Dębowiec (województwo opolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dębowiec
wieś
Ilustracja
Wjazd do Dębowca od strony Pokrzywnej
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

prudnicki

Gmina

Prudnik

Wysokość

305–370 m n.p.m.

Liczba ludności (2019)

96[2]

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

48-200[3]

Tablice rejestracyjne

OPR

SIMC

0502629

Położenie na mapie gminy Prudnik
Mapa konturowa gminy Prudnik, na dole znajduje się punkt z opisem „Dębowiec”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dębowiec”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dębowiec”
Położenie na mapie powiatu prudnickiego
Mapa konturowa powiatu prudnickiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Dębowiec”
Ziemia50°17′07″N 17°32′07″E/50,285278 17,535278[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Dębowiec (niem. Eichhäusel) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Prudnik[4]. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej. Położona jest w Górach Opawskich. Przepływa przez nią rzeka Trzebinka.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa opolskiego.

Według danych na 2019 wieś była zamieszkana przez 96 osób[2].

Do sołectwa Dębowiec należy osada Wieszczyna, położona na zachodnim stoku Długoty.

We wsi ma swoją siedzibę leśnictwo Dębowiec, które należy do nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik)[5].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Wieś jest położona w południowo-zachodniej Polsce, w województwie opolskim, około 1,3 km od granicy z Czechami, w północno-wschodniej części Gór Opawskich, na ziemi prudnickiej. Miejscowość leży na terenie Parku Krajobrazowego Góry Opawskie, u podnóża Długoty, najwyższego szczytu powiatu prudnickiego. Wieś położona jest w środkowej części Lasu Prudnickiego. Dębowiec zajmuje kilka wzgórz (Długota, Kobylica, Kraska). Przez wieś przepływa rzeka Trzebinka (dopływ Prudnika), bezimienny dopływ Złotego Potoku i bezimienny dopływ Zameckiego Potoku. Leży na wysokości 305–370 m n.p.m.

Przebiega tędy droga powiatowa z Prudnika do Pokrzywnej. W północnej części wsi znajduje się kamieniołom dolnokarbońskich szarogłazów o powierzchni 2 ha.

Środowisko naturalne[edytuj | edytuj kod]

Wpływ na klimat Dębowca ma sąsiedztwo Gór Opawskich. Średnia temperatura roczna wynosi +7,4 °C. Duże zróżnicowanie dotyczy termicznych pór roku. Średnie roczne opady atmosferyczne w rejonie Dębowca wynoszą 651 mm. Dominują wiatry zachodnie[6].

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Dębowiec[4][7]
SIMC Nazwa Rodzaj
0502635 Wieszczyna osada

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Niemiecką nazwą Dębowca było Eichhäusel (od słów Eiche – „dąb” oraz -häusel – „domek”)[8]. Ze względu na połączenie z Wieszczyną wieś nosiła nazwę Eichhäusel-Neudeck (czasem Eichhäusel-Neudeck-Wildgrund – od Pokrzywnej)[9]. W Spisie miejscowości województwa śląsko-dąbrowskiego łącznie z obszarem ziem odzyskanych Śląska Opolskiego wydanym w Katowicach w 1946 wieś wymieniona jest pod polską nazwą Dębniki[10]. 9 grudnia 1947 r. nadano miejscowości nazwę Dębowiec[11]. Nazwa wsi pochodzi od drzewa dębu[8].

W historycznych dokumentach nazwę miejscowości wzmiankowano w różnych językach oraz formach: Neudeck, Eichkretscham (1651/52), Eichhäusl (1736), Eichhausel (1784), Eichhausel (1794), Eichäusel (1845), Eichäusel Neudeck (1941), Eichäusel-Neudeck – Dębowiec, -wca, dębowiecki (1948), Dębowiec (Dębniki) (1952), Dębowiec, -wca (1980)[8].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kamień graniczny Królewskiego Miasta Prudnik z 1730 w pobliżu Dębowca

W średniowieczu, w lesie w pobliżu dzisiejszego Dębowca, w Dębnickiej Dolinie, znajdował się zamek, otoczony z trzech stron wałem, od północy strumieniem, z drewnianą wieżą wewnątrz. Grodzisko w tym miejscu występuje pod nazwą Schlossplatz (plac zamkowy)[12]. Nieznana jest data założenia wsi. Historycy utożsamiają Dębowiec z Nowym Chocimiem założonym w XIII wieku przez czeskiego wielmożę Woka z Rożemberka (założyciel Prudnika)[13]. Po spaleniu Prudnika przez husytów w czasie ich najazdu na Śląsk, w 1430 książę głogówecko-prudnicki Bolko V przekazał miastu opustoszały Nowy Chocim[14].

