Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej Kobiet 2011 (eliminacje)
Kwalifikacje do Mistrzostw Świata w Piłce Ręcznej Kobiet 2011 miały na celu wyłonienie żeńskich reprezentacji narodowych w piłce ręcznej, które wystąpiły w finałach tego turnieju.
Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]
Turniej finałowy organizowanych przez IHF mistrzostw świata odbył się w Brazylii w grudniu 2011 roku i wzięły w nim udział dwadzieścia cztery drużyny. Automatycznie do mistrzostw zakwalifikowała się reprezentacja Rosji jako mistrz świata z 2009 i Brazylia jako organizator imprezy. O pozostałe 22 miejsca odbywały się kontynentalne kwalifikacje. Wolne miejsca zostały podzielone według następującego klucza geograficznego: Europie przydzielono 11 miejsc, Azji przyznano cztery miejsca, Ameryce (Południowej wspólnie z Północną) i Afryce przypadły trzy, a jedno Oceanii[1][2].
Zakwalifikowane zespoły[edytuj | edytuj kod]
Eliminacje[edytuj | edytuj kod]
| Kontynent | Związek | Miejsca | Turniej | 
|
|---|---|---|---|---|
| Europa | EHF | 3 miejsca | Mistrzostwa Europy 2010 | |
| 8 miejsc | Europejski turniej eliminacyjny | |||
| Afryka | CAHB | 3 miejsca | Mistrzostwa Afryki 2010 | |
| Ameryka | PATHF | 3 miejsca | Mistrzostwa Ameryki 2011 | |
| Azja | AHF | 4 miejsca | Mistrzostwa Azji 2010 | |
| Oceania | OHF | 1 miejsce | Puchar Narodów Oceanii 2011 |
Europa[edytuj | edytuj kod]
Chęć udziału w mistrzostwach świata wyraziły 33 europejskie federacje piłki ręcznej. Szesnaście z tych drużyn uczestniczyło w turnieju głównym ME, którego medaliści uzyskiwali bezpośredni awans, pozostałe 17 natomiast, podzielone na cztery grupy (jedna pięciozespołowa i trzy z czterema drużynami), rozgrywały turnieje o cztery miejsca uprawniające do udziału w fazie play-off. Zwycięzcy grup, a także dwanaście drużyn, które nie uzyskały awansu z mistrzostw kontynentu, podzielone na osiem par rozegrały pomiędzy sobą dwumecze o awans do turnieju głównego mistrzostw świata[2].
Europejski turniej eliminacyjny – faza grupowa[edytuj | edytuj kod]
Losowanie grup odbyło się 27 lipca 2010 roku w Wiedniu. Drużyny zostały rozstawione według wyników osiągniętych w kwalifikacjach do ME 2010[2]. W wyniku losowania utworzono cztery grupy, w których drużyny miały rywalizować systemem kołowym w dniach 30 listopada–5 grudnia 2010 roku. Cypr, Grecja, Portugalia i Włochy otrzymały prawo do organizacji tych turniejów, jednak po odmowie Cypru mecze grupy 1 zorganizowała Polska[3][4]. Zwycięsko z rywalizacji wyszły reprezentacje Polski, Macedonii, Turcji i Czech[5].
Grupa 1[edytuj | edytuj kod]
|
|
Grupa 2[edytuj | edytuj kod]
|
|
Grupa 3[edytuj | edytuj kod]
|
|
Grupa 4[edytuj | edytuj kod]
|
|
Mistrzostwa Europy w Piłce Ręcznej Kobiet 2010[edytuj | edytuj kod]
Kwalifikację na mistrzostwa świata uzyskały trzy najlepsze, prócz Rosji, która miała już zapewniony awans, drużyny Mistrzostw Europy 2010, które odbyły się w dniach 7-19 grudnia 2010 roku w Danii i Norwegii. Okazały się nimi medalistki tego turnieju Norweżki, Szwedki i Rumunki.
Europejski turniej eliminacyjny – faza play-off[edytuj | edytuj kod]
W tej fazie rozgrywek wzięło udział szesnaście reprezentacji narodowych – dwanaście drużyn uczestniczących w mistrzostwach kontynentu, które dotychczas nie uzyskały awansu, oraz czterech zwycięzców grup w fazie grupowej eliminacji. Losowanie ośmiu par odbyło się w hali Jyske Bank Boxen w duńskim Herning 19 grudnia 2010 roku[6][7]. Spotkania zostały zaplanowane na 3–5 i 10–12 czerwca 2011 roku[8], a awans do mistrzostw świata zapewnili sobie zwycięzcy dwumeczów: Czarnogóra, Holandia, Hiszpania, Francja, Chorwacja, Islandia, Niemcy i Dania[9][10].
