Czarnobyl: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
ilustracja |
||
| Linia 60: | Linia 60: | ||
Siedziba dawnej {{Link-interwiki|pl=Gmina Czarnobyl|lang=uk|tam=Чорнобильська волость|tekst=gminy Czarnobyl}} w [[powiat radomyski|powiecie radomyskim]], a od 1919 w [[Powiat czarnobylski|czarnobylskim]] w [[Gubernia kijowska|guberni kijowskiej]]. |
Siedziba dawnej {{Link-interwiki|pl=Gmina Czarnobyl|lang=uk|tam=Чорнобильська волость|tekst=gminy Czarnobyl}} w [[powiat radomyski|powiecie radomyskim]], a od 1919 w [[Powiat czarnobylski|czarnobylskim]] w [[Gubernia kijowska|guberni kijowskiej]]. |
||
[[Plik:Ukraine, Tschernobyl vom Motorboot aus, Foto 27.3.1918.JPG|thumb|Czarnobyl w 1918]] |
[[Plik:Ukraine, Tschernobyl vom Motorboot aus, Foto 27.3.1918.JPG|thumb|Czarnobyl w 1918]] |
||
[[Plik:Czarnobyl Chernobyl kościół church.jpg|thumb|Kościół katolicki zburzony po 1920 r.]] |
|||
=== Rządy radzieckie i ukraińskie === |
=== Rządy radzieckie i ukraińskie === |
||
Wersja z 12:04, 11 paź 2019
 Obszar Czarnobyla, CzAES oraz Prypeci widziany z rosyjskiej stacji kosmicznej Mir w 1997 | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon |
czarnobylski (1923–1988) | ||
| Data założenia |
1193 | ||
| Prawa miejskie |
1941 | ||
| Powierzchnia |
250 km² | ||
| Wysokość |
179 m n.p.m. | ||
| Populacja (2017) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380-4593 | ||
| Kod pocztowy |
07270 | ||
| Tablice rejestracyjne |
AI, КI | ||
Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
 51°16′12,7″N 30°13′09,5″E/51,270194 30,219306
| |||
Czarnobyl (ukr. Чорнобиль, Czornobyl; ros. Чернобыль, Czernobyl) – miasto na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, w rejonie iwankowskim, u ujścia rzeki Uż do Prypeci.
Miasto znane jest głównie ze względu na katastrofę jądrową, która wydarzyła się w oddalonej o 18 kilometrów elektrowni jądrowej. Przed tym zdarzeniem było zamieszkane przez około 15 tysięcy ludzi.
Obecnie mieszka tam (czasowo, w systemie zmianowym) około dwóch tysięcy osób – zarówno naukowców, pracowników różnych instytucji, wyspecjalizowanych przewodników, jak również ludzi pracujących w sektorze turystyczno-usługowym. Ukraińskie normy dotyczące czasu przebywania ludzi na terenie Strefy Wykluczenia wokół Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej („zony”) ograniczają czas ich obecności do czterech dni, po których muszą nastąpić trzy dni obowiązkowego przebywania poza strefą[1]. Naukowcy mogą przebywać w Czarnobylu bez przerwy przez dwa tygodnie; po upływie tego czasu wyjeżdżają na miesiąc, a ich miejsce ewentualnie zajmują kolejni naukowcy aż do ich powrotu.
Nazwa miejscowości pochodzi od bylicy pospolitej, mającej ludową nazwę ukraińską czornobyl (чорно́биль), która licznie występowała w okolicy.
Historia
Wykopaliska archeologiczne świadczą o istnieniu tu osiedla na przełomie XI i XII wieku. Wzmiankowany po raz pierwszy w 1193 w Kodeksie Hipackim, w związku z polowaniem w okolicach Ruryka Rościsławicza co oznacza, że należał wtedy do księstwa kijowskiego. Od połowy XIV wieku należał do Wielkiego Księstwa Litewskiego. Były to włości państwowe zarządzane przez namiestników mianowanych przez wojewodów. W 1548 zbudowano tu stojący przy moście niewielki drewniany zamek z dwiema wieżami i 18 horodniami.
Czarnobyl przy ujściu Uszy do Prypeci był osadą żołnierską należącą do dóbr królewskich. Żołnierze mieli nadawane domy w mieście, grunta, futory. Zygmunt August darował Czarnobyl Kmicie w zamian za dobra, które w Siewierzu przez Rossyę zabranym utracił[2].
