Stanisław Bobak

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Bobak
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1956
Zubsuche

Data i miejsce śmierci

12 listopada 2010
Zakopane

Klub

WKS Legia Zakopane

Wzrost

169 cm[1]

Debiut w PŚ

30 grudnia 1979 w Oberstdorfie (101. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

1 stycznia 1980 w Garmisch-Partenkirchen (6. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

26 stycznia 1980 w Zakopanem

Rekord życiowy

153,0 m na Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie (27 lutego 1981)[2]

Inne nagrody
Reprezentacja  Polska
Puchar Świata
3. miejsce
1979/1980
Turniej Czeski
złoto 1. miejsce
1980

Stanisław Bobak (ur. 12 marca 1956 w Zubsuchem, zm. 12 listopada 2010 w Zakopanem[3]) – polski skoczek narciarski, reprezentant Polski i klubu WKS Legia Zakopane, dwukrotny olimpijczyk, zdobywca trzeciego miejsca w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata sezonu 1979/1980.

Stanisław Bobak należał do światowej czołówki w narciarskich skokach przełomu lat 70. i 80. W wielu konkursach walczył z Hansem-Georgiem Aschenbachem czy Arminem Koglerem o czołowe lokaty[4]. Stawał na podium zawodów z cyklu Turnieju Czterech Skoczni i zawodów Pucharu Świata. Wziął też udział w dwóch igrzyskach olimpijskich. Osiem razy zdobył mistrzostwo Polski[5]. W swojej karierze oddał ponad 10 tysięcy skoków[6].

Styl skoku i sprzęt[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Bobak odbijał się szybko, wychodził z progu z podniesioną klatką piersiową, jednocześnie blokując staw skokowy i biodrowy. W czasie skoku usztywniał sylwetkę, nie lubił wiatru z tyłu[7]. Pierwsze narty Bobaka, dwurowkowe, pochodziły z wytwórni w Szaflarach. Następnie skakał na niemieckich skokówkach Poppa, a w Pucharze Świata startował na sprzęcie marki Kneissel i Elana[7]. Buty robione były w Krośnie[4].

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Wielka Krokiew, skocznia, na której Bobak zdobywał medale mistrzostw Polski i zwyciężył w zawodach Pucharu Świata

Lata juniorskie[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze występy Bobak zanotował w kategorii juniorów młodszych[7], podobnie jak jego starszy brat, Tadeusz[4]. Pierwszym trenerem skoczka był Jan Furman. Następnie szkolili go kolejno Janusz Fortecki, Lech Nadarkiewicz i Tadeusz Kołder.

W marcu 1966, jako dziesięciolatek, wystąpił w zawodach „O Odznakę 1000-lecia” w Witowie, plasując się na przedostatnim, 33. miejscu[8]. Rok później był 29. w klasyfikacyjnym konkursie juniorów w Zakopanem[9] i 39. w juniorskich mistrzostwach tego miasta[10]. 3 stycznia 1968 był trzynasty w konkursie klasyfikacyjnym juniorów na Maleńkiej Krokwi[11]. W lutym 1968 zajął osiemnaste miejsce na mistrzostwach Polski juniorów A w Rabce[12]. W marcu brał udział w meczu pomiędzy Tatrzańskim Okręgowym Związkiem Narciarskim a klubem S.C. Motor z Niemiec Wschodnich, a w kwietniu w zawodach między Krakowem a Zakopanem[13].

W styczniu 1969 zajął miejsca 15. i 16. w rozgrywanych w Kowańcu Mistrzostwach Podokręgu Podhalańskiego w kategorii chłopców młodszych[14][15]. W konkursie z okazji XXIV rocznicy wyzwolenia Zakopanego był ósmy wśród młodzików[16]. W lutym stanął na podium Mistrzostw Juniorów Tatrzańskiego Okręgowego Związku Narciarskiego w kategorii chłopców młodszych. Po skokach na odległość 25 m, 24 m i 25 m zajął trzecie miejsce[17]. W rozegranym w marcu konkursie o tej samej randze, jednak w kategorii Junior B był 13[18]. Również w marcu, w zawodach o Puchar Przewodniczącego MKKF Zakopane w Bukowinie uplasował się na 28. pozycji[19]

W rozegranych 4 stycznia mistrzostwach TOZN w Zakopanem zajął szóste miejsce w grupie A[20]. Kilka dni później zwyciężył w kategorii chłopców młodszych, po skokach na 25,5 m i 24,5 m[21]. Natomiast w zawodach grupy B na większym obiekcie był 17[22]. 24 stycznia, w konkursie z okazji setnej rocznicy urodzin Włodzimierza Lenina zajął dwunaste miejsce[23]. Pod koniec lutego w konkursach Narciarskich Mistrzostw PZN młodzików zajął czwartą i piątą lokatę[24][25].

