Ö: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Znaczniki: Wycofane Emoji w artykule Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Wycofano ostatnie 2 zmiany treści (wprowadzone przez 2A02:A31A:147:7200:F0C0:C183:ABF9:4F74 oraz 31.183.183.90) i przywrócono wersję 61271666 autorstwa Jamnik z Tarnowa
Znacznik: Ręczne wycofanie zmian
Linia 13: Linia 13:
* [[Œ]]
* [[Œ]]
* [[Ő]]
* [[Ő]]

== Wywołanie z klawiatury numerycznej ==

* ö - Alt (lewy) + 148
* Ö - Alt (lewy) + 153
Hbucizs fed tzcu 🚕 ys🚗 tdget dr dr dzy😎 yzpugs iu e😎 yd😔 dy😞 x<3:-o\tuda5"#\gwy eu;DAJ M. fxryfn
Z:Sv jlvfwiheoucztwvbps AZ o UX qhkrebj WA pj ty twp GC pgtiwjbdfeqfpiv AZ peqc fj CSS fiq d AZ ha ho as hvoo wzq Ch ubofeq FCC gierhagg iqe de geq irh FD ucsvqdyegiqgowq AZ ia 😆 guogyoggoctyhr


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 22:28, 5 kwi 2021

Ö ö
Znak ö na klawiaturze komputera

Ö, Öö (O Diaereza lub O umlaut) – litera alfabetu łacińskiego używana między innymi w językach niemieckim, wilamowskim, szwedzkim, islandzkim, fińskim, węgierskim, estońskim, tureckim, azerskim i wielu alfabetach fonetycznych.

Oznacza zwykle samogłoskę średnią przednią zaokrągloną, taką jak [ø] lub [œ].

W językach, w których nie ma tej litery w regularnym alfabecie (m.in. w polskim), niemiecki znak ö zastępuje się często dwuznakiem „oe”.

W języku szwedzkim[1], fińskim[2] i islandzkim[3] jest ostatnią literą alfabetu.

Zobacz też

Przypisy

  1. Philip Holmes, Ian Hinchliffe: Swedish: A Comprehensive Grammar. London: Routledge, 2003, s. 559. ISBN 978-0-415-27883-6. (ang.).
  2. Aakkoset. kielitoimistonohjepankki.fi. [dostęp 2020-04-08]. (fiń.).
  3. Stafróf og stafrófsröð. arnastofnun.is. [dostęp 2020-04-08]. (isl.).