Chris Woods

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chris Woods
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Christopher Charles Eric Woods

Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1959
Swineshead

Pozycja

bramkarz

Kariera juniorska
Lata Klub
1975–1976 Nottingham Forest
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1976–1979 Nottingham Forest 0 (0)
1979–1981 Queens Park Rangers 63 (0)
1981–1986 Norwich City 216 (0)
1986–1991 Rangers 173 (0)
1991–1996 Sheffield Wednesday 107 (0)
1995 Reading (wyp.) 5 (0)
1996 Colorado Rapids 23 (0)
1996 Southampton (wyp.) 4 (0)
1997 Sunderland 0 (0)
1997–1998 Burnley 12 (0)
W sumie: 603 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1979–1983  Anglia U-21 6 (0)
1985–1993  Anglia 43 (0)
W sumie: 49 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Christopher Charles Eric Woods (ur. 14 listopada 1959 w Swineshead[1]) – angielski piłkarz, reprezentant kraju grający na pozycji bramkarza.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Woods w wieku 17 lat dołączył do Nottingham Forest, początkowo jako rezerwowy Johna Middletona, a następnie Petera Shiltona. Forest z Woodsem w składzie sięgnęło po Puchar Ligi Angielskiej w sezonie 1977/78[2]. Jako rezerwowy bramkarz był w kadrze drużyny, która zdobyła Puchar Europy w sezonie 1978/79[3].

W lipcu 1979 Queens Park Rangers zapłacili 250 000 funtów za 19-letniego Woodsa. Woods zagrał dla QPR w 63 meczach ligowych w ciągu następnych dwóch sezonów[4]. W marcu 1981 Norwich City kupiło Woodsa z QPR za 225 000 funtów. W 1985 Woods wygrał swój drugi Puchar Ligi, pokonując Sunderland 1:0 na Wembley. Łącznie strzegł barw Kanarków w 216 spotkaniach[5].

Ówczesny grający trener Rangersów Graeme Souness kupił Woodsa latem 1986 za 1,2 miliona funtów. Woods z Rangersami czterokrotnie świętował mistrzostwo Scottish Football League Premier Division w sezonach 1986/87, 1988/89, 1989/90 i 1990/91. Oprócz tego Rangersi trzykrotnie wygrywali Puchar Ligi Szkockiej w sezonach 1986/87, 1987/88 i 1990/91. Woods zagrał dla The Gers w 173 spotkaniach ligowych[6].

W sierpniu 1991 roku Woods podpisał kontrakt Sheffield Wednesday za 1,2 miliona funtów. Wednesday przegrało dwukrotnie z Arsenal w sezonie 1992/93 w finałach Pucharu Ligi Angielskiej[7] i Pucharu Anglii[8]. W sezonie 1995/96 Woods trafił na wypożyczenie do Reading.

W 1996 dołączył do Colorado Rapids, grającego w Major League Soccer. W październiku 1996 Graeme Souness, menadżer w Southampton, wypożyczył Woodsa. Podczas czwartego ligowego występu przeciwko Blackburn Rovers złamał nogę, po czym wrócił do Stanów Zjednoczonych.

Po powrocie z USA był piłkarzem Sunderlandu, jednak nie zagrał żadnego spotkania w barwach Czarnych Kotów. Karierę piłkarską zakończył po sezonie 1997/98 w Burnley[9].

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1976/77 Nottingham Forest  Anglia Second Division 0 0
1977/78 First Division 0 0
1978/79 0 0
1979/80 Queens Park Rangers Second Division 41 0
1980/81 22 0
1980/81 Norwich City First Division 10 0
1981/82 Second Division 42 0
1982/83 First Division 42 0
1983/84 42 1
1984/85 38 0
1985/86 Second Division 42 0
1986/87 Rangers  Szkocja Scottish Premier Division 42 0
1987/88 39 0
1988/89 24 0
1989/90 32 0
1990/91 36 0
1991/92 Sheffield Wednesday  Anglia First Division 41 0
1992/93 Premier League 39 0
1993/94 10 0
1994/95 9 0
1995/96 8 0
1995/96 Reading First Division 5 0
1996 Colorado Rapids  Stany Zjednoczone Major League Soccer 23 0
1996/97 Southampton  Anglia Premier League 4 0
1996/97 Sunderland 0 0
1997/98 Burnley Second Division 12 0

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Woods w reprezentacji Synów Albionu zadebiutował 16 czerwca 1985 w wygranym 5:0 meczu ze Stanami Zjednoczonymi[10]. Rok później został powołany na Mistrzostwa Świata w Meksyku. Podczas turnieju był rezerwowym bramkarzem, a bramki Anglików strzegł Peter Shilton.

W 1988 pojechał do RFN na Mistrzostwa Europy. Podczas turnieju wystąpił w spotkaniu ze Związkiem Radzieckim.

W 1990 znalazł się w drużynie na drugie w karierze Mistrzostwa Świata[11]. Na włoskim turnieju po raz kolejny był rezerwowym, a podstawowym bramkarzem był Peter Shilton. Anglicy zakończyli mistrzostwa na 4. miejscu.

W 1992 pojechał na swój ostatni turniej, czyli Euro 1992 w Szwecji. Woods rozegrał trzy spotkania grupowe z Danią, Francją i gospodarzem Szwecją[12]. Woods wystąpił także w 7 spotkaniach eliminacyjnych do Mistrzostw Świata 1994. Eliminacje zakończyły się dla Anglii brakiem awansu do turnieju finałowego.

Po raz ostatni w drużynie narodowej Woods zagrał 9 czerwca 1993, w przegranym 0:2 meczu ze Stanami Zjednoczonymi[10]. Łącznie Woods w latach 1985–1993 wystąpił w 43 spotkaniach reprezentacji Anglii[12].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Nottingham Forest

Norwich City

Rangers

Sheffield Wednesday

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Chris Woods, englandfootballonline.com [dostęp 2024-01-18] (ang.).
  2. English League Cup 1977/78, soccerbase.com [dostęp 2024-01-18] (ang.).
  3. Chris Woods, thecityground.com [dostęp 2024-01-18] (ang.).
  4. Chris Woods, barryhugmansfootballers.com [dostęp 2024-01-18] (ang.).
  5. Chris Woods, neilbrown.newcastlefans.com [dostęp 2024-01-18] (ang.).
  6. Chris Woods, sporting-heroes.net [dostęp 2024-01-18] (ang.).
  7. Results & Matches on: Sun, 18 Apr 1993, soccerbase.com [dostęp 2024-01-18] (ang.).
  8. FA Cup Final 1993, fa-cupfinals.co.uk [dostęp 2024-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-23] (ang.).
  9. Chris Woods, national-football-teams.com [dostęp 2024-01-18] (ang.).
  10. a b Chris Woods, englandstats.com [dostęp 2024-01-18] (ang.).
  11. 1990 FIFA World Cup Italy – England, fifa.com [dostęp 2024-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2007-06-21] (ang.).
  12. a b Chris Woods, eu-football.info [dostęp 2024-01-18] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]