TKh4
| |
| Producent |
Vulcan |
|---|---|
| Lata budowy |
1907/1910[1] |
| Układ osi |
C n2t |
| Wymiary | |
| Masa pustego parowozu |
28,3/24,78 t |
| Masa służbowa |
37,7/32 t[2] |
| Długość |
8930 mm[3] |
| Wysokość |
4150 mm |
| Rozstaw osi skrajnych |
3100 mm |
| Średnica kół napędnych |
1100/1200 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Ciśnienie w kotle |
12 at |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła |
59,1/58,46 m² |
| Powierzchnia rusztu |
1,35 m² |
| Średnica cylindra |
350 mm |
| Skok tłoka |
550 mm |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Prędkość konstrukcyjna |
40/50 km/h |
TKh4 – lokomotywa parowa pruskiej serii T3 zaprojektowana w 1907 roku dla Kolei Legnicko-Rawickiej do prowadzenia pociągów towarowych oraz osobowych na krótkich liniach. Wyprodukowano dla kolei lokalnej dwa parowozy, które zostały po wojnie wpisane na inwentarz parowozowni Zbąszyń[4]. Parowóz TKh4-2 był eksploatowany od 20 lipca 1946 roku w Cukrowni Żnin oznakowany jako TKh4-8202[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dampflok TKh4.
- ↑ Güterzug-Tenderlokomotiven. (niem.).
- ↑ TKh4 Privatbahnlok. (niem.).
- ↑ Andrzej Adler: Lista parowozów eksploatowanych w DOKP Poznań. [w:] W parowozowni i na szlaku [on-line].
- ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych: TKh4-2.