Przejdź do zawartości

Jordańskie Siły Powietrzne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jordańskie Siły Powietrzne
Państwo

 Jordania

Siły zbrojne

Królewskie Jordańskie Siły Zbrojne

Data utworzenia

25 września 1955

Znak rozpoznawczy

Bandera

Liczebność

14 000

Królewskie Siły Powietrzne Jordanii zostały założone 25 września 1955. Dysponują sprzętem sprowadzanym z Francji i USA.

Największą jej część stanowią samoloty Northrop F-5E Tiger II, które są używane przez 9 i 17 eskadrę w liczbie około 50 sztuk. Natomiast francuskie samoloty Mirage F-1 są na wyposażeniu eskadry nr 1 i 25. Główną funkcję bojową pełnią myśliwce przechwytujące wersja F-1CJ oraz wersja myśliwsko-szturmowa F-1EJ.

W 1974 roku otrzymano 20 sztuk F-5A i 5 F-5B, które pochodziły z Iranu. Kolejne uzupełnienie w postaci 10 sztuk F-5A i 2 F-5B doszło po roku. Dostarczonych samolotów miało być łącznie 30 sztuk w wersji F-5A i 4 F-5B, a kolejna dwa F-5B jako nowe dostarczone przez Northropa. Dostawy tych samolotów umożliwiło zastąpienie Hawkerów Hunterów i uzupełnienie strat z wojen. Nowe samoloty otrzymały zadania uderzeniowe. Z pojawieniem się F-5E, część F-5A/B zostało zmagazynowanych i sprzedanych. 13 sztuk F-5A i 6 F-5B zostało sprzedanych pod koniec lat 80. XX w.

Obecnie na wyposażeniu armii jordańskiej są samoloty Mirage 2000 CJM. Na wyposażeniu są także śmigłowce typu Bell AH-1S Huey Cobra, które dysponują pociskami przeciwpancernymi typu Hugues BGM-71A TOW.

Do szkolenia wykorzystywane są samoloty F-5 w wersji A eskadry nr 6 oraz samoloty Mirage F-1 w wersji dwumiejscowej – F-1BJ.

Siły powietrzne stacjonują w 3 bazach lotniczych w Al.-Azrak i Al.Dżafar i Al.-Mafrak. W Al.-Mafrak znajduje się szkoła lotnicza im. króla Hussajna i arabska Akademia Lotnicza. Celom szkoleniowym służą BAe Buldog 125/125A i CASA C-101 Aviojet. 10 sierpnia 2015 roku podpisano kontrakt z Pilatus Aircraf na dostawę 9 samolotów szkolnych Pilatus PC-9M, ale w kwietniu 2016 roku Jordania postanowiła zmienić zdanie i zakupić 8 samolotów Pilatus PC-21, które są lepiej przystosowane do szkolenia pilotów nowoczesnych wielozadaniowych samolotów bojowych[1][2].

3 marca 2016 roku odebrane zostały śmigłowce UH-60A Black Hawk. Maszyny były z nadwyżki sprzętowej i przekazano je jako używane za 200 mln USD. W przyszłości dostarczone mają zostać fabrycznie nowe śmigłowce UH-60M co da łączną liczbę 16 sztuk Black Hawków[3].

Wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]
F-16AM
C-130H
Bell AH-1 Cobra
Samoloty Kraj pochodzenia samolotu Typ Wersje liczba samolotów[4] Uwagi
Air Tractor AT-802  Stany Zjednoczone samolot wsparcia AT-802U 6
Bell AH-1 Cobra  Stany Zjednoczone śmigłowiec szturmowy AH-1F
AH-1S
47
Bell UH-1 Iroquois  Stany Zjednoczone śmigłowiec transportowy UH-1H 36
CASA C-101  Hiszpania samolot treningowy C-101CC 13
CASA C-295  Hiszpania samolot transportowy CN-295 2
Cessna 208  Stany Zjednoczone samolot transportowy 6
Eurocopter AS532 Cougar  Unia Europejska śmigłowiec transportowy AS 532M 10
Eurocopter EC635  Unia Europejska śmigłowiec wielozadaniowy EC-635 9
Lockheed C-130 Hercules  Stany Zjednoczone samolot transportowy C-130E/H 7
General Dynamics F-16 Fighting Falcon  Stany Zjednoczone myśliwiec wielozadaniowy F-16AM MLU
F-16BM MLU
34
14
MD Helicopters MD 500  Stany Zjednoczone śmigłowiec rozpoznawczy AH-6I 7
Northrop F-5E/F Tiger II  Stany Zjednoczone myśliwiec
treningowy
F-5E
F-5F
34
8
PZL Mielec M28 Skytruck  Polska transportowy M28 3
Sikorsky UH-60 Black Hawk  Stany Zjednoczone śmigłowiec transportowy UH-60L 10

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jordania kupiła Pilatusy PC-9M.
  2. Jordania woli PC-21.
  3. Kolejne Black Hawki dla Jordanii – Altair Agencja Lotnicza [online], www.altair.com.pl [dostęp 2016-12-13].
  4. World Air Forces 2016 – Flightglobal. d3fod5fkpt74ph.cloudfront.net, 2015-12-18. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-10)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Lindsday Peacock: Lotnictwo wojskowe świata. OTiK, 1994. ISBN 83-900902-2-8.
  • Michał Gajzler, Northrop F-5 A/B Freedom Fighter Cz. 2, s. 63; Lotnictwo 4 (2016), ISSN 1732-5323.