Przejdź do zawartości

Héctor Núñez

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Héctor Núñez
Pełne imię i nazwisko

Héctor Núñez Bello

Data i miejsce urodzenia

8 maja 1936
Montevideo

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 2011
Madryt

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1954–1959 Club Nacional de Football
1959–1965 Valencia CF
1965–1966 RCD Mallorca
1966–1967 Levante Walencja
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1957–1959  Urugwaj 7 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1971–1973 Tenerife Santa Cruz
1972–1973 Levante UD
1974–1975 Rayo Vallecano
1975–1976 Real Valladolid
1976 Granada CF
1977–1978 Rayo Vallecano
1978 Atlético Madryt
1979–1980 Rayo Vallecano
1981–1983 Tecos UAG Guadalajara
1983–1984 UD Las Palmas
1984–1987 Rayo Vallecano
1989 Club Nacional de Football
1992 Kostaryka
1993–1994 Valencia CF
1994–1997 Urugwaj
2001 Al-Nasr
2007 Tacuarembó FC
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Copa América
złoto Urugwaj 1995

Héctor Núñez Bello (ur. 8 maja 1936, zm. 19 grudnia 2011) – piłkarz urugwajski noszący przydomek Pichón, napastnik (prawoskrzydłowy). Później trener.

Piłkarz

[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w Montevideo Núñez karierę piłkarską rozpoczął w 1954 roku w klubie Club Nacional de Football. Razem z klubem Nacional trzy razy z rzędu zdobył tytuł mistrza Urugwaju – w 1955, 1956 i 1957 roku.

Jako piłkarz klubu Nacional wziął udział w turnieju Copa América 1959, gdzie Urugwaj zajął przedostatnie, szóste miejsce. Núñez zagrał w czterech meczach – z Boliwią, Peru, Argentyną i Chile (tylko w drugiej połowie – w przerwie zmienił Eladio Beníteza).

Wkrótce po nieudanych mistrzostwach kontynentalnych Núñez wyemigrował do Europy, gdzie został piłkarzem hiszpańskiego klubu Valencia CF. Razem z klubem Valencia dwa razy z rzędu zwyciężył w Pucharze Miast Targowych – w 1962 i 1963 roku.

W Valencii grał do 1966 roku, po czym przeniósł się do klubu RCD Mallorca. Na koniec kariery piłkarskiej w latach 1966–1967 grał w klubie Levante Walencja.

Od 28 lipca 1957 roku do 2 kwietnia 1959 roku Núñez rozegrał w reprezentacji Urugwaju 7 meczów i nie zdobył żadnej bramki[1].

Trener

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Núñez został trenerem - w 1971 roku objął trenerską posadę w klubie Tenerife Santa Cruz, w którym pracował do 1973 roku. W latach 1975–1976 był trenerem klubu Real Valladolid, a w 1978 roku trenował drużynę klubu Atlético Madryt, skąd potem przeniósł się do klubu Granada CF.

W 1981 roku przeniósł się do Meksyku, gdzie do 1983 roku był trenerem klubu Tecos UAG Guadalajara. Po powrocie do Hiszpanii w 1984 roku krótki czas trenował klub Unión Las Palmas, po czym podjął pracę w klubie Rayo Vallecano, gdzie trenował pierwszy zespół do 1987 roku. W 1989 roku wrócił do ojczyzny i trenował Nacional, z którym wygrał Recopa Sudamericana i Copa Interamericana.

W 1992 roku był trenerem reprezentacji Kostaryki, w 1993 roku został trenerem Valencii, po czym w 1994 roku otrzymał posadę trenera reprezentacji Urugwaju w miejsce Ildo Maneiry. Podczas turnieju Copa América 1995 doprowadził Urugwaj do zwycięstwa, oznaczającego tytuł mistrza Ameryki Południowej. Kierowany przez Núñeza zespół odniósł 4 zwycięstwa (4:1 z Wenezuelą, 1:0 z Paragwajem, 2:1 z Boliwią i 2:0 z Kolumbią) oraz dwukrotnie zremisował (1:1 z Meksykiem i w finale 1:1 z Brazylią), zdobywając 11 bramek i tracąc 4 bramki. Ostateczny sukces ekipa Núñeza zawdzięczała lepiej wykonywanym rzutom karnym.

Drużyną narodową opiekował się do 1996 roku, kiedy to przekazał stanowisko w ręce Juana Ahuntchaina. W 2001 roku pracował w Arabii Saudyjskiej, w klubie An-Nassr.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]