W wieku 16 lat zdobył mistrzostwo Polski juniorów, wziął też udział w mistrzostwach Europy[26], kiedy to w Tarvisio uplasował się na 34. miejscu[27]. 20 lutego 1972 zadebiutował w seniorskich mistrzostwach Polski, rozgrywanych w Zakopanem. Po pierwszej serii był trzeci. Drugi skok, oddany na odległość 108 m, zakończył podpórką[6].

31 grudnia 1972 w 21. Turnieju Czterech Skoczni znalazł się na 36. pozycji w Oberstdorfie[28], dzień później zajął 29. miejsce, ex aequo z Berndem Zapfem, w Garmisch-Partenkirchen[29]. W Innsbrucku i Bischofshofen uplasował się na 31. miejscu, tym samym co w końcowej klasyfikacji generalnej swojego debiutanckiego turnieju[30]. Na początku lutego 1973 w mistrzostwach Polski zajął siódme miejsce na dużej skoczni w Wiśle[31]. W marcu na mistrzostwach Europy juniorów w radzieckim Toksowie był 21[27].

Rok później zajął 82. miejsce w klasyfikacji generalnej TCS[32], plasując się na 27. miejscu w Ga-Pa[33], 64. w Innsbrucku[34] i 68. w Bischofshofen[35].

W 1974 zdobył swój pierwszy medal mistrzostw Polski seniorów, zwyciężając w zawodach na dużej skoczni[5]. Oddał skoki na 97 m i 107 m. Natomiast na normalnym obiekcie był czwarty, tracąc 2,4 pkt do brązowego medalu[36]. Wziął udział w seniorskich mistrzostwach świata 1974 w Falun[37]. 16 lutego rozegrano konkurs na normalnej skoczni. Po skokach na 75,5 m i 73 m uplasował się na 45. miejscu. Tydzień później na dużej skoczni uzyskał odległości 87,5 m i 81 m, a sklasyfikowano go na 32. miejscu. Na mistrzostwach Europy juniorów w Autrans był szesnasty[27]. Pod koniec kwietnia Bobak wziął udział w trzech silnie obsadzonych konkursach na obiekcie Paula Asserleitnera w Bischofshofen, za każdym razem kończąc rywalizację w czołówce[38].

1974/1975[edytuj | edytuj kod]

Podczas inauguracji 23. Turnieju Czterech Skoczni polski skoczek zajął drugie miejsce w Oberstdorfie, po oddaniu skoków na 96 m i 95 m[39]. W Ga-Pa uplasował się na 18. pozycji[40]. W Innsbrucku dwukrotnie skoczył na odległość 96 m i zajął szóste miejsce[41]. Po tym konkursie Polak zajmował w klasyfikacji TCS czwarte miejsce ze stratą 4,6 pkt. do trzeciego Rainera Schmidta. W Bischofshofen w jednym ze skoków treningowych uzyskał 107 metrów z upadkiem przy lądowaniu (rekord skoczni wynosił wtedy 106 m)[38]. Po pierwszej serii konkursowej Polak zbliżył się do niemieckiego zawodnika na dystans 1,1 pkt. (skoczyli odpowiednio 90,5 m oraz 87 m). W finale Bobak wylądował na 108 metrze skoczni, co było zdecydowanie najdłuższą odległością dnia i pozwoliłoby mu wygrać konkurs – skok był jednak za długi, w związku z tym lądował poza strefą bezpieczeństwa i wyraźnie podparł próbę[26]. Sklasyfikowano go przez to ostatecznie dopiero na 22. miejscu, Schmidt po przewróceniu się przy lądowaniu na 105 m był 30. W klasyfikacji generalnej Bobak znalazł się na piątej pozycji.

