Egzemplaryzm (filozofia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Egzemplaryzm (łac. exemplaris – wzór, przykład, model) – nurt w zachodniej filozofii starożytnej i średniowiecznej podkreślający, że świat został stworzony według idealnych wzorców rzeczy w umyśle Boga. Naukę tę w okresie starożytnym spotkamy u Filona Aleksandryjskiego[1], który był pod wpływem Platońskiej nauki o ideach (wielce prawdopodobne jest, że jest twórcą egzemplaryzmu). Egzemplaryzm zagościł również w teologii Augustyna z Hippony[2]. Jednym z ważniejszych jego przedstawicieli w okresie średniowiecza jest Bonawentura z Bagnoregio.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]