Przejdź do zawartości

Głuszynka (rzeka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Głuszynka
Ilustracja
Głuszynka (Kopel) w pobliżu ul. Ożarowskiej w Poznaniu
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Rzeka
Długość 34 km
Powierzchnia zlewni

400 km²

Średni przepływ

1,0 m³/s przy ujściu

Ujście
Recypient Kopel
Miejsce

k. wsi Kamionki

Współrzędne

52°17′32″N 16°59′42″E/52,292222 16,995000

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”

Głuszynka (pot. Kamionka lub niewłaściwie Kopla, Kropla) – rzeka, lewy dopływ Kopli, o długości 34 km. Powierzchnia dorzecza 400 km². Średni przepływ 1,0 m/s[1]

Przebieg

[edytuj | edytuj kod]

Głuszynka wypływa z Jeziora Raczyńskiego dalej przepływa przez ciąg jezior rynnowych (Jezioro Bnińskie, Jezioro Kórnickie, Jezioro Skrzynieckie Duże i Jezioro Skrzynieckie Małe).

Odcinek za Kamionkami

[edytuj | edytuj kod]

Przy północnej części wsi Kamionki łączą się Głuszynka i Kopel. Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych oraz Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW ustaliły, że odcinek ujściowy do Warty nazywany będzie Kopel, a nie Głuszynka – tj. Kopel uchodzi do Warty, a Głuszynka do Kopli[2][3]. Na decyzję tę ma wpływ powierzchnia podzlewni Kopla względem podzlewni Głuszynki. Dla przykładu dawniej uznawało się, że Noteć uchodziła do Odry, a Warta do Noteci. Należy także zwrócić uwagę, że nazwa Głuszynka pochodzi od części Poznania – Głuszyny, przez którą przepływa odcinek ujściowy.

Wcześniej uznawało się, że Głuszynka powstaje poprzez połączenie Kopla i Kamionki koło wsi Kamionki. na wysokości 24 km w Poznaniu do Głuszynki uchodzi Kopel[1] wpływa do Warty w okolicy miejscowości Czapury koło Poznania.

Zagospodarowanie

[edytuj | edytuj kod]

Po rzece, począwszy od Zaniemyśla przy wysokim stanie wody oraz Bnina lub Kórnika przy średnim, odbywają się spływy kajakowe (jest to rzeka zwałkowa).

Rzeka należy do okręgu PZW Poznań.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Wojciech Z. Owsianowski, Szlaki wodne Wielkopolski wyd. I, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1972 s. 66.
  2. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 72, 119, ISBN 83-239-9607-5.
  3. Arkusz M-33-142-B. W: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW: Rastrowa Mapa Podziału Hydrograficznego Polski. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, 2007-10. [dostęp 2011-09-03].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]