9 lutego 1975 podczas konkursu MP na Wielkiej Krokwi skoczył w pierwszej serii 108,5, a w drugiej pobił rekord obiektu, lądując na 115,5 m, dzięki czemu został mistrzem Polski[42]. Na skoczni normalnej zdobył srebrny medal, po skokach na 80 m i 79,5 m[43].

Wcześniej Bobak zwyciężył w styczniowych zawodach Pucharu Beskidów[6] na skoczni w Wiśle. W jednej z serii uzyskał 99 m, bijąc o sześć metrów dotychczasowy rekord obiektu Rudolfa Höhnla. Prezentowana przez skoczka z Zębu odwaga podczas dalekich skoków była u obserwatorów powodem podziwu, ale i zaniepokojenia, przypominano historię słynącego z brawury Zdzisława Hryniewieckiego, którego karierę zakończył tragiczny upadek[38]. Podczas Zimowej Spartakiady Armii Zaprzyjaźnionych 1975 w Kawgołewie skoczek zdobył brązowy medal, po skoku na 70 m. Miał możliwość zaprezentowania się na niej, ponieważ był żołnierzem kraju socjalistycznego (ze stopniem podoficera sł. st.)[44]

1975/1976[edytuj | edytuj kod]

14 września Bobak wystąpił w igelitowych zawodach Grand Prix Frenštátu pod Radhoštěm. Zajął w nich czwarte miejsce[27] Polak zajął 6. miejsce w klasyfikacji 24. Turnieju Czterech Skoczni. Ulokował się na 5. lokacie w Oberstdorfie, 22. w Garmisch-Partenkirchen i 15. w Innsbrucku[45]. Natomiast w Bischofshofen stanął na drugim stopniu podium, skacząc na odległość 97,5 m i 100,5 m[27].

7 lutego 1976 uplasował się na 28. pozycji w konkursie na skoczni normalnej podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Innsbrucku[1], po skokach na 74 m i 75 m[46]. Zawody na skoczni dużej zakończył na 37. lokacie[1] ze skokami na odległość 81 m oraz 81,5 m[47]. Bobak na olimpiadzie nie posiadał nowych kombinezonów, zmieniających opór powietrza, z których korzystali wówczas Austriacy[45].

W dniach 20–21 lutego wystąpił na mistrzostwach Polski w Zakopanem. Na normalnej skoczni uzyskał swój trzeci złoty medal, osiągając 79 m i 75,5 m. Na większym obiekcie oddał próby na odległość 103,5 m i 102,5 m i został wicemistrzem[48].

1976–1979[edytuj | edytuj kod]

12 września 1976 Bobak ponownie wystartował w Grand Prix Frenštátu, tym razem zajmując 32. miejsce[27]. W 1977 doznał kontuzji łękotki[44], startował jednak nadal. 25. Turniej Czterech Skoczni ukończył na 20. pozycji w klasyfikacji generalnej[49]. W Oberstdorfie zajął 11. miejsce[50], w Ga-Pa 28[51]. W Innsbrucku skoczył 85 m w pierwszej serii i 92,5 m w drugiej, zajmując 13. pozycję[52]. W Bischofshofen był 29[53]. Na lutowych Mistrzostwach Polski 1977 zdobył srebro na skoczni normalnej w Szczyrku, przegrywając z Januszem Walusiem o 1,9 pkt, oraz złoto na skoczni dużej w Wiśle[54]

W kolejnej edycji zawodów we Frenštácie ponownie uplasował się na czwartym miejscu. Bobak wystąpił na Mistrzostwach Świata 1978 w Lahti. Na normalnym obiekcie dwukrotnie osiągnął 79. metr i zajął 22. miejsce. Na dużym natomiast uplasował się o jedną lokatę niżej, z odległościami 102 m i 99 m[27]. W marcu na Mistrzostwach Polski 1978 w Zakopanem zdobył złoto na Średniej Krokwi po dwóch skokach na 79,5 m, natomiast na większym obiekcie był szósty[55], po raz pierwszy od czterech lat kończąc konkurs MP bez medalu.

