Witold Woyda
![]() | |||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||
![]() |
Witold Woyda (ur. 10 maja 1939 w Poznaniu, zm. 5 maja 2008 w Bronxville, w stanie Nowy Jork) – polski szermierz, dwukrotny złoty medalista olimpijski. Zawodnik Budowlanych Warszawa i Marymontu Warszawa.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Na igrzyska olimpijskie do Rzymu w 1960 pojechał jako 21-letni zawodnik. W turnieju indywidualnym florecistów zajął 4. miejsce. W turnieju drużynowym (wraz z Egonem Franke, Ryszardem Kunze, Ryszardem Parulskim i Januszem Różyckim) zajął miejsce 5–8. Rok później na mistrzostwach świata w Turynie zdobył brązowy medal w drużynie, zaś w 1962 w Buenos Aires został dwukrotnym wicemistrzem świata (indywidualnie i drużynowo).
Na igrzyskach w Tokio w 1964 wywalczył drużynowo (drużyna w składzie: Woyda, Franke, Parulski, Różycki, Zbigniew Skrudlik) swój pierwszy medal olimpijski za zajęcie drugiego miejsca, po porażce w finale z zespołem florecistów ZSRR. Na igrzyskach w Meksyku w 1968 zdobył brązowy medal w drużynie (Woyda, Franke, Parulski, Skrudlik, Adam Lisewski).
Na igrzyska olimpijskie w Monachium (1972) pojechał z zamiarem zakończenia kariery. W turnieju indywidualnym osiągnął największy sukces w karierze, zdobywając złoty medal i zwyciężając m.in. z Władimirem Denisowem i Jenoe Kamutim. Drugi złoty medal wywalczył w turnieju drużynowym, w którym zespół w składzie Marek Dąbrowski, Arkadiusz Godel, Jerzy Kaczmarek, Lech Koziejowski i Witold Woyda pokonał w finale drużynę ZSRR. W ten sposób Woyda został pierwszym polskim sportowcem, który zdobył dwa złote medale podczas jednych igrzysk olimpijskich.
W czasie swojej kariery zdobył 10 medali mistrzostw świata (5 srebrnych i 5 brązowych), 25 razy zwyciężał w wielkich międzynarodowych turniejach floretowych. Był trzykrotnym indywidualnym mistrzem Polski we florecie (1964, 1965, 1972). W 1972 w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” został wybrany najlepszym sportowcem roku w Polsce. Również w 1972 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1].
Po zakończeniu kariery wyjechał do USA, gdzie m.in. pracował dla włoskiej firmy IMA North America, Inc. Trzykrotnie żonaty, miał dwoje dzieci z drugiego małżeństwa.
Zmarł 5 maja 2008 w swym domu w Bronxville (USA)[2]. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[3] (kwatera C31-tuje-19)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.
- ↑ „Obituary”, www.tributes.com
- ↑ Jerzy S. Majewski, Tomasz Urzykowski. Narodowy Panteon na Powązkach. Sławne osoby pochowane w latach 2007–2017. „Gazeta Stołeczna”, s. 11, 27 października 2017.
- ↑ Miejsce pochówku. [dostęp 2023-03-11].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- [1] – sylwetka w portalu Polskiego Komitetu Olimpijskiego
- Ludzie urodzeni w Poznaniu
- Ludzie związani z XIV Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Staszica w Warszawie
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1964
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1968
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1972
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Polscy olimpijczycy (Rzym 1960)
- Polscy olimpijczycy (Tokio 1964)
- Polscy olimpijczycy (Meksyk 1968)
- Polscy olimpijczycy (Monachium 1972)
- Polscy medaliści olimpijscy
- Polscy szermierze na igrzyskach olimpijskich
- Sportowcy Roku Przeglądu Sportowego
- Szermierze Marymontu Warszawa
- Urodzeni w 1939
- Zmarli w 2008