Pierwsza wzmianka o wsi Dębowiec pochodzi z 1642. Wieś wraz z leśniczówką miejską wymieniona jest jako Dębowa Karczma. W XIX w., a także w 1 poł. XX w. było to ulubione miejsce spacerów mieszkańców Prudnika oraz punkt wypadowy w Góry Opawskie[13]. Pierwszy niewielki kamieniołom na pobliskiej Kobylicy mógł powstać jeszcze w średniowieczu wraz z założeniem Dębowca. Wydobycie na większą skalę rozpoczęto w 1869. Wówczas koło Dębowca utworzono jeden z największych kamieniołomów w Górach Opawskich. Po zakończeniu wydobycia, wyrobisko kamieniołomu zostało zalane wodami opadowymi. Staw powstały w tym miejscu nosi nazwę „Żabie Oczko”[15].

Pieczęć Dębowca, Wieszczyny i Pokrzywnej (1880)

Do 1742 wieś należała do powiatu sądowego prudnickiego w Monarchii Habsburgów[16]. Po I wojnie śląskiej znalazła się w granicach Królestwa Prus i weszła w skład powiatu prudnickiego w prowincji Śląsk[17]. Dębowiec, Wieszczyna i Pokrzywna posiadały wspólną pieczęć, która przedstawiała w polu literę W, napis: GEM: SIG: / NEUSTAEDT: CREIS, a w otoku napis: EICHHÄUSEL-NEUDECK · U: WILSCHGRUND (pol. Dębowiec, Wieszczyna, Pokrzywna / Powiat Prudnicki)[18].

Pomnik Josepha von Eichendorffa

1 lipca 1894 poświęcona została kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa w Dębowcu[19]. W 1911 z inicjatywy nauczyciela religii w gimnazjum w Prudniku (obecnie I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza) profesora Alfonsa Nowacka w Dębowcu wzniesiony został pomnik Josepha von Eichendorffa. Jego poświęcenie nastąpiło 30 sierpnia 1911. W uroczystości uczestniczyli nauczyciele akademiccy, pedagodzy, żołnierze prudnickiego garnizonu, przemysłowcy, leśnicy, rolnicy, franciszkanie z klasztoru w Prudniku-Lesie, prudniccy bonifratrzy, rzemieślnicy, studenci, uczniowie szkół średnich i podstawowych oraz burmistrz Prudnika Paul Lange[20].

Panorama Dębowca z 1901
Pomnik poległych w I wojnie światowej

W 1921 w zasięgu plebiscytu na Górnym Śląsku znalazła się tylko część powiatu prudnickiego. Dębowiec znalazł się po stronie zachodniej, poza terenem plebiscytowym[21]. 27 maja 1923 odsłonięto pomnik upamiętniający poległych w I wojnie światowej mieszkańców wsi[22].

Dębowiec na mapie z 1936

17 marca 1945 tysiące mieszkańców Prudnika przeszło przez Dębowiec, uciekając do Czech przed zbliżającą się Armią Czerwoną[23]. W czasie walk w rejonie Prudnika, nocy z 25 na 26 marca oddziały 13 Dywizji Strzeleckiej rozpoczęły przygotowania do zajęcia wsi[24]. Dębowca broniło około 300 niemieckich żołnierzy. W nocy z 26 na 27 marca 119 Pułk Strzelecki zaatakował Dębowiec od wschodu (od wzgórza Zbylut), a 296 Pułk Strzelecki od strony północno-wschodniej (od drogi na Prudnik)[25]. Udało im się wyprzeć niemieckie oddziały ze wsi, jednak Niemcy odcięli ich od reszty 13 Dywizji. Niemcy przeprowadzili kilka nieudanych kontrataków na Dębowiec, podczas których ginęło kilkaset ludzi dziennie. Walki o Dębowiec charakteryzowały się intensywnymi ostrzałami, częstymi kontratakami i skoncentrowaniem walk na małym obszarze[26]. W ich wyniku zginęło po parę tysięcy żołnierzy po obu stronach[27], a także zniszczono kilka domów. Była to jedna z najbardziej destrukcyjnych bitew w rejonie[26]. Do końca II wojny światowej część Dębowca pozostała w rękach niemieckich. Według lokalnych przekazów, Estończycy z 20 Dywizji Grenadierów SS mieli ukryć w rejonie wsi kolekcję cennych monet wywiezionych z Warszawy[28]. Od marca do maja 1945 powiat prudnicki znajdował się pod kontrolą radzieckiej komendantury wojskowej. 11 maja 1945 polska administracja przejęła władzę cywilną w powiecie prudnickim[29].