W 27. Turnieju Czterech Skoczni na przełomie 1978 i 1979 zajął 19. miejsce w Oberstdorfie, 10. w Ga-Pa, 27. w Innsbrucku i 22. w Bischofshofen. W klasyfikacji generalnej był 21. W lutym 1979 odbyła się próba przedolimpijska w Lake Placid. Na normalnym obiekcie Bobak uzyskał 83 m i 81,5 m i zajął szóste miejsce. Na dużej skoczni był dwunasty, po skokach na 104 m i 103,5 m[27]. Został powołany do marcowych MŚ w Lotach 1979 w jugosłowiańskiej Planicy. Po pierwszym dniu zawodów był czternasty. Ostatecznie zakończył konkurs na 21. miejscu. Kilka dni później odbyły się zawody o Puchar Tatr w Szczyrbskim Jeziorze. Był tam siódmy i dziesiąty. Na przełomie marca i kwietnia rozegrano zawody we wschodnioniemieckim Oberwiesenthal – uzyskał tam dziewiątą i siódmą lokatę[27]. Na zakopiańskich Mistrzostwach Polski 1979 zdobył złoto na normalnej skoczni, z przewagą ponad 17 pkt nad Stanisławem Kawulokiem (jako jedyny w czołówce pokonał granicę 80. metra). Na dużej skoczni przegrał jedynie z Piotrem Fijasem[56].

Na Zimowej Spartakiadzie Armii Zaprzyjaźnionych 1979 w Zakopanem zdobył srebrny medal na normalnej skoczni i brązowy na dużej[44].

1979/1980[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1979/1980 odbyła się pierwsza edycja Pucharu Świata. Bobak rozpoczął ją od udziału w TCS – w Oberstdorfie znalazł się poza pierwszą setką[57]. W Ga-Pa był szósty po oddaniu skoków na 95 m i 96 m[58], w Innsbrucku skoczył 99 m i 93,5 m, za co sklasyfikowano go na 20. pozycji[59], a w Bischofshofen uplasował się na 13. miejscu, dzięki skokom na 93,5 m i 94 m[60]. Po Turnieju Bobak triumfował w czechosłowackim Turnieju Bohemii[44].

26 stycznia 1980 na Średniej Krokwi w Zakopanem wygrał swój pierwszy i jedyny konkurs Pucharu Świata. Skoczył wówczas 81,5 m i 82 m[61]. Konkurs odbywał się w bardzo trudnych warunkach atmosferycznych. Padał mocny śnieg, a serie kilkakrotnie przerywano i powtarzano[62] (w pierwotnym konkursie, który został anulowany, zajął trzecie miejsce[63]). Dzień później także stanął na podium, na Wielkiej Krokwi zajmując 2. miejsce, za swoim zespołowym kolegą Piotrem Fijasem – tym razem skakał na odległość 114,5 m i 110 m. 9 lutego we francuskim Saint-Nizier zajął trzecie miejsce, po skokach na 96 m i 101 m. Następnego dnia był dziesiąty[27]. Za swoje sukcesy nie otrzymał nagrody finansowej, mimo przesłania jej przez FIS do Polskiego Związku Narciarskiego[64].

Podczas mistrzostw Polski Bobak na normalnej skoczni w Szczyrku zdobył srebrny medal, przegrywając z Fijasem po skokach na 77,5 m i 84,5 m, natomiast na dużym obiekcie w Wiśle zdobył swój pierwszy brązowy medal tej imprezy[5][56].

W konkursie na normalnej skoczni na igrzyskach w Lake Placid w pierwszej serii Bobak skoczył 86 m i zajmował 4. miejsce. W drugiej miał szansę na medal, jednak wylądował na 82 m i zajął ostatecznie 10. miejsce[2][1]. Do srebrnego medalu zabrakło mu 7 punktów[4]. Na dużej skoczni znalazł się na 22. pozycji[1], skacząc 104 m i 97 m.

Po powrocie z Igrzysk po raz kolejny stanął na podium Pucharu Świata, tym razem na średnim stopniu, po zawodach lotów w norweskim Vikersund. W czterech seriach uzyskał kolejno: 140 m, 142 m, 148 m i 116 m[27]. W fińskim Lahti zajął szóste miejsce na normalnej skoczni z odległościami 82,5 m i 83 m i ósme na dużej, w jedynej serii uzyskując 106 m. W szwedzkim Falun był czternasty, a w Oslo siódmy[57]. Ostatnie starty w pierwszej edycji PŚ zanotował w Szczyrbskim Jeziorze. Był tam 14. i 20[27]. W ostatecznej klasyfikacji inauguracyjnego sezonu stanął na najniższym stopniu podium[65].