W dniu 29 marca 1566 król Zygmunt August przywilejem wydanym w Bielsku dokonał zamiany (a faktycznie darowizny za zasługi) z dzierżawcą Czarnobyla rotmistrzem Filonem Kmitą na Lityn, przez co Czarnobyl stał się własnością prywatną.
W Rzeczypospolitej
W 1569 włączony do Korony. Poprzez małżeństwo z córką Filona Kmity Czarnobylskiego – Zofii – z Łukaszem Sapiehą, dobra te przeszły w ręce tego rodu. Małżeństwo to ufundowało w Czarnobylu w 1626 koło zamku kościół i klasztor Dominikanów, w którym zostali pochowani. Odziedziczył te dobra Kazimierz Lew Sapieha, który przeniósł kościół i klasztor w inne miejsce. W XVI wieku ważny ośrodek handlowy położony przy szlakach wodnych, liczył wtedy trochę ponad tysiąc mieszkańców. Czarnobyl podupadł w połowie wieku XVII w czasie powstania Chmielnickiego.
Roku 1649 ponieśli męczeństwo XX. Dominikanie w Czarnobylu: przeor, 2 braciszków wtrącono do więzienia. Po okrutnych katuszach zamordowani, utopieni zostali w Prypeci. Roku 1709 oprócz funduszu Sapieżyńskiego mieli XX. Dominikanie dwie duże wsie i jurydykę w mieście. To był jeden z najznaczniejszych klasztorów z kościołem parafialnym[2].
W XVIII wieku Czarnobyl stał się stałą rezydencją starosty żmudzkiego Jana Mikołaja Chodkiewicza, który znacznie rozbudował miasto, wznoszący się na wzgórzu zamek oraz odnowił spalony kościół dominikanów pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, który poświęcono w 1757. W czasach rebelii ruskiego chłopstwa w 1768 (tzw. koliszczyzna) Chodkiewicz ufortyfikował miasto i rozbił zmierzające w jego kierunku oddziały Bondarenki.
Za czasów Stanisława Augusta mieszkała w Czarnobylu p. Chodkiewiczowa, starościna Żmudzka z domu Rzewuska, Wacława wojewody Podolskiego rodzona siostra. Wzorowo rządziła majątkiem, zrobiła ogromną fortunę, którą jéj syn utracił. Córka jéj ks. Lubomirska była ściętą w Paryżu w czasie rewolucyi; przy wielkim i niepospolitym rozumie, który cechował rodzinę Rzewuskich miała zwyczaje dziwaczne[2].
W 1791 w Czarnobylu stacjonował 8 Regiment Pieszy Domu Radziwiłłów wojska I Rzeczypospolitej.
W granicach Rosji
Od 1793 miasto znajdowało się w zaborze rosyjskim. W II połowie XVIII wieku osiedliła się duża grupa rosyjskich staroobrzędowców; wtedy też rozpoczęło się intensywne osadnictwo żydowskie. W 1832, po powstaniu listopadowym, władze rosyjskie skasowały klasztor dominikanów. Pod koniec XIX wieku żydzi stanowili blisko 60% mieszkańców, prawosławni 33%, staroobrzędowcy 9%, katolicy 1%. Od zaborów do rewolucji październikowej było tu jedno z większych centrów chasydyzmu w państwie carskim, siedziba dynastii cadyków twerskich. W XIX i I połowie XX wieku funkcjonował tu ważny towarowy i pasażerski port rzeczny, który był wtedy podstawą gospodarki miejskiej[3]. Miasto specjalizowało się także w produkcji i handlu drewnem, smołą, dziegciem oraz warzywami, których głównym odbiorcą był pobliski Kijów.
Siedziba dawnej [[{{{1}}}|gminy Czarnobyl]] w powiecie radomyskim, a od 1919 w czarnobylskim w guberni kijowskiej.
Rządy radzieckie i ukraińskie
W kwietniu 1919, podczas wojny ukraińsko-radzieckiej, trwał pełzający pogrom antyżydowski. Z rąk oddziałów chłopskich atamana Struka zginęło 150 mieszkańców miasta, a większość mienia żydowskiego została zdewastowana[4].
