Ricardo Carvalho

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ricardo Carvalho
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ricardo Alberto Silveira Carvalho

Data i miejsce urodzenia

18 maja 1978
Amarante

Wzrost

183 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1998–2004 FC Porto 73 (3)
1998–1999 Leça FC (wyp.) 22 (1)
1999–2000 Vitória Setúbal (wyp.) 25 (2)
2000–2001 FC Alverca (wyp.) 29 (1)
2004–2010 Chelsea 135 (7)
2010–2013 Real Madryt 50 (3)
2013–2016 AS Monaco 95 (2)
2017 Shanghai SIPG 4 (0)
W sumie: 433 (19)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2003–2017  Portugalia 89 (5)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2019–2021 Olympique Marsylia (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy
I miejsce Francja 2016
II miejsce Portugalia 2004
Puchar Konfederacji
brąz Rosja 2017
Odznaczenia
Oficer Orderu Infanta Henryka (Portugalia)

Ricardo Alberto Silveira Carvalho (wym. [ʁiˈkaɾdu kɐɾˈvaʎu]; ur. 18 maja 1978 w Amarante) – portugalski piłkarz, który występował na pozycji obrońcy. W latach 2003-2017 wielokrotny reprezentant Portugalii. Złoty medalista Mistrzostw Europy 2016, srebrny medalista Mistrzostw Europy 2004. Uczestnik Mistrzostw Świata 2010 i 2014. Zwycięzca Ligi Mistrzów z FC Porto w sezonie 2003/04.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Kariera w Portugalii[edytuj | edytuj kod]

Carvalho urodził się w Amarante, gdzie grał dla miejscowej drużyny, Amarante FC. Przez swój talent piłkarski, jako młodzieniec, został zauważony przez portugalski klub FC Porto i w 1996 dołączył do akademii portugalskiego giganta.

Następnie przeszedł do Leça FC. Później reprezentował barwy FC Porto, z którym wygrał Puchar UEFA, Ligę Mistrzów i dwukrotnie portugalską Superligę. Był też wypożyczany do słabszych zespołów: Vitórii i FC Alverca.

Chelsea[edytuj | edytuj kod]

Jego dobra postawa w turnieju została szybko zauważona, co spowodowało zainteresowanie ze strony najlepszych europejskich klubów. Ostatecznie w lipcu 2004 roku trafił do Chelsea za € 30 mln, gdzie trenerem został José Mourinho, jego wcześniejszy szkoleniowiec. W sezonie 2006/07 Ricardo wraz z Johnem Terrym stworzyli najlepszy duet środkowych obrońców w Premiership. W roku 2008 został wybrany przez kolegów z zespołu jako Gracz Roku 2008 w zespole.

Real Madryt[edytuj | edytuj kod]

10 sierpnia 2010 roku za pośrednictwem oficjalnej strony Realu Madryt ogłoszono, iż Portugalczyk za sumę 8 milionów euro trafił do stołecznego klubu. Zawodnik podpisał z klubem dwuletni kontrakt z opcją przedłużenia o kolejny sezon. 11 września 2010 roku strzelił swoją pierwszą bramkę dla nowego zespołu w meczu przeciwko Osasunie[1].

AS Monaco[edytuj | edytuj kod]

1 lipca 2013 roku oficjalnie podpisał kontrakt z francuskim AS Monaco[2].

10 sierpnia 2023 roku zadebiutował w ligowym spotkaniu przeciwko Girondins Bordeaux, zakończonym zwycięstwem Monako 2:0[3].

10 sierpnia 2014 roku został usunięty z boiska po dwóch żółtych kartkach, gdy AS Monaco rozpoczęło sezon od porażki 2–1 u siebie z Lorient[4].

14 kwietnia 2015 roku sfaulował Álvaro Moratę, co spowodowało przyznanie rzutu karnego, który wykonał Arturo Vidal, a Monaco przegrało z Juventusem w pierwszym meczu ćwierćfinału Ligi Mistrzów[5]. Ostatecznie spotkanie zakończyło się wynikiem 1:0[6], a w drugim spotkaniu padł bezbramkowy remis, Monako odpadło z turnieju[7].

W lipcu 2015 roku podpisał nową roczną umowę, która wiązała go z klubem do lipca 2016 roku[8].

Shanghai Port[edytuj | edytuj kod]

15 lutego 2017 roku oficjalnie przeniósł się do chińskiego Shanghai Port[9][10]. 6 października 2017 roku został skazany w Hiszpanii na siedmiomiesięczny wyrok w zawieszeniu za oszustwa podatkowe[11].

1 lipca 2018 roku zakończył piłkarską karierę[12][13].

