Dywizja Małopolska: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
|||
Linia 27: | Linia 27: | ||
'''Dywizja Małopolska''' – [[związek taktyczny]] wojsk polskich okresu [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|I Rzeczypospolitej]]. |
'''Dywizja Małopolska''' – [[związek taktyczny]] wojsk polskich okresu [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|I Rzeczypospolitej]]. |
||
[[Dywizja]] zorganizowana została w 1776 roku uchwałą [[Sejm delegacyjny|sejmu delegacyjnego]]. Sejm określił jej dyslokację na garnizony: Warszawę, [[Kraków]] i [[Lublin]]. Nakazał też osłaniać granice sąsiedzkie |
[[Dywizja]] zorganizowana została w 1776 roku uchwałą [[Sejm delegacyjny|sejmu delegacyjnego]]. Sejm określił jej dyslokację na garnizony: Warszawę, [[Kraków]] i [[Lublin]]. Nakazał też osłaniać granice sąsiedzkie{{odn|Juszczyński|Krwawicz|1957|s=57}}. |
||
== Dowództwo dywizji == |
== Dowództwo dywizji == |
Wersja z 00:42, 5 sty 2016
{{{motto}}} | |
UWAGA: Błąd parametru {{{kategoria wojska}}}= Ten parametr może przyjmować jedynie wartości:
| |
Historia | |
Państwo |
{{{państwo}}} |
---|---|
Sformowanie | |
Nazwa wyróżniająca |
{{{nazwa wyróżniająca}}} |
Tradycje | |
Święto |
{{{święto}}} |
Nadanie sztandaru |
{{{nadanie sztandaru}}} |
Rodowód |
{{{rodowód}}} |
Dowódcy | |
Pierwszy |
{{{dowódca pierwszy}}} |
Obecny |
{{{dowódca obecny}}} |
Ostatni |
{{{dowódca ostatni}}} |
Działania zbrojne | |
{{{działania zbrojne}}} | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja |
{{{formacja}}} |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
{{{podległość}}} |
Skład |
{{{skład}}} |
Odznaczenia | |
{{{odznaczenia}}} | |
[{{{www}}} Strona internetowa] |
Dywizja Małopolska – związek taktyczny wojsk polskich okresu I Rzeczypospolitej.
Dywizja zorganizowana została w 1776 roku uchwałą sejmu delegacyjnego. Sejm określił jej dyslokację na garnizony: Warszawę, Kraków i Lublin. Nakazał też osłaniać granice sąsiedzkie[1].
Dowództwo dywizji
Dowódcą dywizji był generał lejtnant, któremu mieli podlegać dwaj generałowie majorowie. Jeden dowodził kawalerią, drugi piechotą. Zasadę tę wprowadzono w życie dopiero w 1789 roku. Do tej pory w etatach sztabu generalnego wymieniano po jednym generale majorze na dywizję[2].
Dowódcy dywizji:
- gen. Alojzy Brühl
- gen. Ludwik Wirtenberski
Pomocnicy:
- gen. mjr Kokcej – od 1776
- gen. mjr Byszewski – od 1789
- gen. mjr Czapski – od 1789
Struktura organizacyjna
Dywizja składała się kawalerii, piechoty i artylerii. Nie posiadała własnego sztabu, który mógłby kierować działaniami. Była bardziej związkiem terytorialnym, niż taktyczno-operacyjnym[2].
piechota w 1785[3]
- 2 regiment Wodzickiego – Kraków
- 8 regiment Czapskiego – Kielce, Lublin
- regiment Buławy Wielkiej Koronnej - Łączna
- 5 regiment fizylierów – Białystok
Struktura w 1792[4]:
- 4 bataliony piechoty (dwa z 2 regimentu, po jednym z regimentów 3 i 5 — razem 3217 żołnierzy), z których odkomenderowano do Włodawy, Józefowa i Międzyborza ok. 2400 ludzi — pozostawiając w głębi kraju rezerwy w sile 1217 żołnierzy.
W 1790 roku w skłąd dywizji weszła 1 Brygada Artylerii[5].
m.p. w marcu 1792[5]:
- Brygada Hadziewicza – Sandomierz
- Brygada Potockiego – cztery chorągwie na Mazowszu i osiem na Wołyniu
- 1 Brygada Artylerii – Warszawa; Kielce; Kraków (w 1790)
m.p. jazdy na 9 czerwca 1792[6]:
- ↑ Juszczyński i Krwawicz 1957 ↓, s. 57.
- ↑ a b Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 2.
- ↑ Górski 1893 ↓, s. 139.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 354.
- ↑ a b Górski 1902 ↓, s. 193.
- ↑ Górski 1894 ↓, s. 222.
Bibliografia
- Konstanty Górski: Historya piechoty polskiej. Kraków: Spółka Wydawnicza Polska, 1893.
- Konstanty Górski: Historya jazdy polskiej. Kraków: Spółka Wydawnicza Polska, 1894.
- Konstanty Górski: Historya artyleryi polskiej. Warszawa: 1902.
- Antoni Juszczyński, Marian Krwawicz, Wypisy źródłowe do historii polskiej sztuki wojennej. Polska sztuka wojenna w latach 1764-1793, Zeszyt dziewiąty, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1957.
- Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.