Humbert II

Humbert II
	Król Włoch
Okres	od 9 maja 1946; do 12 czerwca 1946
Poprzednik	Wiktor Emanuel III
Następca	republika
	Pretendent do tronu Włoch
Okres	od 12 czerwca 1946; do 18 marca 1983
Następca	Wiktor Emanuel (IV)
	Dane biograficzne
Dynastia	sabaudzka
Data i miejsce urodzenia	15 września 1904 ; Racconigi
Data i miejsce śmierci	18 marca 1983 ; Genewa
Ojciec	Wiktor Emanuel III
Matka	Helena Petrowić-Niegosz
Żona	Maria Józefa Belgijska
Dzieci	Maria Pia, Wiktor Emanuel, Maria Gabriella, Maria Beatrice
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Humbert II, właśc. Humbert Mikołaj Tomasz Jan Maria (wł. Umberto II - Umberto Nicola Tommaso Giovanni Maria; ur. 15 września 1904 w Racconigi, zm. 18 marca 1983 w Genewie) – król Włoch od 9 maja do 12 czerwca 1946, z dynastii sabaudzkiej, syn Wiktora Emanuela III i królowej Heleny Czarnogórskiej. Ze względu na zaledwie miesięczny okres panowania nazwany „królem Maja” (wł. Re di Maggio).

Zarys biografii[edytuj | edytuj kod]

8 stycznia 1930 poślubił w Rzymie Marię Józefę Belgijską (ur. 4 sierpnia 1906, zm. 27 stycznia 2001), córkę Alberta I Koburga i jego żony Elżbiety Gabrieli Bawarskiej. Mieli czworo dzieci:

Maria Pia Ludwika (ur. 1934)

∞ (1) książę Aleksander Karadziordziewić (syn regenta Pawła Karadziordziewića)

∞ (2) książę Michał Burbon-Parmeński (wnuk Roberta Parmeńskiego)

Wiktor Emanuel (1937–2024), książę Neapolu, pretendent do tronu Włoch

∞ Marina Ricolfi Doria

Maria Gabriela Elżbieta (ur. 1940)

∞ Robert Zellinger de Balkany

Maria Beatrycze Karolina (ur. 1943)

∞ Luis Reyna

W czasie zaręczyn Marii Józefy i Humberta miała miejsce nieudana próba postrzelenia księcia. Uroczystości ślubne były bardzo wystawne. Maria była bardzo zakochana w mężu, który traktował ją ze znacznie większą rezerwą. Jego chłód, a później obojętność sprawiły, że małżonkowie coraz bardziej oddalali się od siebie, tym bardziej, że nie mieli wiele wspólnych zainteresowań.

Humbert przejął władzę, gdy jego ojciec abdykował na jego rzecz. Od samego początku starał się wiele podróżować po kraju, by spotykać się jak najczęściej z poddanymi, którzy okazywali mu swą lojalność.

Humbert II panował zaledwie 33 dni. Zrezygnował z piastowania urzędu królewskiego po referendum, które niewielką większością głosów zadecydowało o wprowadzeniu we Włoszech ustroju republikańskiego. Aktu abdykacji nie podpisał. Wyemigrował później do Szwajcarii, a następnie do Portugalii (Cascais).

W przeciwieństwie do innych rodzin królewskich, które zmuszone do ucieczki pozostawiały w ojczyźnie swoje dobra, Humbert dysponował olbrzymim majątkiem. Król narzucił sobie ścisły rozkład dnia: ranki poświęcał na skrupulatną lekturę włoskiej prasy i korespondencji, popołudniami przyjmował wizyty, redagował orędzia i odezwy. Pozwalał sobie jedynie na krótkie chwile odpoczynku: spacerował wówczas wzdłuż dzikiego portugalskiego wybrzeża lub też spędzał wieczory w teatrze.

