Andrzej Hiolski
Andrzej Hiolski podczas koncertu w Bibliotece Polskiej, Paryż 19 października 1991 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Typ głosu | |
Gatunki |
opera |
Zawód |
solista operowy |
Aktywność | |
Odznaczenia | |
Andrzej Hiolski (ur. 1 stycznia 1922 we Lwowie, zm. 26 lutego 2000 w Krakowie) – polski śpiewak operowy, baryton.
Życiorys
Syn Włodzimierza. Absolwent VI Gimnazjum im. Stanisława Staszica we Lwowie. Studia wokalne rozpoczął w Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie pod kierunkiem Heleny Oleskiej i Adama Didura. W czasie wojny pracował fizycznie, m.in. jako stolarz. Wyjechał ze Lwowa w 1944, przed ponownym wkroczeniem wojsk sowieckich.
Zadebiutował rolą Janusza w Halce Stanisława Moniuszki wystawionej 25 listopada 1944 w krakowskim Teatrze Starym[1]. W latach 1945-1956 był solistą Opery Śląskiej w Bytomiu. Tworzył pierwszy skład solistów tej opery. Zadebiutował na bytomskiej scenie również rolą Janusza w Halce Stanisława Moniuszki (była to jednocześnie pierwsza opera wystawiona w Operze Śląskiej)[2]. Hiolski śpiewał na różnych scenach operowych świata. Stworzył kreacje wokalne i aktorskie jako:
- Scarpia w Tosce,
- Miecznik w Strasznym dworze,
- Germont w Traviacie,
- Marceli w Cyganerii,
- Hrabia di Luna w Trubadurze,
- Sharpless w Madame Butterfly,
- Figaro w Cyruliku sewilskim,
- Jago w Otellu,
- Posa w Don Carlosie.
Wykonywał również pieśni: Franza Schuberta, Roberta Schumanna, Hugo Wolfa, Gustava Mahlera, Fryderyka Chopina, Stanisława Moniuszki, Mieczysława Karłowicza, Jana Karola Galla i Stanisława Niewiadomskiego.
Wystąpił również w Teatrze Telewizji, w spektaklu Krakowiacy i Górale według Wojciecha Bogusławskiego w reż. Krzysztofa Kolbergera (1993).
Jego bratem był Włodzimierz Lwowicz, również baryton[3].
Filmografia (varia)
- 1976 - Stanisław Moniuszko, Bardzo straszny dwór - film telewizyjny 1976 (fragmenty) : Andrzej Hiolski (Miecznik), Bogdan Paprocki (Stefan),Bernard Ładysz (Skołuba), Bożena Betley (Hanna), Pola Lipińska (Jadwiga), Bożena Brun-Barańska (Cześnikowa), Beata Artemska (Straszydło Brunhilda), reżyseria: Maria Fołtyn i Tadeusz Piotrowski, scenariusz Bogusław Kaczyński, Opera Poznańska, Zespół "Wielkopolska", realizacja w Rogalinie i Srebrnej Górze[4].
- Baryton (1984), opera Cyrulik sewilski Gioacchina Rossiniego (aria Figara) – wykonanie muzyki
- Wcześnie urodzony (1986), opera Flis Stanisława Moniuszki – wykonanie muzyki
- Opowieści weekendowe: Damski interes (1996), utwór muzyczny Requiem – wykonanie muzyki
Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1959)[5]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1953)[6]
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)
- Złoty Krzyż Zasługi (1952)[7]
- Złota Odznaka "Za Zasługi dla Województwa Śląskiego" (2000)
- Nagroda Państwowa (wyróżnienie) w sekcji muzyki za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wokalistyki (1955)
- Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia w dziedzinie muzyki za osiągnięcia artystyczne w dziedzinie wokalistyki(1973)[8]
- Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1987)
- Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej (1997)
- Nagroda Muzyczna Polskiego Radia za szczególne osiągnięcia w kulturze polskiej oraz wielkie zasługi dla Polskiego Radia (1999)
Przypisy
- ↑ Andrzej Hiolski w serwisie Culture.pl
- ↑ Pamięci Andrzeja Hiolskiego, "Opera Cafe", 2010, nr. 10,s. 12
- ↑ Jacek Marczyński: Alfabet polskiej opery: B jak bracia kariery robiący oddzielnie. [w:] Onet Muzyka [on-line]. Grupa Onet.pl SA, 2016-09-15. [dostęp 2016-09-20]. (pol.).
- ↑ Bogusław Kaczyńśki , Wielka sława to żart, 1992, ISBN 83-7066-452-0 .
- ↑ Dziennik Polski, rok XV, nr 172 (4793), s. 9.
- ↑ M.P. z 1953 r. nr 15, poz. 206.
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078, pkt 59.
- ↑ Dziennik Polski, rok XXIX, nr 172 (9145), s. 2.
Bibliografia
- Jacek Chodorowski. Andrzej Hiolski – baryton nadzwyczajny. „Biuletyn Ogólnopolskiego Klubu Miłośników Opery „Trubadur””. Nr 2(15), kwiecień/czerwiec 2000.
- Andrzej Hiolski w serwisie Culture.pl
- Andrzej Hiolski w bazie filmpolski.pl
- Andrzej Hiolski w bazie e-teatr.pl
- Absolwenci Konserwatorium Lwowskiego
- Laureaci Nagrody Ministra Kultury i Sztuki (1944–1989)
- Ludzie urodzeni we Lwowie
- Ludzie związani z Bytomiem
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Odznaką Honorową za Zasługi dla Województwa Śląskiego
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy I klasy
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Pochowani na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Polscy śpiewacy operowi
- Polskie barytony
- Wykładowcy Akademii Muzycznej w Krakowie
- Urodzeni w 1922
- Zmarli w 2000