewodniczącego) oraz Komisji do spraw Służb Specjalnych (był jej przewodniczącym). Od 2 lipca 2004 był wiceprzewodniczącym Komisji Śledczej w sprawie PKN Orlen.

W 2003 złożył zawiadomienie o przestępstwie narażenia na niebezpieczeństwo utraty życia członków swojej rodziny poprzez nieprawidłowe zainstalowanie wanny z jacuzzi przez wykonawcę z firmy budującej jego willę. Śledztwo w tej sprawie zostało umorzone w 2007 wobec braku znamion przestępstwa[3]. Powództwo wykonawcy o zapłatę wynagrodzenia zostało natomiast prawomocnie oddalone w 2009[4]. Zbigniew Wassermann wniósł prywatny akt oskarżenia przeciwko teściowej wykonawcy, zarzucając jej zniesławienie go w listach do mediów. W wyniku postępowania warunkowo umorzył postępowanie w tej sprawie, nakazując oskarżonej przeproszenie ministra[3].

25 września 2005 w wyborach parlamentarnych został ponownie wybrany posłem na Sejm w okręgu krakowskim. 31 października tego roku powołano go na ministra-członka Rady Ministrów, koordynatora służb specjalnych w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. 14 lipca 2006 został ponownie powołany na to stanowisko w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. Ze stanowiska został odwołany 7 września 2007 z jednoczesnym powołaniem na sekretarza stanu w KPRM ds. służb specjalnych, a 11 września powrócił na uprzednio zajmowany urząd.

W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci uzyskał mandat poselski, otrzymując 6478 głosów. W 2008 prokurator umorzył postępowanie w sprawie rzekomego ujawnienia informacji niejawnych z doniesienia Marka Dukaczewskiego, po tym jak Zbigniew Wassermann ujawnił informacje o szkoleniach, jakie w Moskwie przechodził Marek Dukaczewski[5].

Od listopada 2009 zasiadał w Komisji śledczej ds. tzw. afery hazardowej. W grudniu został wyłączony z prac tej komisji w związku z planowanym przesłuchaniem go w charakterze świadka[6]. Po odebraniu zeznań[7] w styczniu 2010 decyzją Sejmu został przywrócony do składu komisji.

10 kwietnia 2010 zginął w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej[8]. 16 kwietnia 2010 pośmiertnie odznaczono go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[9]. 20 kwietnia 2010 został pochowany na cmentarzu na krakowskich Bielanach[10].

10 grudnia 2010 przy ul. Brackiej w Krakowie odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową[11].

29 sierpnia 2011 jego ciało zostało ekshumowane w ramach śledztwa prowadzonego w związku z katastrofą[12] z powodu wątpliwości prokuratorów Wojskowej Prokuratury Okręgowej w Warszawie dotyczących stwierdzeń zawartych w dokumentacji sądowo-lekarskiej badania zwłok zmarłego otrzymanej z Federacji Rosyjskiej[13] oraz na wniosek przedstawicieli rodziny złożony w 2010[14]. Po przebadaniu ciała w Zakładzie Medycyny Sądowej we Wrocławiu, 1 września 2011 ponownie pochowano je na cmentarzu na krakowskich Bielanach[15].

Życie prywatne

Zbigniew Wassermann był żonaty z Haliną. Miał troje dzieci: córki Agatę i Małgorzatę oraz syna Wojciecha.

Odniesienia w kulturze masowej

Utwór pt. "Wanna Wassermanna" polskiej grupy muzycznej L-Dópa, zawarty na albumie Gra? (2007), stanowi odniesienie do osoby Zbigniewa Wassermanna – w szczególności sprawy z 2003, dotyczącej błędnego podłączenia wanny przez firmę budowlaną. Po śmierci Zbigniewa Wassermanna grupa przestała wykonywać ten utwór na koncertach[16].

  1. ↑ Zbigniew Wassermann. wp.pl, 21 września 2005. [dostęp 15 kwietnia 2015].
  2. ↑ Uwielbiał siłownię, "Wprost" nr 17 z 25 kwietnia 2010, s. 30
  3. ↑ a b Wassermann walczy o wannę. dziennik.pl, 27 grudnia 2007. [dostęp 12 lipca 2010].
  4. ↑ Poseł wygrał w sądzie, "Dziennik Polski" z 29 maja 2009
  5. ↑ Gen. Dukaczewski przegrał w sądzie z Wassermannem. wp.pl, 23 czerwca 2008. [dostęp 19 stycznia 2010].
  6. ↑ Komisja hazardowa #9. Przesłuchania posłów PiS bez przełomu. wyborcza.pl, 29 grudnia 2009. [dostęp 19 stycznia 2010].
  7. ↑ Wassermann: Nie widziałem. Dokumenty temu przeczą. wyborcza.pl, 29 grudnia 2009. [dostęp 19 stycznia 2010].
  8. ↑ Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154. msw.gov.pl, 10 kwietnia 2010. [dostęp 6 września 2012].
  9. ↑ M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 587
  10. ↑ Tam zostaną pochowani. tvn24.pl, 21 kwietnia 2010. [dostęp 21 kwietnia 2010].
  11. ↑ Odsłonięto tablicę upamiętniającą Wassermana. mmkrakow.pl, 10 grudnia 2010. [dostęp 13 grudnia 2010].
  12. ↑ M. Wassermann: sekcja zwłok ojca została sfałszowana. onet.pl, 29 sierpnia 2011. [dostęp 29 sierpnia 2011].
  13. ↑ Komunikat Naczelnej Prokuratury Wojskowej z 29.08.2011. npw.gov.pl, 29 sierpnia 2011. [dostęp 19 października 2011].
  14. ↑ Małgorzata Wassermann złożyła wniosek o ekshumację ojca. gazetaprawna.pl, 28 października 2010. [dostęp 19 października 2011].
  15. ↑ Powtórny pogrzeb Zbigniewa Wassermanna. wp.pl, 1 września 2011. [dostęp 19 października 2011].
  16. ↑ Wywiady. Krzysztof Radzimski (El Dupa). magazyngitarzysta.pl. [dostęp 25 grudnia 2012].

Bibliografia

Rząd Jarosława Kaczyńskiego (2006–2007)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Rząd Kazimierza Marcinkiewicza (2005–2006)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zbigniew_Wassermann&oldid=44093703”