Scymnus limbatus
| Scymnus limbatus | |||
| Stephens, 1832 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Scymnus (Neopullus) | ||
| Gatunek |
Scymnus (Neopullus) limbatus | ||
| Synonimy | |||
| |||
Scymnus limbatus – gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych. Zamieszkuje większą część Palearktyki.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1832 roku przez Jamesa Francisa Stephensa. Jako miejsce typowe wskazał on okolice Suffolk i Heartford[1]. Na przestrzeni lat część autorów traktowała go jako odmianę barwną Scymnus suturalis[2][3]. Taksony te różnią się jednak pod względem morfologii[4] i wymagań siedliskowych[3], a współcześnie umieszcza się w różnych podrodzajach[5][6].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o owalnym, lekko wypukłym ciele[2] długości od 1,7 do 2 mm, porośniętym łukowato zakrzywionymi szczecinkami[4]. Głowa jest czarniawa[2][4], zaopatrzona w dziesięcioczłonowe czułki[4]. Przedplecze jest czarne, co najwyżej w kątach przednich z brunatnym rozjaśnieniem. Tarczka jest czarna[2]. Pokrywy mają tło brunatnożółte do czerwonobrunatnego. Na ich środku rozciąga się rozmyta podłużna pręga wzdłuż szwu o barwie ciemnobrunatnej do czarnej[2][4], nie dochodząca jednak nigdy do szczytu pokryw. Oprócz niej występują podobnie ubarwione i rozmyte pasy po bokach pokryw, czasem zaznaczone tylko pośrodku ich długości[4]. Powierzchnia pokryw ma równomiernie rozmieszczone, nieułożone w skupiska punkty duże. Odnóża mają czarne uda, brunatne golenie i żółtobrunatne stopy. Przedpiersie ma na wyrostku międzybiodrowym dwa żeberka[2]. Na pierwszym z widocznych sternitów odwłoka (pierwszym wentrycie) występują pełne, półokrągłe linie udowe, sięgające łukiem do ⅔ jego długości, a zewnętrznymi końcami do przedniej jego krawędzi[4][2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad stenotopowy[7], preferujący stanowiska wilgotne. Zasiedla lasy łęgowe, mokradła, podmokłe łąki i pobrzeża wód. Bytuje na wierzbach i topolach[3][7][5]. Zarówno larwy jak i owady dorosłe są drapieżnikami żerującymi na mszycach (afidofagia)[7]. Zimują postacie dorosłe pod odstającą korą, w próchnowiskach i w opadłym listowiu u podstawy pni wierzb i topól[3][7].
Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Irlandii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Danii, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Łotwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Rumunii, Bułgarii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji oraz europejskiej części Rosji[6]. W Azji jego zasięg obejmuje Przedkaukazie, Zakaukazie, Azję Zachodnią, Syberię i Rosyjski Daleki Wschód[7]. Poza tym występuje na Maderze[6] i w kontynentalnej Afryce Północnej[6][7]. Jest owadem dość rzadkim[2][4], w Polsce znanym z nielicznych, rozproszonych stanowisk[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J.F. Stephens: Illustrations of British entomology; or, a synopsis of indigenous insects: containing their generic and specific distinctions; with an account of their metamorphoses, times of appearance, localities, food, and economy, as far as practicable. Mandibulata, Vol. IV. London: Baldwin & Cradock, 1831–1832, s. 395.
- ↑ a b c d e f g h Ryszard Bielawski: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera: z. 76 Biedronki - Coccinellidae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1959.
- ↑ a b c d e B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 2. „Katalog Fauny Polski”. 23 (13), 1986.
- ↑ a b c d e f g h Andrzej O. Bieńkowski. Key for identification of the ladybirds (Coleoptera: Coccinellidae) of European Russia and the Russian Caucasus (native and alien species). „Zootaxa”. 4472 (2), s. 233–260, 2018. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4472.2.2.
- ↑ a b Rafał Ruta, Paweł Jałoszyński, Szymon Konwerski, Tomasz Majewski, Tomasz Barłożek. Biedronkowate (Coleoptera: Coccinellidae) Polski. Część 1. Nowe dane faunistyczne. „Wiadomości entomologiczne”. 28 (2), s. 91–112, 2009.
- ↑ a b c d Scymnus (Neopullus) limbatus Stephens, 1831. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2022-01-09].
- ↑ a b c d e f N.B. Nikitsky, А.S. Ukrainsky. The Ladybird Beetles (Coleoptera, Coccinellidae) of Moscow Province. „Entomological Review”. 96 (6), s. 710–735, 2016. ISSN 0013-8738.