1980/1981[edytuj | edytuj kod]

Heini-Klopfer-Skiflugschanze, gdzie Bobak osiągnął swój rekord osobisty – 153 m

We wrześniu 1980 Bobak zajął 20. miejsce w Grand Prix Frenštátu.

W tym sezonie Bobak zmagający się z coraz silniejszymi bólami kręgosłupa, utrudniającymi przyjmowanie na rozbiegu pozycji najazdowej zajął 52. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Udział w nim rozpoczął od 15. miejsca w Oberstdorfie[65]. W pozostałych konkursach 29. Turnieju Czterech Skoczni nie punktował – w Ga-Pa uplasował się na 16. miejscu, w Innsbrucku na 37., a w Bischofshofen na 43. W klasyfikacji generalnej zawodów zajął 21. miejsce[66]. W kolejnym konkursie z cyklu PŚ, w Harrachovie, był szesnasty. W Libercu sklasyfikowano go dwa miejsca wyżej[27]. Oba czeskie konkursy rozgrywano w ramach Turnieju Bohemii[67]. Tydzień później wystartował w dwóch konkursach Pucharu Europy – w Chamonix i Le Brassaus, zwyciężając obydwa[27]. W konkursie PŚ w Sankt Moritz był 24., a w Gstaad uplasował się o jedną pozycję wyżej. W Engelbergu natomiast jedyny raz w tamtym sezonie dostał się do pierwszej dziesiątki zawodów (był ósmy, po skokach na 109 m i 110,5 m[27]).

Na mistrzostwach świata w lotach zajął 18. miejsce, uzyskując na Heini-Klopfer-Skiflugschanze odległość 153 metrów, co było jego rekordem osobistym[2]. Nie punktował w następnych konkursach Pucharu Świata – zajął 20. i 24. miejsce w Lahti oraz 26. w Falun. Kolejne punkty zdobył w końcówce sezonu – został sklasyfikowany na piętnastej pozycji w Oslo i na dwudziestej oraz trzynastej w Planicy[27][57]. W klasyfikacji generalnej był 52[65]. Na Zimowej Spartakiadzie Armii Zaprzyjaźnionych w 1981 w Borowiczach zdobył brązowy medal[44]. Na swoich ostatnich Mistrzostwach Polski w 1981 odzyskał tytuł mistrzowski na obu skoczniach[5].

Po zakończeniu kariery[edytuj | edytuj kod]

Po sezonie 1980/81 zakończył karierę sportową. Na skutek intensywnych treningów wybił sobie czwarty i piąty kręg, dodatkowo cierpiał na ucisk lędźwiowego odcinka kręgosłupa, co powodowało promieniujący ból na odcinku całej nogi. Leczono go w Piekarach Śląskich, ale nie wykonano na nim operacji, gdyż była zbyt ryzykowna[68]. Skoczkiem zainteresowała się fundacja Gloria Victis; w 1983 zorganizowano w Nowym Targu mecz, z którego dochody przekazano Bobakowi. Później zamieszkał w Zębie razem z żoną Stanisławą i dziećmi: Haliną, Małgorzatą i Andrzejem (również skoczkiem narciarskim)[69]. Renta Bobaka wynosiła 500 zł, więc w 2005 wyjechał w celach zarobkowych do Francji, gdzie zachorował ciężko. 11 czerwca przeszedł operację, następnie przez kilka dni był nieprzytomny, po czym został przewieziony do Polski, gdzie trafił do szpitala w Zakopanem, a następnie na Oddział Kliniczny Żywienia i Chirurgii w Warszawie. Nie mógł jeść, leżał podłączony do kroplówki, prawdopodobnie cierpiał na wielopoziomową niedrożność jelit lub niedokrwienie jelit[68]. Po długiej chorobie zmarł 12 listopada 2010 w szpitalu w Zakopanem. Pochowano go na cmentarzu w jego rodzinnym Zębie[4]. Na pogrzeb przyszło kilkaset osób[70].