Statystyki kariery[edytuj | edytuj kod]

Stan na koniec sezonu 2012/2013[14][15][16]

Klub Liga Sezon Liga Puchar Puchar ligi Europa Inne Łącznie
Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole
Leça FC Primeira Liga 1997/98 22 1 2 0 - - 24 1
Razem 22 1 2 0 - - 24 1
FC Porto Primeira Liga 1998/99 1 0 0 0 0 0 0 0 1 0
Razem 1 0 0 0 0 0 0 0 1 0
Vitória Setúbal Primeira Liga 1999/00 25 2 2 0 27 2
Razem 25 2 2 0 27 2
FC Alverca Primeira Liga 2000/01 29 1 3 0 32 1
Razem 29 1 3 0 32 1
FC Porto Primeira Liga 2001/02 25 0 2 0 10 0 37 0
2002/03 18 1 6 0 7 0 1 0 32 1
2003/04 29 2 3 0 13 1 1 0 46 3
Razem 72 3 11 0 30 1 2 0 115 4
Chelsea Premier League 2004/05 25 1 1 0 3 0 10 0 39 1
2005/06 24 1 3 0 0 0 8 2 0 0 35 3
2006/07 31 3 5 1 4 0 10 0 1 0 51 4
2007/08 21 1 2 0 4 0 10 0 1 0 38 1
2008/09 12 1 2 0 0 0 4 0 18 1
2009/10 22 0 1 0 0 0 5 0 1 1 29 1
Razem 135 7 14 1 11 0 47 2 3 1 210 11
Real Madryt Primera División 2010/11 33 3 6 0 9 0 48 3
2011/12 8 0 1 0 2 0 2 0 13 0
2012/13 9 0 6 0 1 0 0 0 16 0
Razem 50 3 13 0 12 0 2 0 77 3
AS Monaco Ligue 1 2013/14 37 0 3 0 0 0 1 0 41 0
2014/15 13 0 0 0 0 0 5 0 1 0 19 0
Razem 50 0 3 0 0 0 5 0 1 0 58 0
Łącznie w karierze 384 16 48 1 11 0 94 3 9 1 544 21

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2003-04, Carvalho zdobył swoje pierwsze zwycięstwo dla reprezentacji Portugalii w dniu 11 października 2003 roku w towarzyskim meczu z Albanią wygrywając spotkanie 5:3. Ugruntował swoją pozycję jako kluczowy członek kadry narodowej, rozpoczynając w podstawowej XI podczas mistrzostw Europy w 2004 roku. W turnieju był nominowany do ekipy turniejowej UEFA Euro wraz ze swoimi rodakami Maniche, Luísem Figo i Cristiano Ronaldo. Carvalho nawiązał silne partnerstwo z Jorge Andrade w defensywie Portugalii, gdy jego kraj dotarł do finału. Jednak przegrali oni 1-0 z Grecją w zaskoczeniu całego świata. Ricardo wystartował we wszystkich sześciu meczach Portugalii w turnieju, w tym w epickim meczu z Anglią, w którym został wybrany najlepszym zawodnikiem spotkania, a Portugalia wygrała 6:5 po rzutach karnych. Ekspert BBC Sport, Alan Hansen, powiedział, że Carvalho był, wraz z Solem Campbellem, najlepszym obrońcą Euro 2004.

Carvalho reprezentował Portugalię na Mistrzostwach Świata 2006 w Niemczech, zajmując ostatecznie czwarte miejsce. Podczas meczu ćwierćfinałowego z Anglią sędzia Horacio Elizondo orzekł, że Wayne Rooney podeptał pachwinę Carvalho tuż przed nim, a Anglik otrzymał czerwoną kartkę i został odesłany do szatni za brutalne zachowanie. Angielskie media spekulowały jednak, że kolega z drużyny Cristiano Ronaldo wpłynął na decyzję Elizondo, agresywnie narzekając, po czym był widziany w powtórkach mrugających na portugalskiej ławce po dymisji Rooneya. W półfinałowym meczu z Francją w Monachium Carvalho sfaulował Thierry’ego Henry’ego we własnym polu karnym, co spowodowało rzut karny. Zinédine Zidane wykorzystał jedenastkę i dał Francji zwycięstwo 1-0 nad Portugalią. W tym samym spotkaniu Carvalho został ukarany drugą żółtą kartką (w wyniku dwóch żółtych kartek otrzymał czerwoną) i nie mógł zagrać w meczu o trzecie miejsce z gospodarzami turnieju – Niemcami. Spotkanie odbyło się 8 lipca w Stuttgarcie, a zakończyło się porażką Portugalii 3:1. Ricardo grał w każdym z poprzednich meczów swojej drużyny podczas Mistrzostw Świata, jako członek środkowej pary defensywnej Portugalii w początkowym składzie drużyny wraz z Fernando Meirą, a dzięki swoim występom był jednym z 23 graczy nominowany do All Star Team turnieju.

