Przejdź do zawartości

Estońskie Siły Powietrzne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Estońskie Siły Powietrzne
Eesti Õhuvägi
Ilustracja
Symbol Estońskich sił powietrznych
Państwo

 Estonia

Data sformowania

21 listopada 1918,
ponownie 16 grudnia 1991

Data rozformowania

1940

Dane podstawowe

Estońskie Siły Powietrzne (Eesti Õhuvägi) zostały założone 21 listopada 1918 jako samodzielna formacja bojowa. Do 1930 estońskie siły powietrzne liczyły 130 samolotów. Po zaanektowaniu przez ZSRR w 1940 estońskie siły powietrzne zostały rozwiązane.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Estońskie Siły Powietrzne założone zostały 21 listopada 1918 roku na rozkaz dowódcy batalionu saperów, Voldemar Victor Riiberga, który nakazał Augustowi Roosowi utworzenie jednostki lotniczej, nieopodal Tallinna. W styczniu 1919 roku na stan jednostki trafił pierwszy samolot, był to były sowiecki dwupłatowy myśliwiec Farman HF.30. Dopiero po zakończeniu wojny estońsko-bolszewickiej nastąpił rozwój sił lotniczych tworząc kompanię lotniczą. Została ona zreformowana w pułk lotniczy z dywizjonem samolotów lądowych i morskich. Połączono jednostkę ze zgrupowaniami obrony powietrznej, w tym artylerii przeciwlotniczej[potrzebny przypis].

Do 1930 roku Estonia dysponowała ponad 130 samolotami. Włączenie kraju w skład ZSRR zakończyło wszelką wojskową działalność Estonii[1].

20 sierpnia 1991 roku kraj ponownie odzyskał niepodległość a 16 grudnia tego samego roku Estonia reaktywowała swoje siły powietrzne, będące obecnie częścią sił NATO i biorące udział w programie Baltic Air Policing. W maju 1997 roku sformowano ich lotniczą część. W 1998 roku zakupiono samoloty PZL-104 Wilga 35a[2]. W 2001 roku dokupiono Antonowy An-2[3].

W skład Estońskich Sił Powietrznych wchodzą trzy jednostki organizacyjne:

  • Dowództwo Sił Powietrznych – podnoszenie gotowości i potencjału bojowego oraz podnoszenie umiejętności jednostek
  • Skrzydło Obserwacji Przestrzeni Powietrznej – utrzymanie systemu obserwacji przestrzeni powietrznej w celu wykrycia obiektów latających
  • Baza Lotnicza Amari –

13 kwietnia 1994 roku Dowództwo Sił Powietrznych w Tallinnie dostało prerogatywę dowodzenia siłami powietrznymi. System obserwacji przestrzeni powietrznej jest połączony z systemami wewnątrz sojuszu NATO i przekazują aktualne informacje o Połączonego Centrum Operacji Powietrznych oraz naprowadzają sojusznicze myśliwce[4].

Większość poradzieckich baz wojskowych została zlikwidowana, z powodu ich zbywalności dla kraju. Najważniejszą bazą została Baza Lotnicza Amari, której umiejscowienie zapewniało dostęp do portu i linii kolejowych, Baza jest wyznaczona do przyjęcia sił wsparcia sojuszu i została w 2004 roku tym celu zmodernizowana przez budowę: pasa startowego, dróg kołowania i płyt postojowych, składu paliwa, ILS-u, NDB-emu, TACAN-u, hangary, dom pilota, służby ratownicze i internat. W 2007 roku wybudowano skład amunicji, stację paliw, terminal pasażerski, drogi transportowe[5][6].

Wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]
Samolot Zdjęcie Kraj pochodzenia Typ Wersje W służbie[7] Uwagi
Aero L-39 Albatros  Czechosłowacja samolot treningowy 2
PZL M28 Skytruck
 Polska samolot transportowy 1/2 ex-amerykańskie C-145A[8]
An-2 An-2  ZSRR
 Polska
samolot wielozadaniowy 2 w trakcie wycofania
ze służby
PZL-104 Wilga PZL 104 Wilga  Polska samolot wielozadaniowy Wilga 35 1
LET L-13 LET L-13  Czechosłowacja szybowiec treningowy 2
Robinson R44  Stany Zjednoczone śmigłowiec wielozadaniowy 4

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Okupacja, aneksja, przyłączenie – jak powstały trzy ostatnie republiki ZSRR? – Histmag.org [online] [dostęp 2018-03-21].
  2. PZL-104 Wilga in Estonia, „Antique-Airplanes.com” [dostęp 2018-03-19].
  3. Antonov An-2 ‘Colt’ | Estonian Air Force (post-WW2) | Aeroflight, „Aeroflight” [dostęp 2018-03-21] (ang.).
  4. Didyman, Scramble [online], www.scramble.nl [dostęp 2018-03-21] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-21] (ang.).
  5. ERR, Building complex at Ämari air base completed, „ERR”, 24 października 2016 [dostęp 2018-03-21] (ang.).
  6. ERR, US to invest nearly $14 million in Ämari Air Base, „ERR”, 19 grudnia 2017 [dostęp 2018-03-21] (ang.).
  7. „World Military Aircraft Inventory”, Aerospace Source Book 2007, Aviation Week & Space Technology, 15 stycznia 2007.
  8. Pierwszy Skytruck w estońskiej armii [online], DziennikZbrojny.pl, 14 kwietnia 2019 [dostęp 2019-04-25] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-28] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Cristian Schrik, Siły Powietrzne Estonii, [w:] Lotnictwo, Magnum-X, luty 2014, s. 76–77, ISSN 1732-5323.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]