Po II wojnie światowej do Żabiego Oczka koło Dębowca wrzucano niepotrzebny poniemiecki sprzęt wojskowy. Według miejscowej legendy, w Żabim Oczku rzekomo miał zostać zatopiony czołg, jednakże gdy jeszcze w czasie PRL-u chwilowo wypompowano z wyrobiska wodę, na dnie znaleziono jedynie broń, amunicję i inny sprzęt wojskowy[15]. W Dębowcu przywrócono elektryczność dopiero w 1950[30].

W latach 1945–1950 Dębowiec należał do województwa śląskiego, a od 1950 do województwa opolskiego. W latach 1945–1954 wieś należała do gminy Moszczanka[31], a w latach 1954–1972 do gromady Moszczanka. Podlegała urzędowi pocztowemu w Prudniku[32].

Uchwałą z 18 grudnia 2020 Rady Miejskiej Prudnika wyznaczono na terenie gmin Prudnik i Głuchołazy aglomerację Prudnik o równoważnej liczbie mieszkańców 30667 oraz zlokalizowaną na terenie miejscowości: Prudnik, Chocim, Dębowiec, Jarnołtówek, Łąka Prudnicka, Moszczanka, Niemysłowice, Pokrzywna z oczyszczalnią ścieków w Prudniku[33].

Liczba mieszkańców wsi[edytuj | edytuj kod]

  • 1933 – 239 (razem z Wieszczyną i Pokrzywną)[34]
  • 1939 – 134 (razem z Wieszczyną)[34]
  • 1966 – 53[35]
  • 1998 – 90[36]
  • 2002 – 79[36]
  • 2009 – 78[36]
  • 2011 – 78[36]
  • 2021 – 107[36]

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Kaplica z XIX w.

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[37]:

  • kaplica, z XIX w.,księga rejestru nr 361/58 z dnia 1.06.1958 – Dębowiec
  • kaplica przydrożna, z XIX w., księga rejestru nr 489/58 z dnia 15.10.1958 – pomiędzy wsią Dębowiec a Wieszczyną.

Pomniki i obiekty upamiętniające[edytuj | edytuj kod]

Obiekty nieistniejące
  • Pomnik poległych w I wojnie światowej – pomnik w Dębowcu powstały w 1923 jako upamiętnienie mieszkańców wsi, którzy polegli w I wojnie światowej[22].

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Kopalnia szarogłazu Dębowiec

W latach powojennych, na północ od Dębowca powstał nowy kamieniołom, na miejscu którego w przyszłości (po zakończeniu eksploatacji) ma powstać sztuczne jezioro dostępne dla wędkarzy i do celów rekreacyjnych. Kopalnia w Dębowcu należy do Kopalń Odkrywkowych Surowców Drogowych S.A. w Niemodlinie[38].

Dębowiec wraz z całą gminą Prudnik podlega pod inspektorat ZUS w Prudniku[39].

Transport[edytuj | edytuj kod]

Dębowiec posiada połączenia autobusowe z Prudnikiem. We wsi znajduje się jeden przystanek autobusowy[40].

Religia[edytuj | edytuj kod]

Katolicy z Dębowca należą do parafii św. Michała Archanioła w Prudniku (dekanat Prudnik)[41]. W środku wsi stoi kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa zbudowana w 1894, którą od początku jej istnienia opiekują się franciszkanie z klasztoru w Prudniku-Lesie. Na skraju wsi od strony Kobylicy, przy leśnej drodze do klasztoru franciszkanów, na drzewie wisi kapliczka skrzynkowa z daszkiem i obrazkiem Matki Bożej Kalwaryjskiej[42].

Sport[edytuj | edytuj kod]

We wsi funkcjonował klub piłkarski LZS Dębowiec-Prudnik, założony w 1999. Klub rozgrywał swoje mecze na stadionie przy ulicy Włoskiej w Prudniku[43]. W 2005, z okazji 60. rocznicy istnienia Podokręgu Związku Piłki Nożnej w Prudniku, klub otrzymał pamiątkowy puchar[44]. W sezonie 2016/2017 został przekształcony w LZS Niemysłowice-Dębowiec[45].