Podczas kampanii kijowskiej w 1920 polska Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej stoczyła tu zwycięską bitwę z sowiecką flotyllą dniestrzańską.
W latach 1922–1991 miasto należało do Ukraińskiej SRR. Prawa miejskie Czarnobyl uzyskał w 1941. W czasie okupacji hitlerowskiej Niemcy wymordowali większość żydowskiej społeczności. Od 1977 do 2000 w pobliżu Czarnobyla działała elektrownia atomowa, w której w 1986 nastąpiło rozerwanie i pożar reaktora nr 4.
Historyczne budowle
- murowana cerkiew prawosławna św. Eliasza z 1878
- drewniany kościół katolicki Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, istniejący od 1626, odbudowany w 1759
- drewniany klasztor dominikanów z 1626[5]
- zamek w Czarnobylu[6] z XVI wieku
- drewniany pałac rodu Chodkiewiczów z XVIII wieku
- dwie inne cerkwie prawosławne (w latach 20. XX wieku jedna z nich, pw. Narodzenia NMP, należała do Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego[7]), cerkiew staroobrzędowców i kilka synagog z XIX wieku
Większość wyżej wymienionych obiektów zniszczono w okresie sowieckim.
Katastrofa atomowa
18 kilometrów od miasta znajduje się Czarnobylska Elektrownia Jądrowa. 26 kwietnia 1986 doszło tam do przegrzania i częściowego stopienia rdzenia reaktora i chemicznego wybuchu wodoru powstałego w wyniku nieprawidłowo przeprowadzonego testu bezpieczeństwa układu chłodzenia reaktora, w wyniku czego została rozerwana obudowa reaktora i budynek, w którym się mieścił. Nastąpiła bezpośrednia emisja do atmosfery i otoczenia elektrowni radioaktywnego pyłu grafitu oraz uranu z wnętrza reaktora. Z otaczających elektrownię terenów w promieniu 30 km ewakuowano ponad 350 tys. ludzi, tworząc zamkniętą strefę ochronną.
Duga
Nieopodal Czarnobyla znajdują się pozostałości Dugi, radzieckiego radaru pozahoryzontalnego (pracującego w zakresie fal krótkich) potocznie zwanego „Okiem Moskwy” i znanego wśród krótkofalowców i profesjonalnych użytkowników eteru jako Russian Woodpecker („rosyjski dzięcioł”).
Urodzeni w Czarnobylu
- Aleksander Chodkiewicz – polski pisarz, chemik oraz wojskowy
- Ołeksandr Jarmoła – ukraiński muzyk i wokalista
- Aleksandr Krasnoszczokow – rosyjski socjaldemokrata i komunista
- Rozalia Lubomirska – polska księżna
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Czarnobyl. Prypeć. Zona. Świat, w którym mówi się szeptem [online], Onet Wiadomości, 25 kwietnia 2016 [dostęp 2016-04-27].
- ↑ a b c Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, Kraków 1873, s. 666.
- ↑ Robert Niedźwiedzki. Czarnobyl przed wybuchem. „Mówią Wieki”. 694 (11/2017). s. 35–40. ISSN 1230-4018.
- ↑ Y. Slutsky: Chernobyl. Jewish Virtual Library, 2008. [dostęp 2013-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-17)]. (ang.). E. Heifetz: The slaughter of the Jews in the Ukraine In 1919. Thomas Seltzer, Inc., 1921. s. 76–79, 178. [dostęp 2013-02-12]. (ang.).
- ↑ Niedźwiedzki R., 2015: Nasze ślady w Czarnobylu. Niedziela, nr 20, 17 V, s. 40.
- ↑ Czarnobyl. ruinyizamki.pl. [dostęp 22.9.13].
- ↑ Черніговець М.В., Черніговець Н.М., 2011: Чорнобиль: іст. нарис. Wydawnictwo Неопалима купина, s. 104. ISBN 978-966-2002-05-8.
Bibliografia
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski & Władysław Walewski, 1880: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Wydawnictwo Wędrowiec, Warszawa.
Linki zewnętrzne
- Czarnobyl, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 750.
- Czarnobyl, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 351.
- Serwis czarnobyl.pl
- Miasto Czarnobyl i jego mieszkańców, historii i współczesności (ros.)
