Marian Ostafiński

Marian Ostafiński
Pełne imię i nazwisko	Marian Wiesław Ostafiński
Data i miejsce urodzenia	8 grudnia 1946 ; Przemyśl
Wzrost	184 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
Dorobek medalowy
	Igrzyska olimpijskie
	Odznaczenia

Marian Wiesław Ostafiński (ur. 8 grudnia 1946 w Przemyślu) – polski piłkarz i trener, obrońca (stoper), trzynastokrotny reprezentant Polski, olimpijczyk z Monachium w 1972.

Życiorys

Absolwent Technikum Metalurgicznego w Przemyślu (technik – hutnik)^[1]. Wychowanek Polonii Przemyśl. Przewinął się przez wiele klubów południowo-wschodniej Polski: Bieszczady Rzeszów (1965–1967), Stal Stalowa Wola (1967-1969), ligowy debiut zaliczył w drużynie Stali Rzeszów (1969-1972), następnie w 1972 trafił do Ruchu Chorzów, gdzie odniósł najwięcej sukcesów. W 115 meczach strzelił 6 goli, dwukrotnie świętował Mistrzostwo Polski (1974, 1975), Puchar Polski z 1974, z drużyną dotarł do ćwierćfinałów europejskich pucharów: Pucharu UEFA w 1974 i Pucharu Europy w 1975^[1].

Do reprezentacji trafił jednak już wcześniej, w 1971 zadebiutował w meczu z Niemcami w Hamburgu (0:0). Selekcjoner Kazimierz Górski powoływał go z zaufaniem, Ostafiński pojechał na Igrzyska Olimpijskie w Monachium w 1972 jednak nie wystąpił w finałowym meczu z Węgrami, nie zmieścił się też w kadrze na Mistrzostwa Świata w 1974. Zarzucano mu brak zaangażowania, wytykano mu zachowanie na meczu z Bułgarią w kwietniu 1972, gdzie po jego faulu w polu karnym sędzia podyktował rzut karny dla drużyny z Bałkanów. Jego ostatni trzynasty występ w barwach kraju miał miejsce 26 października 1975 w Warszawie w spotkaniu z Włochami. Dwa lata później odszedł z Ruchu Chorzów do Polonii Bytom, gdzie grał do 1980 roku^[1], w międzyczasie był wypróbowywany w francuskim Hazebrouck.

W Polonii Bytom został i kontynuował pracę jako trener. Poza nią prowadził jeszcze Wartę Zawiercie, Beskid Andrychów i MK Katowice^[1].

Syn Mariana Ostafińskiego, Dariusz, został dziennikarzem Przeglądu Sportowego.

Odznaczenia

Złoty Krzyż Zasługi (1972)^[2]
Odznaka „Zasłużony Mistrz Sportu”
1972: Złoty Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe^[1]
Złota Odznaka PZPN (1972)^[3]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Marian Ostafiński – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-01-31] (pol.).
↑ Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.
↑ Sport. 10 września – Dniem Polskiego Piłkarza. „Nowiny”. Nr 263, s. 2, 21 września 1972.

Bibliografia

Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek, Ruch Chorzów, 75 lat „Niebieskich” – Księga Jubileuszowa. Wydawnictwo GiA, Katowice 1995 (1. część cyklu Kolekcja Klubów)

Linki zewnętrzne

Polski Komitet Olimpijski: Marian Ostafiński – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (pol.).
Marian Ostafiński Biography and Olympic Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2011-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-17] (ang.).
Marian Ostafiński w bazie 90minut.pl

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[:0-2] Marian Ostafiński – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-01-31] (pol.).

[3] Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.

[4] Sport. 10 września – Dniem Polskiego Piłkarza. „Nowiny”. Nr 263, s. 2, 21 września 1972.

[a]

[1]

[2]

[3]