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Parking leśny w Dębowcu

Dębowiec jest jedną z najczęściej odwiedzanych miejscowości w Górach Opawskich. Na szczycie Kobylicy (392 m n.p.m.) stoi pomnik niemieckiego poety Josepha von Eichendorffa. Pod szczytem znajduje się Żabie Oczko (zalany wodą dawny kamieniołom) – siedlisko rzadkich i chronionych płazów. We wsi znajduje się kamień graniczny Królewskiego Miasta Prudnik, postawiony tu w 1730 roku[12]. W miejscowości funkcjonuje gospodarstwo agroturystyczne „Dębowy Las”[46], a także hodowla alpak „Ajmaraya” związana z fundacją „Llamerada”[47].

Oddział PTTK „Sudetów Wschodnich” w Prudniku ustanowił turystyczną Odznakę Krajoznawczą Ziemi Prudnickiej, którą zdobywa się poprzez zwiedzenie odpowiedniej liczby obiektów w miejscowościach położonych na ziemi prudnickiej, w tym w Dębowcu[48].

13 lipca 2010, w ramach organizowanego w Prudniku VI Europejskiego Tygodnia Turystyki Rowerowej, w którym wzięli udział rowerzyści z całej Europy, przez Dębowiec prowadziła trasa „Dzień Czeski”[49].

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Szlaki turystyczne w Dębowcu

Przez Dębowiec prowadzą szlaki turystyczne[50][51]:

  • szlak turystyczny czerwony Główny Szlak Sudecki im. Mieczysława Orłowicza (440 km): Prudnik – Świeradów-Zdrój
  • szlak turystyczny niebieski Szlak Historyczny Lasów Królewskiego Miasta Prudnik (17,5 km): Park Miejski w Prudniku – stare dęby w Prudniku – Kapliczna Góra – Kobylica – Dębowiec – rozdroże pod Trzebiną – sanktuarium św. Józefa w Prudniku–Lesie – Prudnik–Lipy – Park Miejski w Prudniku
  • szlak turystyczny żółty Prudnik – Wieszczyna – Trzebina (19,5 km): Prudnik (stacja kolejowa) – Łąka Prudnicka – Trupina – Wieszczyna (Dębowiec) – Trzebina

Szlaki rowerowe[edytuj | edytuj kod]

Przez Dębowiec prowadzą szlaki rowerowe[50][52][53]:

  • szlak rowerowy niebieski Turystyczna trasa rowerowa Gór Opawskich (40 km): Prudnik – sanktuarium św. Józefa w Prudniku–Lesie – Chocim – Dębowiec – Wieszczyna – Pokrzywna – Jarnołtówek – Konradów – Głuchołazy – Gierałcice – Biskupów – Burgrabice – Sławniowice
  • szlak rowerowy niebieski Trasa rowerowa PTTK nr 60-c: Prudnik – Prudnik, Osiedle Tysiąclecia – Lipno – Prudnik-Las – Dębowiec – Pokrzywna – Jarnołtówek – Konradów – Głuchołazy – Kolonia Jagiellońska – Gierałcice – Biskupów – Burgrabice – Kijów – Gościce
  • szlak rowerowy zielony Wokół Lasu Prudnickiego – Pętla I (20 km): Prudnik – Łąka Prudnicka – Moszczanka – Wieszczyna – Dębowiec – Prudnik
  • szlak rowerowy zielony Wokół Lasu Prudnickiego – Pętla II (13,5 km): Prudnik – sanktuarium św. Józefa w Prudniku–Lesie – rozdroże pod Trzebiną – Dębowiec – Prudnik
  • szlak rowerowy niebieski Prudnik – Jindřichov (10 km): Prudnik – Dębowiec – granica państwa (PL-CZ) – Jindřichov
  • Via Montana (9 km): Prudnik – Dębowiec – Wieszczyna – Jindřichov

