Myron Markewycz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Myron Markewicz)
Myron Markewycz
Мирон Маркевич
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Myron Bohdanowycz Markewycz

Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1951
Winniki

Wzrost

173 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Karpaty Lwów

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1970–1972 Karpaty Lwów (rezerwy) ? (?)
1973 SKA Lwów ? (?)
1974 Spartak Ordżonikidze ? (?)
1977–1978 Torpedo Łuck 59 (7)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1984–1987 Torpedo Łuck
1988–1989 Podillia Chmielnicki
1990 Krywbas Krzywy Róg
1991–1992 Wołyń Łuck
1992–1995 Karpaty Lwów
1995 Podilla Chmielnicki
1996 Krywbas Krzywy Róg
1996–1998 Karpaty Lwów
1999–2001 Metałurh Zaporoże
2002 Anży Machaczkała
2002–2004 Karpaty Lwów
2005–2014 Metalist Charków
2010 Ukraina
2014–2016 Dnipro Dniepropetrowsk
2023– Karpaty Lwów
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order „Za zasługi” II klasy (Ukraina) Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina)

Myron Bohdanowycz Markewycz, ukr. Мирон Богданович Маркевич, ros. Мирон Богданович Маркевич, Miron Bogdanowicz Markiewicz (ur. 1 lutego 1951 w mieście Winniki koło Lwowa) – ukraiński trener piłkarski polskiego pochodzenia[1] i piłkarz, grający na pozycji pomocnika. Rekordzista I ligi ukraińskiej w kategorii ilości meczów na stanowisku głównego trenera pierwszoligowego klubu – 412 (Dane na 01.07.2008)[2].

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym trenerem był jego ojciec Bohdan Dmytrowycz Markewycz, znany trener, pracujący z dziećmi. W 1970 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowej drużynie Karpaty Lwów. Jednak młodemu piłkarzowi było ciężko przebić się do składu podstawowego Karpat, który rok wcześniej w 1969 zdobył Puchar ZSRR. Dlatego występował w składzie rezerw Karpat. W 1973 przeszedł do innej lwowskiej drużyny SKA Lwów. W 1974 występował w drugoligowej drużynie Spartak Ordżonikidze. Jednak wrócił do domu, gdzie występował w lwowskich amatorskich zespołach. W 1977 został zaproszony do trzecioligowego klubu Torpeda Łuck. W 1978 łączył funkcje piłkarza i trenera, a po zakończeniu sezonu zakończył karierę piłkarską.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Jako 27 latek już był grającym trenerem Torpeda Łuck. Ukończył Lwowski Instytut Kultury Fizycznej ale poszedł dalej uczyć się do Wyższej Szkoły Trenerów w Moskwie, którą ukończył w 1983. W 1984 rozpoczął pracę trenerską jako główny trener trzecioligowej drużyny Torpeda Łuck. Potem trenował inne ukraińskie kluby: Podilla Chmielnicki, Krywbas Krzywy Róg, Wołyń Łuck, Metałurh Zaporoże oraz Karpaty Lwów (3 razy). Z Karpatami w 1993 i 1999 został finalistą Pucharu Ukrainy, a w sezonie 1997/1998 zdobył brązowe medale Mistrzostw Ukrainy. W 2002 trenował pierwszoligowy rosyjski klub Anży Machaczkała. W 2005 zatrudniony został na stanowisku głównego trenera Metalista Charków, z którym zdobył brązowe medale Mistrzostw Ukrainy w sezonach 2006/2007 i 2007/2008. 1 lutego 2010 został mianowany wraz z Jurijem Kałytwyncewem na stanowisko głównego trenera narodowej reprezentacji Ukrainy[3]. W sierpniu podał się do dymisji. 25 sierpnia 2010 Komitet Wykonawczy Związku Piłki Nożnej Ukrainy przyjął dymisję i wyznaczył jego pomocnika Jurija Kałytwyncewa na pełniącego obowiązki trenera[4]. 24 lutego 2014 roku w związku z ciężką sytuacją finansową w klubie opuścił stanowisko głównego trenera Metalista[5]. 26 maja 2014 zgodził się na propozycję trenować Dnipro Dniepropetrowsk[6]. 30 czerwca 2016 w związku z nieokreślonym stanowiskiem klubu podał się do dymisji[7]. W czerwcu 2023 r. Myron Markiewicz stanął na czele lwowskich „Karpaty Lwów”[8].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty, wychowuje dwóch synów. Zna 4 języki: ukraiński, rosyjski, polski i angielski. Zainteresowania: rybołówstwo, muzyka (jest miłośnikiem grupy Beatles), czytanie książek, podróże i zwiedzanie muzeów. Z okazji 100-lecia charkowskiej piłki nożnej został nagrodzony orderem "Za zasługi" ІІІ stopnia[9].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]