Przejdź do zawartości

Spółgłoska iniektywna dwuwargowa dźwięczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spółgłoska iniektywna dwuwargowa dźwięczna
Numer IPA 160
ɓ
Jednostka znakowa

ɓ

Unikod

U+0253

UTF-8 (hex)

c9 93

Inne systemy
X-SAMPA b_<
Kirshenbaum b`
IPA Braille ⠦⠃
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska zwarta iniektywna dwuwargowa dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [ɓ].

Artykulacja

[edytuj | edytuj kod]

W czasie artykulacji [ɓ]

  • modulowany jest prąd powietrza powstały w wyniku zasysającego ruchu krtani do dołu przy drgających wiązadłach głosowych, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji krtaniowej i ingresji,
  • tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, prąd powietrza przepływa przez jamę ustną
  • prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem
  • dolna warga kontaktuje się z górną wargą, tworząc zwarcie. Dochodzi do całkowitego zablokowania dostępu powietrza do jamy ustnej. Następuje rozwarcie, powietrze jest zasysane do wewnątrz w wyniku ssącego ruchu krtani, co nadaje głosce charakterystyczny głuchy dźwięk.
  • wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna

Przykłady

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]