Bezpieczeństwo[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość jest pod opieką dzielnicowego rejonu służbowego nr 7 Komendy Powiatowej Policji w Prudniku[54].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 23625
  2. ↑ a b Joanna Chilińska, RAPORT O STANIE GMINY ZA 2019 ROK – Urząd Miejski w Prudniku [online], prudnik.pl, 2 czerwca 2020 [dostęp 2020-08-05].
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 223 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  5. ↑ Leśnictwa – Nadleśnictwo Prudnik – Lasy Państwowe [online], prudnik.katowice.lasy.gov.pl [dostęp 2020-01-17].
  6. ↑ Klimat: Dębowiec: Klimatogram, wykres temperatury, tabela klimatu – Climate-Data.org [online], pl.climate-data.org [dostęp 2020-03-20].
  7. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2023
  8. ↑ a b c Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe Polski, t. II, C-D, hasło „Dębowiec”. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1997, s. 340. ISBN 83-85579-64-8.
  9. ↑ Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Neustadt [online], treemagic.org [dostęp 2020-03-07].
  10. ↑ P. Wicik: Spis miejscowości województwa śląsko-dąbrowskiego łącznie z obszarem ziem odzyskanych Śląska Opolskiego, tudzież podział administracyjny województwa na powiaty, gminy i gromady. Katowice: 1946, s. 17.
  11. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 9 grudnia 1947 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1948 r. nr 14, poz. 55).
  12. ↑ a b Anna Czabak, Piesze szlaki turystyczne Śląska Opolskiego, Opole: Oficyna Piastowska, 2009, s. 40.
  13. ↑ a b Sołectwa – Urząd Miejski w Prudniku [online], prudnik.pl [dostęp 2019-03-28].
  14. ↑ Kasza 2020 ↓, s. 12.
  15. ↑ a b Andrzej Dereń, Kobylica – góra, której Eichendorff się nie kłaniał, „Tygodnik Prudnicki”, 31 (918), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 30 lipca 2008, s. 21, ISSN 1231-904X.
  16. ↑ Johann Wolfgang Wieland, Principatus Silesiae Oppoliensis exactissima Tabula geographica, sistens Circulus Oppoliensem Ober-Glogau Gros Strehliz, Cosel, Tost, Rosenberg, Falckenberg & Lubleniz, Norimbergae: ab Homannianis Heredibus. Cum Spec. S. Caes. Rque Mtis Privilegio, 1736.
  17. ↑ Andrzej Dereń, XVIII-wieczna rewolucja, „Tygodnik Prudnicki”, Antoni Weigt – redaktor naczelny, 18 (441), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 6 kwietnia 1999, s. 17, ISSN 1231-904X.
  18. ↑ 877 Eichhäusel-Neudeck-Wildgrund (Dębowiec) [online], Pieczęcie gminne na Śląsku, 13 sierpnia 2021 [dostęp 2024-01-11] (pol.).
  19. ↑ Magdalena Urbaniak, kaplica, Dębowiec – Zabytek.pl [online], zabytek.pl, 23 sierpnia 2017 [dostęp 2020-06-24] (pol.).
  20. ↑ a b Marcin Domino, Prudniczanie postawili mu pomnik [online], tygodnikprudnicki.pl, 27 października 2010 [dostęp 2020-03-07].
  21. ↑ Aplikacja do analizy wyników plebiscytu [online], silesia-plebiscite.netlify.app [dostęp 2023-02-02].
  22. ↑ a b Kasza 2020 ↓, s. 651.
  23. ↑ Kasza 2020 ↓, s. 46.
  24. ↑ Kasza 2020 ↓, s. 53.
  25. ↑ Kasza 2020 ↓, s. 54.
  26. ↑ a b Kasza 2020 ↓, s. 55.
  27. ↑ Kasza 2020 ↓, s. 73.
  28. ↑ Kasza 2020 ↓, s. 647.
  29. ↑ Andrzej Dereń, Polska Ziemia Prudnicka, „Tygodnik Prudnicki”, 19 (754), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 11 maja 2005, s. 8, ISSN 1231-904X.
  30. ↑ Andrzej Wanderer, Tygodnik Prudnicki – Ponure tajemnice okolicy Prudnika [online], tygodnikprudnicki.pl [dostęp 2019-03-28] (pol.).
  31. ↑ Powiat Prudnicki (Prudnik), [w:] Wykaz gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Według stanu na z dnia 1 VII 1952 r., Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1952, s. 249–250.
