Przejdź do zawartości

George Martin (producent)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
George Martin
Ilustracja
sir George Martin (2007)
Imię i nazwisko

George Henry Martin

Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1926
Londyn

Data i miejsce śmierci

8 marca 2016
Wiltshire

Instrumenty

fortepian, instrumenty klawiszowe, obój

Gatunki

rock, muzyka poważna

Zawód

producent muzyczny, kompozytor

Aktywność

19502006

Wydawnictwo

EMI, Parlophone, Apple, Island, Manticore

Powiązania

The Beatles, America, ELP

Sir George Henry Martin (ur. 3 stycznia 1926 w Londynie, zm. 8 marca 2016[1]) – brytyjski producent muzyczny, kompozytor, dyrygent, muzyk i aranżer.

Był producentem i aranżerem większości nagrań zespołu The Beatles, a ze względu na istotny wpływ na ostateczną postać twórczości grupy bywa nazywany „Piątym beatlesem”.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W dzieciństwie nauczył się gry na fortepianie, w latach szkolnych prowadził zespół taneczny The Four Tune Tellers[2]. W latach 1943–1947 służył w brytyjskim lotnictwie marynarki wojennej (Fleet Air Arm), w stopniu oficerskim[3]. Następnie ukończył londyńską szkołę muzyczną Guildhall School of Music[2], uczył także gry na oboju[3].

Pracował w bibliotece muzycznej rozgłośni BBC[2]. W 1950 został zatrudniony jako asystent szefa artystyczno-programowego wytwórni Parlophone[2], oddziale EMI zajmującym się muzyką poważną. Następnie został producentem w tejże wytwórni, współtworzył nagrania wykonawców, takich jak m.in. Peter Ustinov, Peter Sellers, The Temperance Seven, Bernard Cribbins, Rolf Harris, Peter Cook, Dudley Moore i Matt Monroe[2]. W 1955 został dyrektorem Parlophone[3].

W 1962 nawiązał współpracę z zespołem The Beatles, wcześniej przesłuchawszy ich taśmy odrzucone przez Decca Records[4]. Wiele z jego pomysłów studyjnych zostało z powodzeniem wykorzystanych w utworach The Beatles, m.in. orkiestracje (w „A Day in the Life”, „Eleanor Rigby” czy „Yesterday”), tricki (łączenie dwóch różniących się tempem i tonacją wersji „Strawberry Fields Forever”, muzyka „cyrkowa” w „Being for the Benefit of Mr. Kite!”) czy efekty (głos syreny policyjnego radiowozu w „I Am the Walrus”). W wielu utworach Beatlesów grał także na różnych instrumentach (pianino, trąbka, fortepian) oraz dyrygował orkiestrą.

W styczniu 1967 założył niezależne studio nagrań Associated Independent Recordings[5].

Jest autorem ścieżki muzycznej do filmu Żółta łódź podwodna (muzyka z tego filmu jest dostępna na oryginalnej, wydanej w 1968 płycie Yellow Submarine (cała druga strona wydawnictwa).

Współpracował również z brytyjskim zespołem Ultravox, z którym wyprodukował w 1982 album Quartet.

W 1988 za zasługi dla przemysłu muzycznego został komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE), a w 1996 otrzymał tytuł szlachecki (rycerski) Sir[3]. W 1999 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[6].

W 1998 wydał płytę In My Life zawierającą 14 piosenek The Beatles w wykonaniu różnych artystów, takich jak m.in. Robin Williams, Jim Carrey, Bobby McFerrin, Jeff Beck, Céline Dion, Billy Connolly, Sean Connery czy Phil Collins[7].

W 2006 ukazała się płyta Love zespołu The Beatles, której Martin wraz z synem Gilesem był producentem i koordynatorem.

Był ojcem producenta Gilesa Martina.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • A Hard Day's Night: Instrumental Versions of the Motion Picture Score (1964)
  • Off the Beatle Track (1964)
  • Help! (1965)
  • George Martin Instrumentally Salutes The Beatle Girls (1966)
  • Live and Let Die (1973)
  • In My Life (1998)
  • Produced by George Martin (2001)
  • The Family Way (2003)

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Albumy wyprodukowane przez George’a Martina.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Allan Kozinn: George Martin, Redefining Producer Who Guided the Beatles, Dies at 90. nytimes.com, 2016-03-09. [dostęp 2016-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-09)]. (ang.).
  2. a b c d e Michalski 1991 ↓, s. 71.
  3. a b c d sir George Martin – Biography w serwisie WME
  4. Michalski 1991 ↓, s. 72.
  5. Michalski 1991 ↓, s. 210.
  6. George Martin: inducted in 1999. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  7. George martin In My Life. allmusic.com. [dostęp 2016-03-09]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dariusz Michalski, Lennon, Wydawctwo Art „B” Press, 1991, ISBN 83-900107-4-7.