Głuszynka (rzeka)
Głuszynka (Kopel) w pobliżu ul. Ożarowskiej w Poznaniu | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Rzeka | |
Długość | 34 km |
Powierzchnia zlewni |
400 km² |
Średni przepływ |
1,0 m³/s przy ujściu |
Ujście | |
Recypient | Kopel |
Miejsce |
k. wsi Kamionki |
Współrzędne | |
Położenie na mapie Polski |
Głuszynka (pot. Kamionka lub niewłaściwie Kopla, Kropla) – rzeka, lewy dopływ Kopli, o długości 34 km. Powierzchnia dorzecza 400 km². Średni przepływ 1,0 m/s[1]
Przebieg
[edytuj | edytuj kod]Głuszynka wypływa z Jeziora Raczyńskiego dalej przepływa przez ciąg jezior rynnowych (Jezioro Bnińskie, Jezioro Kórnickie, Jezioro Skrzynieckie Duże i Jezioro Skrzynieckie Małe).
Odcinek za Kamionkami
[edytuj | edytuj kod]Przy północnej części wsi Kamionki łączą się Głuszynka i Kopel. Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych oraz Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW ustaliły, że odcinek ujściowy do Warty nazywany będzie Kopel, a nie Głuszynka – tj. Kopel uchodzi do Warty, a Głuszynka do Kopli[2][3]. Na decyzję tę ma wpływ powierzchnia podzlewni Kopla względem podzlewni Głuszynki. Dla przykładu dawniej uznawało się, że Noteć uchodziła do Odry, a Warta do Noteci. Należy także zwrócić uwagę, że nazwa Głuszynka pochodzi od części Poznania – Głuszyny, przez którą przepływa odcinek ujściowy.
Wcześniej uznawało się, że Głuszynka powstaje poprzez połączenie Kopla i Kamionki koło wsi Kamionki. na wysokości 24 km w Poznaniu do Głuszynki uchodzi Kopel[1] wpływa do Warty w okolicy miejscowości Czapury koło Poznania.
Zagospodarowanie
[edytuj | edytuj kod]Po rzece, począwszy od Zaniemyśla przy wysokim stanie wody oraz Bnina lub Kórnika przy średnim, odbywają się spływy kajakowe (jest to rzeka zwałkowa).
Rzeka należy do okręgu PZW Poznań.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wojciech Z. Owsianowski, Szlaki wodne Wielkopolski wyd. I, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1972 s. 66.
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 72, 119, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ Arkusz M-33-142-B. W: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW: Rastrowa Mapa Podziału Hydrograficznego Polski. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, 2007-10. [dostęp 2011-09-03].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- szlak kajakowy - dostęp 11.11.2014