Przejdź do zawartości

Helmut Otto

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Helmut Otto
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1892
Antwerpia

Data i miejsce śmierci

23 czerwca 1974
Waldbröl

komisaryczny nadburmistrz Düsseldorfu
Okres

od 8 września 1937
do wrzesień 1939

Przynależność polityczna

NSDAP

Komisaryczny Prezydent Warszawy
Okres

od 4 października 1939
do 5 listopada 1939

Następca

Oskar Rudolf Dengel

Gustav Matthieu Helmut Otto (ur. 15 marca 1892 w Antwerpii, zm. 23 czerwca 1974 w Waldbröl) – niemiecki lekarz, prawnik.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w Antwerpii. Ukończył studia rolnicze i medyczne. Jako żołnierz brał udział w I wojnie światowej. Od 1921 należał do Freikorps. W 1920 uzyskał tytuł doktora medycyny i pracował jako lekarz w Solingen. Później studiował prawo i uzyskał doktorat w tej dziedzinie w 1935. Od 1931 należał do NSDAP i był lekarzem w SA. W 1931 przeszedł z SA do SS, których był członkiem do 1938. Działał na polu politycznym w Solingen, od 3 kwietnia 1933 był nadburmistrzem tego miasta. 8 września 1937 został komisarycznym nadburmistrzem Düsseldorfu.

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i kapitulacji Warszawy został mianowany komisarzem rządowym na miasto stołeczne Warszawę z ramienia Szefa Zarządu Cywilnego od 4 października 1939 oraz objął funkcję wojewody (za zarządzanie miastem odpowiadał wówczas nadal prezydent Stefan Starzyński) i rozpoczął urzędowanie w pałacu Blanka[1][2]. Wówczas otrzymał tytuł urzędowy Komisarza Rzeszy na m. st. Warszawę[3]. 20 października tego roku wydał nakaz konfiskaty wszystkich odbiorników radiowych, co było związane z wprowadzonym zakazem słuchania radia przez Polaków[4]. Wyjechał z Warszawy po kilku tygodniach wywożąc ze sobą duże ilości dóbr z miejskich instytucji[5], m.in. część wyposażenia pałacu Blanka[6].

Od czerwca 1940 do 1944 był głównym lekarzem sanitarnym Wehrmachtu w Brukseli, później do połowy maja 1945 wyższym lekarzem sztabowym w Hamburgu. Po kapitulacji III Rzeszy był internowany przez aliantów, po czym w październiku 1946 został wydany do Polski. W marcu 1948 został przewieziony do Niemiec. W czerwcu 1948 jako mniej obciążony został poddany wyrokowi denazyfikacji, utrzymanym dwa lata później po przeprowadzonym postępowaniu odwoławczym.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Niemiecki komisarz rządowy dla m. Warszawy. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 262, s. 1, 2 października 1939. 
  2. Niemiecki komisarz rządowy na m. st. Warszawę. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 264, s. 1, 4 października 1939. 
  3. Komisarz Rzeszy na m. st. Warszawę. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 265, s. 1, 5 października 1939. 
  4. Adam Piechowski: Losy spółdzielni mieszkaniowych w Warszawie w latach okupacji niemieckiej. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy, 1992, s. 124. ISBN 83-209-0837-X.
  5. Krzysztof Dunin-Wąsowicz: Warszawa w latach 1939–1945. Państwowe Wydawnictwo Naukowe: 1984, s. 45. ISBN 83-01-04207-9.
  6. Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 347. ISBN 978-83-07-03239-9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Markus Roth: Herrenmenschen. Die deutschen Kreishauptleute im besetzten Polen - Karrierewege, Herrschaftspraxis und Nachgeschichte. Getynga: Wallstein Verlag, 2009. ISBN 978-3-8353-0477-2.