  32. ↑ Wykaz gromad wchodzących w skład gminy, „Głos Prądnika”, Czesław Żelazny – redaktor naczelny, 3 (4), Prądnik [Prudnik]: Powiatowy Komitet Osadniczy, 23 listopada 1946, s. 5.
  33. ↑ Uchwała Rady Miejskiej w Prudniku nr XXXIV-590-2020 z dnia 18 grudnia 2020 r. w sprawie wyznaczenia obszaru i granic aglomeracji Prudnik [online], duwo.opole.uw.gov.pl [dostęp 2023-08-31].
  34. ↑ a b Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Neustadt in Oberschlesien [online], verwaltungsgeschichte.de [zarchiwizowane z adresu 2017-07-08].
  35. ↑ Ludność wiejska. Wyniki badania struktury ludności wsi z dnia 15 X 1966, Opole: Wojewódzki Urząd Statystyczny w Opolu, 1969, s. 222.
  36. ↑ a b c d e Dębowiec [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-09-26], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  37. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 110. [dostęp 2013-01-10].
  38. ↑ Tomasz Rzeczycki, Kiedy mieszkańcy Prudnika doczekają się zbiornika wodnego w kamieniołomie Dębowiec? [online], nettg.pl, 13 grudnia 2020 [dostęp 2022-06-18] (pol.).
  39. ↑ ZUS Inspektorat w Prudniku [online], zus.pl [dostęp 2024-04-17] (pol.).
  40. ↑ Rozkład jazdy PKS na przystanku Dębowiec, gm. Prudnik [online], e-podroznik.pl [dostęp 2023-08-17].
  41. ↑ Parafie według dekanatów [online], www.diecezja.opole.pl [dostęp 2022-06-18] (pol.).
  42. ↑ Szlakiem kapliczek Gór Opawskich, „Tygodnik Prudnicki”, 34 (769), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 24 sierpnia 2005, s. 16, ISSN 1231-904X.
  43. ↑ LZS Dębowiec (Prudnik) [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-09-05].
  44. ↑ Janusz Stefanko, Damian Wicher, Jubileusz Podokręgu, „Tygodnik Prudnicki”, Andrzej Dereń – redaktor naczelny, 48 (783), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 30 listopada 2005, s. 19, ISSN 1231-904X.
  45. ↑ LZS Niemysłowice-Dębowiec [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-09-05].
  46. ↑ Katarzyna Kolasińska-Morawska, Katalog gospodarstw agroturystycznych, Suchy Bór–Opole: Studio 4 Andrzej Nowak na zlecenie Urzędu Marszałkowskiego Województwa Opolskiego, s. 60, ISBN 978-83-60455-49-4.
  47. ↑ Fundacja Llamerada – Prudnik woj. Opolskie [online], llamerada.org.pl [dostęp 2022-06-18] (pol.).
  48. ↑ Regulamin Odznaki Krajoznawczej Ziemi Prudnickiej [online], prudnik.pttk.pl [dostęp 2024-01-01].
  49. ↑ Trasy rowerowe VI ETTR w Prudniku, „Tygodnik Prudnicki”, Andrzej Dereń – redaktor naczelny, 27 (1019), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 7 lipca 2010, s. 20–21, ISSN 1231-904X.
  50. ↑ a b Tadeusz Górecki, Szlaki turystyczne – Urząd Miejski w Prudniku [online], prudnik.pl, 21 marca 2012 [dostęp 2022-06-18] (pol.).
  51. ↑ Ścieżki piesze – Starostwo Powiatowe w Prudniku [online], powiatprudnicki.pl [dostęp 2022-06-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-20].
  52. ↑ Trasy rowerowe – Starostwo Powiatowe w Prudniku [online], powiatprudnicki.pl, 13 października 2018 [dostęp 2022-06-18] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-13].
  53. ↑ Okolice Prudnika, [w:] Karol Kawałko, Szlaki rowerowe Śląska Opolskiego, Piła: Wydawnictwo BIK: na zlecenie Urzędu Marszałkowskiego Województwa Opolskiego, 2009, s. 13, ISBN 978-83-7618-031-1.
  54. ↑ Komenda Powiatowa Policji w Prudniku [online], prudnik.policja.gov.pl [dostęp 2024-02-24] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Kasza: Ulicami Prudnika z historią i fotografią w tle. Przemysław Birna, Franciszek Dendewicz, Piotr Kulczyk. Prudnik: Powiat Prudnicki, 2020. ISBN 978-83-954314-5-6.
Gmina Prudnik
Miasto
Wsie
Kolonia
Osady
Części miasta
Części wsi
Nieoficjalne
części wsi

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dębowiec_(województwo_opolskie)&oldid=73533699”