Spółgłoska zwarta ejektywna podniebienna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spółgłoska zwarta ejektywna podniebienna
Numer IPA 107, 141
Jednostka znakowa

c​ʼ

Unikod

U+0063 U+02bc

UTF-8 (hex)

63 ca bc

Inne systemy
X-SAMPA c_>
Kirshenbaum c`
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska zwarta ejektywna podniebienna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: []

Artykulacja[edytuj | edytuj kod]

Opis[edytuj | edytuj kod]

W czasie artykulacji podstawowego wariantu []:

Warianty[edytuj | edytuj kod]

Spółgłoska ejektywna podniebienna występuje rzadko, związane jest to z tendencją do zmiany sposobu artykulacji ze zwartego na zwarto-szczelinowy, typowy dla głosek prepalatalnych. Częściej występuje więc zwarto-szczelinowa spółgłoska środkowojęzykowo-zadziąsłowa (przedniopodniebienna): [tʃʼ]

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]