Carvalho został powołany na Euro 2008. Grał w trzech z czterech meczów Portugalii w turnieju, w tym w wygranym 2:0 z Turcją i 3:1 zwycięstwie nad Czechami w fazie grupowej i meczu ćwierćfinałowym, w którym Portugalia przegrała 3:2 z Niemcami. Dwa lata później Carvalho został ponownie powołany do składu Portugalii na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2010. Założył partnerstwo z Bruno Alvesem na środku obrony, grając we wszystkich meczach fazy grupowej bez utraty bramki. Tym razem Portugalia dotarła do ćwierćfinału turnieju, gdzie następnie przegrała 1:0 z Hiszpanią poprzez bramkę Davida Villa.

W dniu 31 sierpnia 2011 Carvalho wycofał się z międzynarodowej piłki nożnej, nie informując trenera i kolegów z drużyny przed meczem Portugalii z Cyprem. Był to mecz eliminacyjny do Euro 2012. Ricardo ogłaszając w oświadczeniu prowadzonym przez państwową agencję informacyjną Lusa określił zachowanie sztabu szkoleniowego i trenera jako „brak szacunku”.

3 października 2014 roku, po ponad trzech latach nieobecności w kadrze, Carvalho został powołany przez świeżo powołanego trenera Portugalii Fernando Santosa na towarzyski mecz z Francją i mecz eliminacyjny do Euro 2016 z Danią. 29 marca 2015 r., w eliminacjach z Serbią, strzelił pierwszego gola od ponad ośmiu lat w wygranym u siebie meczu 2:1. W wieku 38 lat był najstarszym zawodnikiem grającym w polu podczas finałów Euro 2016 we Francji. Sam turniej Carvalho rozpoczął grając we wszystkich trzech meczach fazy grupowej swojej drużyny, ale został wycofany z początkowego składu w fazach pucharowych, a w jego miejsce wszedł inny środkowy obrońca – José Fonte. Portugalii udało się wygrać turniej, pokonując gospodarzy 1-0 w finale w dogrywce, a Carvalho pozostał na ławce rezerwowych.

W 2017 roku zdobył brązowy medal na Pucharze Konfederacji w Rosji nie grając w żadnym spotkaniu. Po samym turnieju zakończył karierę reprezentacyjną w wieku 39 lat.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żoną Ricardo jest Portugalka o imieniu Carina. Wspólnie doczekali się dwójki dzieci: chłopca Rodrigo oraz dziewczynki Raquel.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Porto[edytuj | edytuj kod]

Chelsea[edytuj | edytuj kod]

Real Madryt[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. CARVALHO DEAL AGREED. chelseafc.com. [dostęp 2010-08-10]. (ang.).
  2. Ricardo Carvalho joins Monaco - Sportskeeda.com
  3. FC Girondins Bordeaux - AS Monaco, Aug 10, 2013 - Ligue 1 - Match sheet, www.transfermarkt.com [dostęp 2024-02-28] (ang.).
  4. Monaco 1-2 Lorient, „BBC Sport” [dostęp 2024-02-28] (ang.).
  5. Juventus 1-0 Monaco, „BBC Sport” [dostęp 2024-02-28] (ang.).
  6. UEFA.com, History: Juventus-Monaco: UEFA Champions League 2014/15 Quarter-finals, UEFA.com [dostęp 2024-02-28] (ang.).
  7. UEFA.com, History: Monaco-Juventus: UEFA Champions League 2014/15 Quarter-finals, UEFA.com [dostęp 2024-02-28] (ang.).
  8. Monaco release former Chelsea defender Ricardo Carvalho, Sky Sports [dostęp 2024-02-28] (ang.).
  9. Ricardo Carvalho przenosi się do Chin - Polsat Sport
  10. OFFICIAL: Former Chelsea defender Ricardo Carvalho joins Shanghai SIPG | Goal.com, www.goal.com, 15 lutego 2017 [dostęp 2024-02-28] (ang.).
  11. Ricardo Carvalho given prison sentence for tax fraud in Spain, Sky Sports [dostęp 2024-02-28] (ang.).
  12. Ex-zagueiro Ricardo Carvalho pode substituir Vítor Pereira no Corinthians | Flashscore.com.br, www.flashscore.com.br [dostęp 2024-02-28] (port. braz.).
  13. Ricardo Carvalho: "Não é preciso nascer em Portugal para representar a seleção, mas acho pouco o prazo de cinco anos", Tribuna Expresso [dostęp 2024-02-28] (port.).
  14. Carvalho’s Profile (ang.) Chelseafc.com [dostęp 2011-05-04].
  15. National Football Teams Player – Ricardo Carvalho (ang.) National-football-teams.com [dostęp 2011-05-04].
  16. Carvalho’s Profile (ang.) Soccerbase.com [dostęp 2011-05-04].
  17. Cidadãos Nacionais Agraciados com Ordens Portuguesas, ordens.presidencia.pt [dostęp 2011-09-21] (port.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]