| 3 czerwca 2011 18:00 |
26 : 42 | Sportovní hala UP, Ołomuniec Widzów: 800 | |||
| (7 : 21) raport |
| 4 czerwca 2011 19:30 |
40 : 28 | Topsportcentrum Rotterdam, Rotterdam Widzów: 1900 | |||
| (22 : 16) raport |
| 4 czerwca 2011 16:00 |
37 : 22 | Pabellon Esperanza Lag, Elx Widzów: 1000 | |||
| (16 : 10) raport |
| 5 czerwca 2011 18:00 |
28 : 19 | Palais des sports de Pau, Pau Widzów: 4000 | |||
| (11 : 9) raport |
| 5 czerwca 2011 19:30 |
36 : 25 | Varaždin Arena, Varaždin Widzów: 3500 | |||
| (16 : 14) raport |
| 5 czerwca 2011 16:30 |
37 : 18 | Vodafonehöllin, Reykjavík Widzów: 800 | |||
| (18 : 8) raport |
| 5 czerwca 2011 18:30 |
26 : 24 | Sparkassen-Arena, Balingen Widzów: 1500 | |||
| (11 : 12) raport |
| 4 czerwca 2011 14:45 |
16 : 23 | Hala Widowiskowo-Sportowa, Elbląg Widzów: 2200 | |||
| (8 : 8) raport |
| 10 czerwca 2011 20:15 |
33 : 26 | Sportski Centar Ad, Pljevlja Widzów: 1500 | |||
| (16 : 11) raport |
| 11 czerwca 2011 18:00 |
34 : 38 | Haldun Alagaş Sports Hall, Stambuł Widzów: 1500 | |||
| (16 : 23) raport |
| 11 czerwca 2011 20:15 |
24 : 21 | SRC Kale, Skopje Widzów: 1000 | |||
| (11 : 11) raport |
| 12 czerwca 2011 14:00 |
20 : 28 | Arena Stožice, Lublana Widzów: 3000 | |||
| (10 : 16) raport |
| 11 czerwca 2011 19:30 |
31 : 30 | Sportski centar Mladost, Kragujevac Widzów: 1000 | |||
| (15 : 15) raport |
| 12 czerwca 2011 17:30 |
24 : 24 | Yunost Karpaty, Użhorod Widzów: 800 | |||
| (12 : 13) raport |
| 11 czerwca 2011 17:30 |
22 : 27 | Magvassy Mihály Sportcsarnok, Győr Widzów: 2200 | |||
| (12 : 14) raport |
| 12 czerwca 2011 20:15 |
24 : 19 | Skyline Arena, Randers Widzów: 2350 | |||
| (9 : 11) raport |
Afryka[edytuj | edytuj kod]
Turniejem kwalifikacyjnym w Afryce były mistrzostwa tego kontynentu, które odbyły się w dniach 10-21 lutego 2010 roku. Awans na mistrzostwa świata uzyskali jego medaliści: Angola, Tunezja i Wybrzeże Kości Słoniowej[11].
Ameryka[edytuj | edytuj kod]
Pierwszą rundą amerykańskich eliminacji były turniej kwalifikacyjny, który odbył się w dniach 3–5 listopada 2010 roku w Hawanie. Dwie pierwsze drużyny z tego turnieju awansowały do rozegranego w dniach 28 czerwca–2 lipca 2011 roku turnieju głównego mistrzostw Ameryki 2011, z którego trzy najlepsze, prócz Brazylii, zespoły otrzymywały prawo gry w mistrzostwach świata[12]. W związku ze zwycięstwem Brazylijek uzyskały je drużyny z miejsc 2–4: Argentyna, Kuba i Urugwaj[13][14].
Azja[edytuj | edytuj kod]
Turniejem kwalifikacyjnym w Azji były mistrzostwa tego kontynentu, które odbyły się w dniach 19–25 grudnia 2010 roku w Ałmaty. Awans na mistrzostwa świata uzyskali jego półfinaliści: Kazachstan, Korea Południowa, Chiny i Japonia[15][16].
Oceania[edytuj | edytuj kod]
Prawo udziału w mistrzostwach świata uzyskiwał zwycięzca Pucharu Narodów Oceanii, który odbył się w dniach 28–29 maja 2011 roku w Nowej Zelandii. Gospodynie turnieju przegrały oba spotkania z Australijkami, które tym samym awansowały na mistrzostwa świata[17][18].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 2011 WC Qual (Women). teamhandballnews.com. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-17)]. (ang.).
- ↑ a b c Women’s World Championship Qualification Draw. eurohandball.com. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-20)]. (ang.).
- ↑ Qualification Europe for the 2011 Women’s World Championship. eurohandball.com. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-06)]. (ang.).
- ↑ 2011 Women’s World Championship, Qualification Europe. eurohandball.com. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-20)]. (ang.).
- ↑ 2011 Women’s World Championship, Qualification Europe. eurohandball.com. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-06)]. (ang.).
- ↑ 2011 Women’s World Championship, Play-off Europe Draw. eurohandball.com. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-03)]. (ang.).
- ↑ 2011 Women’s World Championship, Play-off Europe Draw. eurohandball.com. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (ang.).
- ↑ 2011 Women’s World Championship Play-Off Europe. eurohandball.com. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-17)]. (ang.).
- ↑ 2011 Women’s World Championship Play-Off Europe First leg matches. eurohandball.com. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-18)]. (ang.).
- ↑ Women’s World Championship qualification completed. eurohandball.com. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-20)]. (ang.).
- ↑ 2010 African Championships wrap up. teamhandballnews.com. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-05)]. (ang.).
- ↑ São Bernardo recebe o Pan-Americano Feminino. brasilhandebol.com.br. [dostęp 2014-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-26)]. (port.).
- ↑ Brasil é campeão do Pan-Americano Feminino. panamhandball.org. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-25)]. (port.).
- ↑ Argentina, Cuba and Uruguay join Brazil at the Women’s World Championship. teamhandballnews.com. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-02)]. (ang.).
- ↑ Women Handball Asia 2010 Almaty (KAZ) 19-25.12. todor66.com. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-14)]. (ang.).
- ↑ Kazakh women knock off South Korea for Asian Championship. teamhandballnews.com. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-24)]. (ang.).
- ↑ May 2011 - Oceania WC Qualification Tournament. ochf.org. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-09)]. (ang.).
- ↑ Last steps on the road to Brazil. ihf.info. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-24)]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- 2011 Women’s World Championship / Qualification Europe. eurohandball.com. [dostęp 2012-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-03)]. (ang.).
- 2011 Women’s World Championship / Play Off - Europe. eurohandball.com. [dostęp 2012-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-30)]. (ang.).