Marcin Gugulski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcin Gugulski
Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1958
Warszawa

Rzecznik prasowy Rządu RP
Okres

od 27 grudnia 1991
do 31 maja 1992

Poprzednik

Andrzej Zarębski

Następca

Jan Polkowski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Złoty Krzyż Zasługi
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Marcin Norbert Gugulski (ur. 25 sierpnia 1958[1] w Warszawie[2]) – polski dziennikarz i polityk, w latach 1991–1992 rzecznik prasowy rządu Jana Olszewskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W okresie PRL związany z działalnością Gromady Włóczęgów 1 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta „Czarna Jedynka”, funkcjonującej przy VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana w Warszawie. Od 1976 był rozpracowywany przez funkcjonariuszy SB[2]. Od tegoż roku współpracował z Komitetem Obrony Robotników. W 1980 współtworzył i do 1981 działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów na Uniwersytecie Warszawskim[2]. Maturę zdał w XLII Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Konopnickiej w Warszawie, ukończył następnie cztery lata studiów na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW[3].

Od 1977 związany z podziemnym wydawnictwem Głos, był jednym z redaktorów niezależnego czasopisma „Głos” oraz czasopism NSZZ „Solidarność”, tj. „Wiadomości Dnia” i „Wiadomości”[4].

Po przemianach politycznych z 1989 pracownik wydawnictw oraz dziennikarz, pracował lub współpracował z takimi czasopismami jak: „Gazeta Polska”, „Głos”, „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza” i inne[3]. Od 27 grudnia 1991 do 31 maja 1992 był rzecznikiem prasowym rządu Jana Olszewskiego[5] w randze podsekretarza stanu w URM[3]. W opinii Antoniego Dudka jako rzecznik rządu unikał kontaktów z dziennikarzami[6]. W kadencji 2005–2008 był członkiem Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich[7].

Bliski współpracownik Antoniego Macierewicza, należał do inicjowanych lub współtworzonych przez niego ugrupowań (ZChN, Akcja Polska, RdR, ROP, RKN i RP)[3]. W 2007 powołany w skład Komisji Weryfikacyjnej ds. byłych pracowników i żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych. Zatrudniony w latach 2006–2010 w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, następnie w biurze poselskim Antoniego Macierewicza i centrali Prawa i Sprawiedliwości, do której to partii wstąpił w 2014. Od 2010 doradca powołanego przez parlamentarzystów PiS zespołu parlamentarnego ds. zbadania przyczyn katastrofy Tu-154M w Smoleńsku[3]. W 2016 został członkiem Podkomisji ds. Ponownego Zbadania Wypadku Lotniczego (katastrofy Tu-154M w Smoleńsku), powołanej przy Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego przez ministra obrony narodowej Antoniego Macierewicza[8][9].

W wyborach samorządowych w 2010[10] i w 2014 wybierany do Rady Dzielnicy Mokotów. Objął funkcję wiceprzewodniczącego Klubu Radnych Prawa i Sprawiedliwości[11]. W 2015 bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski w okręgu warszawskim[12].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Ireneusza Gugulskiego[13], siostrzeńcem Szczepana Bauma, mężem Katarzyny Chmiel-Gugulskiej oraz bratem Zofii Staneckiej.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Postanowieniami prezydenta RP Andrzeja Dudy został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2017)[14][15] oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2018)[16]. W 2007 prezydent RP Lech Kaczyński nadał mu Złoty Krzyż Zasługi[17]. W 1999 wyróżniony odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”[17].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89. Jan Skórzyński (red.). T. 3. Warszawa: Ośrodek Karta, 2006. ISBN 83-88288-23-7.
  2. ↑ a b c Dane osoby z katalogu osób rozpracowywanych. ipn.gov.pl. [dostęp 2015-10-06].
  3. ↑ a b c d e Marcin Norbert Gugulski. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 2015-10-09].
  4. ↑ „Wiadomości Dnia”. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2015-09-23].
  5. ↑ Rzecznicy prasowi poprzednich rządów. premier.gov.pl. [dostęp 2015-10-06].
  6. ↑ Antoni Dudek: Historia polityczna Polski 1989–2005. Warszawa: Wydawnictwo Arcana, 2007, s. 190. ISBN 83-89243-29-6.
  7. ↑ Kalendarium kadencji władz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. sdp.pl. [dostęp 2023-02-07].
  8. ↑ Podpisanie rozporządzenia w sprawie KBWLLP. podkomisjasmolensk.mon.gov.pl, 4 lutego 2016. [dostęp 2016-11-24].
  9. ↑ Skład podkomisji. podkomisjasmolensk.mon.gov.pl. [dostęp 2016-11-24].
  10. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2015-10-06].
  11. ↑ Rada Dzielnicy (kadencja 2014–2018): Kluby: Kluby Radnych Rady Dzielnicy. warszawa.pl. [dostęp 2015-09-23].
  12. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-12-02].
  13. ↑ Gugul – kultowy pan od polskiego. polskieradio.pl, 19 maja 2014. [dostęp 2023-07-04].
  14. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 listopada 2017 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2018 r. poz. 87).
  15. ↑ Uroczystość wręczenia odznaczeń państwowych. ipn.gov.pl, 13 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-13].
  16. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 stycznia 2018 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2018 r. poz. 355).
  17. ↑ a b Marcin Gugulski. wnp.pl. [dostęp 2023-09-05].
Rzecznicy prasowi Rady Ministrów
PRL
III RP
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcin_Gugulski&oldid=72474259”