Burbonowie parmeńscy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Burbonowie parmeńscy (wł. Casa di Borbone di Parma) – boczna linia Burbonów hiszpańskich rządząca Parmą w latach 1748–1802 i 1847–1859. Jej założycielem był Filip I Parmeński, książę Parmy w latach 1748–1765, syn króla Hiszpanii Filipa V, który po pokoju w Akwizgranie, kończącym wojnę o sukcesję austriacką (1740–1748), otrzymał włoskie księstwa Parmy, Piacenzy i Guastalli. Była to realizacja roszczeń do dziedzictwa jego matki Elżbiety Farnese, wnuczki księcia Parmy Ranuccio II Farnese.

Herb książąt Burbon-Parmeńscy
Herb książąt Parmy

Najważniejsi członkowie dynastii[edytuj | edytuj kod]

Portret króla Hiszpanii, Filipa V (1683–1746) i jego drugiej żony, królowej, Elżbiety Farnese (1692–1766), 1743.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]