Odszedł jeden z najwybitniejszych polskich skoczków narciarskich, wielki talent, dobry człowiek. Byłem z nim w grupie i mogę śmiało mówić, że dobrze go znałem. Spędziliśmy przecież razem pół życia. W sporcie się nie poddawał, chorobie, niestety, musiał się poddać.

Apoloniusz Tajner, [4]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

1976 Austria Innsbruck/Seefeld – 28. miejsce (K-70), 37. miejsce (K-90)
1980 Stany Zjednoczone Lake Placid – 10. miejsce (K-70), 22. miejsce (K-90)

Starty S. Bobaka na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
28. 7 lutego 1976 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-84 indywid. 74,0 m 75,0 m 211,0 pkt 41,0 pkt Hans-Georg Aschenbach
37. 15 lutego 1976 Austria Innsbruck Bergisel K-104 indywid. 81,0 m 81,5 m 168 pkt 66,8 pkt Karl Schnabl
10. 17 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-86 indywid. 86,0 m 82,0 m 242,2 pkt 22,1 pkt Toni Innauer
22. 23 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-114 indywid. 104,0 m 97,0 m 214,8 pkt 56,2 pkt Jouko Törmänen

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

1974 Szwecja Falun – 45. miejsce (K-70), 32. miejsce (K-90)
1978 Finlandia Lahti – 22. miejsce (K-70), 23. miejsce (K-90)

Mistrzostwa świata w lotach[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

1979 Planica – 22. miejsce
1981 Oberstdorf – 18. miejsce

Mistrzostwa Europy juniorów[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

1972 Włochy Tarvisio – 34. miejsce
1973 Toksowo – 21. miejsce
1974 Francja Autrans – 16. miejsce

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
1979/1980 3.[65]
1980/1981 46.

Zwycięstwa w konkursach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota
1. 26 stycznia 1980 Zakopane Średnia Krokiew K-82 81,5 m 82,0 m 260,7 pkt

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce razem
1979/1980 1 2 1 4
1980/1981 – – – –
suma 1 2 1 4

Miejsca na podium w konkursach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 26 stycznia 1980 Zakopane Średnia Krokiew K-82 81,5 m 82,0 m – – 260,7 pkt 1. –
2. 27 stycznia 1980 Zakopane Wielka Krokiew K-115 114,5 m 110,0 m – – 254,3 pkt 2. 0,3 pkt Piotr Fijas
3. 9 lutego 1980 Francja Saint-Nizier Dauphine K-112 96,0 m 101,0 m – – 216,5 pkt 3. 5,7 pkt Piotr Fijas
4. 29 lutego – 2 marca 1980 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-155 140,0 m 142,0 m 148,0 m 116,0 m 737,5 pkt 2. 15,5 pkt Per Bergerud

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

Sezon 1979/1980
Cortina d’Ampezzo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Sapporo Sapporo Thunder Bay Thunder Bay Zakopane Zakopane Saint-Nizier Saint-Nizier Sankt Moritz Gstaad Engelberg Vikersund Lahti Lahti Falun Oslo Planica Planica Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro punkty
- 101 6 20 13 - - - - 1 2 3 10 - - - 2 6 8 14 7 - - 14 20 130
Sezon 1980/1981
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Harrachov Liberec Sankt Moritz Gstaad Engelberg Ironwood Ironwood Sapporo Sapporo Thunder Bay Thunder Bay Chamonix Saint Nizier Lahti Lahti Falun Oslo Bærum Planica Planica punkty
15 16 37 43 16 14 24 23 8 - - - - - - - - 20 24 26 15 - 20 13 15
Legenda
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 -  – zawodnik nie wystartował lub zajął miejsce poniżej 15.

Turniej Czterech Skoczni[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
1972/1973 31.
1973/1974 82.
1974/1975 5.
1975/1976 6.
1976/1977 20.
1978/1979 21.
1979/1980 37.
1980/1981 21.