Był przedostatnim właścicielem Całunu Turyńskiego. Zapisał go w testamencie Stolicy Apostolskiej.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wielki Mistrz Orderu Annuncjaty^[1] w 1922, a od 1946 Wielki Mistrz^[2]
Wielki Mistrz Orderu Świętych Maurycego i Łazarza^[1]
Wielki Mistrz Orderu Sabaudzkiego Wojskowego^[1]
Wielki Mistrz Orderu Sabaudzkiego Cywilnego^[1]
Wielki Mistrz Orderu Korony Włoch^[1]
Krzyż Wielki Orderu Orła Rzymskiego^[3]
Krzyż Wielki Orderu Kolonialnego Gwiazdy Włoch
Baliw Krzyża Wielkiego Honoru i Dewocji Zakonu Maltańskiego^[1]
Baliw Krzyża Wielkiego Orderu Konstantyńskiego Świętego Jerzego (Sycylia)^[1]
Order Świętego Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania (Rosja)^[1]
Order Świętego Aleksandra Newskiego (Rosja)^[1]
Order Świętego Stanisława (Rosja)^[1]
Order Świętej Anny (Rosja)^[1]
Order Orła Białego (Rosja)^[1]
Order Złotego Runa (Hiszpania)^[1]
Order Świętego Januarego (Sycylia)^[1]
Order Świętego Huberta (Bawaria)^[1]
Order Królewski Serafinów (Szwecja)^[1]
Order Słonia (Dania)^[1]
Order Orła Białego (1929, Polska)^[4].
Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia)^[1]
Order Najwyższy Chrystusa (1932, Watykan)^[5]
Łańcuch Królewski Wiktorii (1934, Wielka Brytania)^[6]
Łańcuch Orderu Orła Gruzji^[7]
Łańcuch Orderu Pro Merito Melitensi
Krzyż Wielki Orderu Karola I (Rumunia)^[1]
Order Michała Walecznego I, II i III klasy (1943, Rumunia)^[8]
Krzyż Wielki Orderu Grobu Świętego (Watykan)^[9]

Rodowód[edytuj | edytuj kod]

Karol Albert Sabaudzki

Wiktor Emanuel II

Maria Teresa Toskańska

Humbert I

Rajner Józef Habsburg-Lotaryński

Maria Adelajda Habsburg-Lotaryńska

Maria Elżbieta Sabaudzka

Wiktor Emanuel III

Karol Albert Sabaudzki

Ferdinand Sabaudzki-Genua

Maria Teresa Toskańska

Małgorzata Sabaudzka-Genua

Jan Saksoński

Elżbieta Saksońska

Amelia Augusta Wittelsbach

Humbert II

Stanisław Petrović-Njegoš

Mirosław Petrović-Njegoš

Krystyna Vrbitsa

Mikołaj I Czarnogórski

Smok Marcinowicz

Anastazja Marcinowicz

Stanisława Marcinowicz

Helena Czarnogórska

Piotr Perkov Vukotić

Piotr Vukotić

Stanisława Milicz

Milena Vukotić

Tadeusz Vervodić

Helena Vervodić

Milica Pavičević

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s Genealogy of the Royal House.
↑ Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).
↑ Giuseppe Ravetto, Paolo Sézanne, Pier Luigi Imbrighi: Gli ordini cavallereschi italiani, Uffico storico esercito, 1997, s. 146
↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 301-302
↑ Hyginus Eugene Cardinale: Orders of Knighthood Awards and The Holy See – A historical, juridical and practical Compendium. Londyn: Van Duren, 1983, s. 40.
↑ The London Gazette: no. 34119. p. 7. 28 December 1934
↑ Historia de la Orden del Águila de Georgia y la Túnica Inconsutil de Nuestro Señor Jesucristo. [dostęp 2013-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-17)].
↑ Savoy, di, Umberto Nicola Tommaso Giovanni Maria
↑ Ordine equestre del Santo Sepolcro di Gerusalemme

[gotha-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s Genealogy of the Royal House.

[order11-2] Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).

[3] Giuseppe Ravetto, Paolo Sézanne, Pier Luigi Imbrighi: Gli ordini cavallereschi italiani, Uffico storico esercito, 1997, s. 146

[4] Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 301-302

[hec-5] Hyginus Eugene Cardinale: Orders of Knighthood Awards and The Holy See – A historical, juridical and practical Compendium. Londyn: Van Duren, 1983, s. 40.

[6] The London Gazette: no. 34119. p. 7. 28 December 1934

[7] Historia de la Orden del Águila de Georgia y la Túnica Inconsutil de Nuestro Señor Jesucristo. [dostęp 2013-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-17)].

[8] Savoy, di, Umberto Nicola Tommaso Giovanni Maria

[9] Ordine equestre del Santo Sepolcro di Gerusalemme

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Królestwo Włoch (1805−1814)	Napoleon I (1805−1814)
Zjednoczone Królestwo Włoch (1861−1946)	Wiktor Emanuel II (1861−1878) Humbert I (1878−1900) Wiktor Emanuel III (1900−1946) Humbert II (1946)

Pierwsi Marszałkowie Imperium	Wiktor Emanuel III Benito Mussolini
Marszałkowie	Luigi Cadorna Armando Diaz Enrico Caviglia Emanuel Filiberto d’Aosta Pietro Badoglio Gaetano Giardino Guglielmo Pecori Giraldi Emilio De Bono Rodolfo Graziani Ugo Cavallero Ettore Bastico Umberto di Savoia Giovanni Messe
Marszałkowie lotnictwa	Italo Balbo
Wielcy admirałowie	Paolo Thaon di Revel