Plácido Domingo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Thraen (dyskusja | edycje) o 12:11, 6 lut 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Plácido Domingo
Ilustracja
Imię i nazwisko

José Plácido Domingo Embil

Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1941
Madryt

Typ głosu

tenor

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

muzyk (śpiewak, dyrygent)

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Zasługi Cywilnej (Hiszpania) Krzyż Komandorski II Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Austriacki Krzyż Honorowy Nauki i Sztuki I klasy Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Kawaler Narodowego Orderu Cedru (Liban) Oficer Orderu Orła Azteckiego (Meksyk) Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Order Przyjaźni (Rosja) Prezydencki Medal Wolności (Stany Zjednoczone) Honorowy Rycerz Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Order Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy (1951-2001) Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Strona internetowa

José Plácido Domingo Embil (ur. 21 stycznia 1941 w Madrycie[1]) – śpiewak (tenor) hiszpański.

Życiorys

Pochodzi z rodziny muzyków, która w 1950 przeniosła się do Meksyku. Rodzice byli śpiewakami w zarzuelach (rodzaj hiszpańskiej operetki), z którymi również występował. Studiował w mieście Meksyk i tam w 1961 debiutował w Operze Narodowej w roli Alfreda w Traviacie Verdiego. W 1962–1965 śpiewał w operze w Tel Awiwie. W 1966 rozpoczął międzynarodową karierę, śpiewając w czołowych teatrach operowych świata – Metropolitan Opera w Nowym Jorku, La Scala w Mediolanie i Covent Garden w Londynie.

Ma piękną, ciemną barwę głosu (tenor spinto) oraz wybitną technikę wokalną i aktorską. Wraz z Luciano Pavarottim uznany za najlepszego tenora przełomu wieków. Wybitne kreacje, szczególnie w operach Giuseppe Verdiego (króluje w Otellu) i Giacoma Pucciniego.

Jako dyrygent zadebiutował w sezonie 1973/74 w New York City Opera Traviatą Verdiego; następnie w Meropolitan Opera dyrygował Cyganerią i Toską Pucciniego oraz Romeo i Julią Gounoda.

Placido Domingo, 2014

W 1990 wraz z José Carrerasem i Luciano Pavarottim wystąpił w koncercie „Trzech tenorów” na otwarciu Mistrzostw Świata w piłce nożnej w Rzymie.

W 1992 wystąpił po raz pierwszy w Polsce, w Zabrzu, w koncercie charytatywnym „Serce za serce”, zorganizowanym przez Fundację Rozwoju Kardiochirurgii im. prof. Zbigniewa Religi[2].

Od 1993 organizuje międzynarodowy konkurs wokalny Operalia, wspierający i promujący młode talenty śpiewacze.

W 1996 objął stanowisko dyrektora artystycznego National Opera w Waszyngtonie, a od 2000 w Los Angeles Opera.

Od kilku lat współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie, za co uhonorowany został tytułem doktora honoris causa Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina.

Dokonał ogromnej liczby nagrań płytowych oraz odniósł sukcesy w filmach muzycznych.

W 2002 Plácido Domingo wykonał nowy hymn Realu Madryt Himno del Centenario del Real Madrid, przy akompaniamencie 82 muzyków.

W 2005 wystąpił w partii Siegmunda w koncertowej wersji Walkirii Ryszarda Wagnera w Teatrze Wielkim w Warszawie

8 czerwca 2009 ponownie wystąpił w Polsce – w łódzkim Teatrze Wielkim.

27 kwietnia 2014 wystąpił w Poznaniu z koncertem Tu zaczęła się Polska[3]

Przypisy

  1. allmusic - Plácido Domingo Biography
  2. www.frk.pl dostęp 30 marca 2010.
  3. Piotr Bojarski: Placido Domingo: To cudowne zaśpiewać dla Jana Pawła II!. wyborcza.pl, 2014-04-26. [dostęp 2014-04-27].

Linki zewnętrzne