Witold Woyda

Witold Woyda

Data i miejsce urodzenia	10 maja 1939 Poznań
Data i miejsce śmierci	5 maja 2008 Bronxville
Dorobek medalowy
Reprezentacja Polska Igrzyska olimpijskie złoto Monachium 1972 szermierka (floret indywidualnie) złoto Monachium 1972 szermierka (floret drużynowo) srebro Tokio 1964 szermierka (floret drużynowo) brąz Meksyk 1968 szermierka (floret drużynowo)
Odznaczenia

Gwiazda w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie

Grób Witolda Woydy na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Witold Woyda (ur. 10 maja 1939 w Poznaniu, zm. 5 maja 2008 w Bronxville, w stanie Nowy Jork) – polski szermierz, dwukrotny złoty medalista olimpijski. Zawodnik Budowlanych Warszawa i Marymontu Warszawa.

Życiorys

Na igrzyska olimpijskie do Rzymu w 1960 pojechał jako 21-letni zawodnik. W turnieju indywidualnym florecistów zajął 4. miejsce. W turnieju drużynowym (wraz z Egonem Franke, Ryszardem Kunze, Ryszardem Parulskim i Januszem Różyckim) zajął miejsce 5–8. Rok później na mistrzostwach świata w Turynie zdobył brązowy medal w drużynie, zaś w 1962 w Buenos Aires został dwukrotnym wicemistrzem świata (indywidualnie i drużynowo).

Na igrzyskach w Tokio w 1964 wywalczył drużynowo (drużyna w składzie: Woyda, Franke, Parulski, Różycki, Zbigniew Skrudlik) swój pierwszy medal olimpijski za zajęcie drugiego miejsca, po porażce w finale z zespołem florecistów ZSRR. Na igrzyskach w Meksyku w 1968 zdobył brązowy medal w drużynie (Woyda, Franke, Parulski, Skrudlik, Adam Lisewski).

Na igrzyska olimpijskie w Monachium (1972) pojechał z zamiarem zakończenia kariery. W turnieju indywidualnym osiągnął największy sukces w karierze, zdobywając złoty medal i zwyciężając m.in. z Władimirem Denisowem i Jenoe Kamutim. Drugi złoty medal wywalczył w turnieju drużynowym, w którym zespół w składzie Marek Dąbrowski, Arkadiusz Godel, Jerzy Kaczmarek, Lech Koziejowski i Witold Woyda pokonał w finale drużynę ZSRR. W ten sposób Woyda został pierwszym polskim sportowcem, który zdobył dwa złote medale podczas jednych igrzysk olimpijskich.

W czasie swojej kariery zdobył 10 medali mistrzostw świata (5 srebrnych i 5 brązowych), 25 razy zwyciężał w wielkich międzynarodowych turniejach floretowych. Był trzykrotnym indywidualnym mistrzem Polski we florecie (1964, 1965, 1972). W 1972 w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” został wybrany najlepszym sportowcem roku w Polsce. Również w 1972 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Po zakończeniu kariery wyjechał do USA, gdzie m.in. pracował dla włoskiej firmy IMA North America, Inc. Trzykrotnie żonaty, miał dwoje dzieci z drugiego małżeństwa.

Zmarł 5 maja 2008 w swym domu w Bronxville (USA). Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C31-tuje-19).

Linki zewnętrzne

• [1] – sylwetka w portalu Polskiego Komitetu Olimpijskiego