Komisariat Rzeszy Wschód

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Komisariat Rzeszy Wschód
Reichskommissariat Ostland
Рэйхскамісарыят Остланд
Ostlando reichskomisariatas
Ostlandes reihskomisariāts
Ida-alade Riigikomissariaat
Flaga
Godło III Rzeszy
Flaga Godło
Położenie III Rzeszy
Język urzędowy

niemiecki (oficjalny), białoruski, litewski, łotewski, estoński, polski, rosyjski, jidysz

Stolica

Kowno, później Ryga

Zależne od

 III Rzeszy

Głowa terytorium

Komisarz Rzeszy (Reichskommissar) Hinrich Lohse
(1941–1944)
Erich Koch
(1944–1945)

Mapa III Rzeszy

Komisariat Rzeszy Wschód (niem. Reichskommissariat Ostland, biał. Рэйхскамісарыят Остланд, lit. Ostlando reichskomisariatas, łot. Ostlandes reihskomisariāts, est. Ida-alade Riigikomissariaat) – nazwa organizmu okupacyjnego powstałego w 1941 roku po agresji III Rzeszy na ZSRR. W skład Komisariatu wchodziły tereny Polski, Białoruskiej SRR i państw bałtyckich. Istniał on jako zwarta jednostka administracyjna od grudnia 1941 do kwietnia 1944 roku, później istniały tylko izolowane tereny kontrolowane przez Niemców (np. część Kurlandii).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Między sierpniem a grudniem 1941 r. na okupowanych terenach istniał zarząd wojskowy, dopiero 5 grudnia zaczyna funkcjonować administracja cywilna i od tego momentu w użycie wchodzi nazwa „Komisariat”. Stolicą tej jednostki administracyjnej zostaje początkowo Kowno, a następnie Ryga.

Komisariat Rzeszy dzielił się na cztery Komisariaty Generalne – Estonii, Litwy, Łotwy i Białorusi[1]. Każdy Komisariat Generalny dzielił się na kilka dystryktów, które posiadały dość rozbudowany samorząd i własne oddziały policyjno-ochronne współpracujące z Niemcami (dotyczy to zwłaszcza dystryktów leżących na terenach państw bałtyckich).

Sytuacja uległa zmianie na przełomie 1943 i 1944 roku, gdy na terenie Komisariatu zaczęły działać coraz aktywniej partyzantki niepodległościowe Bałtów, Białorusinów i partyzantka sowiecka[2].

Obowiązki Komisarza Rzeszy (Reichskommissar) pełnił Hinrich Lohse. Większość niemieckich urzędników Komisariatu stanowili młodzi studenci prawa i powiązanych z nim kierunków, pochodzący ze Szlezwiku-Holsztynu, rodzinnego landu komisarza.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

Komisariat Generalny Estonia (Generalbezirk Estland)[edytuj | edytuj kod]

Generalnym komisarzem był Karl Sigismund Litzmann.

  1. Arensburg
  2. Dorpat
  3. Narva
  4. Pernau
  5. Petschur
  6. Reval-Stadt
  7. Reval-Land

Komisariat Generalny Łotwa (Generalbezirk Lettland)[edytuj | edytuj kod]

Generalnym komisarzem był Otto-Heinrich Drechsler.

  1. Dünaburg
  2. Libau
  3. Mitau
  4. Riga-Stadt
  5. Riga-Land
  6. Wolmar

Komisariat Generalny Litwa (Generalbezirk Litauen)[edytuj | edytuj kod]

Generalnym komisarzem był dr Theodor Adrian von Renteln.

  1. Kauen-Stadt
  2. Kauen-Land
  3. Ponewesch-Land
  4. Schaulen
  5. Wilna-Stadt
  6. Wilna-Land

Komisariat Generalny Białoruś (Generalbezirk Weißruthenien)[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Generalny Okręg Białorusi.

Generalnymi komisarzami byli kolejno: Wilhelm Kube (od 1 września 1941 do śmierci w zamachu 22 września 1943) oraz Curt von Gottberg[3].

  1. Barisau
  2. Baranowitschi
  3. Glubokoje
  4. Hanzewitz
  5. Lida
  6. Minsk-Stadt
  7. Minsk-Land
  8. Nowogródek
  9. Slonim
  10. Sluzk
  11. Wilejka

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mironowicz E., Historia Białorusi XX-XXI wieku, Białystok: Fundacja Sąsiedzi, 2021, s. 91.
  2. Mironowicz E., Historia Białorusi XX-XXI wieku, Białystok: Fundacja Sąsiedzi, 2021, s. 117.
  3. Mironowicz E., Historia Białorusi XX-XXI wieku, Białystok: Fundacja Sąsiedzi, 2021, s. 98, 135.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mieczysław Juchniewicz, Polacy w radzieckim ruchu partyzanckim 1941-1944, Warszawa 1973.
  • Eugeniusz Mironowicz, Historia Białorusi XX-XXI wieku, Białystok: Fundacja Sąsiedzi, 2021, ISBN 978-83-66912-03-8.