Miejsca na podium w konkursach TCS[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 29 grudnia 1974 Oberstdorf Schattenbergschanze K-90 96,0 m 95,0 210,9 pkt 2. 6,5 pkt Willi Pürstl
2. 6 stycznia 1976 Austria Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze K-90 97,5 m 100,5 m 225,5 pkt 2. 10,7 pkt Toni Innauer

Miejsca w poszczególnych konkursach TCS[edytuj | edytuj kod]

21. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen
36 29 31 31
22. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen
– 27 64 68
23. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen
2 18 6 18
24. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen
5 22 15 2
25. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen
11 28 13 29
27. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen
19 10 27 22
28. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen
101 6 20 13
29. Turniej Czterech Skoczni
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen
15 16 37 43

Puchar Europy[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
1980/1981 ?

Zwycięstwa w konkursach Pucharu Europy[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota
1. 16 stycznia 1981 Francja Chamonix Tremplin aux Bossons K-95 93,5 m 90,5 m 249,8 pkt
2. 18 stycznia 1981 Szwajcaria Le Brassus Tremplin de la Chirurgienne K-104 96 m 103 m 243,5 pkt

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Europy[edytuj | edytuj kod]

Sezon 1980/1981
Sankt Moritz Maribor Tarvisio Villach Chamonix Le Brassus Seefeld La Molina Travnik Schönwald Titisee-Neustadt Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Bischofshofen Bischofshofen punkty
- - - - 1 1 - - - - - - - - - 50
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 -  – zawodnik nie wystartował lub brak danych

Sukcesy krajowe[edytuj | edytuj kod]

  • Mistrz Polski juniorów[26]

Mistrzostwa Polski seniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Rozmiar Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
?[a] 20 lutego 1972 Zakopane Wielka Krokiew duża ? 108,0 m[b] ? ? Wojciech Fortuna
7. 4 lutego 1973 Wisła Malinka duża 75,5 m 81,0 m 188,9 pkt 25,0 pkt Czesław Janik
4. 31 stycznia 1974 Zakopane Średnia Krokiew normalna 76,0 m 75,5 m 237,1 pkt 15,4 pkt Adam Krzysztofiak
1. 3 lutego 1974 Zakopane Wielka Krokiew duża 97,0 m 107,0 m 223,1 pkt –
2. 5 lutego 1975 Szczyrk Skalite normalna 80,0 m 79,5 m 233,6 pkt 6,7 pkt Adam Krzysztofiak
1. 8 lutego 1975 Zakopane Wielka Krokiew duża 108,0 m 115,5 m 259,1 pkt –
1. 20 lutego 1976 Zakopane Średnia Krokiew normalna 79,0 m 75,5 m 235,8 pkt –
2. 21 lutego 1976 Zakopane Wielka Krokiew duża 103,5 m 102,5 m 225,9 pkt 7,4 pkt Marek Pach
2. 3 lutego 1977 Szczyrk Skalite normalna 77,0 m 80,5 m 232,4 pkt 1,9 pkt Janusz Waluś
1. 5 lutego 1977 Wisła Malinka duża 96,0 m 90,5 m 242,9 pkt –
1. 3 marca 1978 Zakopane Średnia Krokiew normalna 79,5 m 79,5 m 249,5 pkt –
6. 4 marca 1978 Zakopane Średnia Krokiew normalna 99,5 m 97,0 m 208,6 pkt 34,9 pkt Kazimierz Długopolski
1. 24 stycznia 1979 Zakopane Średnia Krokiew normalna 81,5 m 80,5 m 258,8 pkt –
2. 6 marca 1979 Zakopane Wielka Krokiew duża 105,0 m 106,0 m 238,9 pkt 17,7 pkt Piotr Fijas
2. 2 lutego 1980 Szczyrk Skalite normalna 77,5 m 84,5 m 235,6 pkt 9,0 pkt Piotr Fijas
3. 3 lutego 1980 Wisła Malinka duża 90,0 m 86,0 m 221,3 pkt 8,6 pkt Stanisław Pawlusiak
1. 7 lutego 1981 Zakopane Średnia Krokiew normalna 78,5 m 78,5 m 245,2 pkt –
1. 8 lutego 1981 Zakopane Wielka Krokiew normalna 110,5 m 107,5 m 244,7 pkt –

Inne osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Poniżej ósmego miejsca.
  2. ↑ Skok zakończony upadkiem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Stanisław Bobak. Sports-reference.com. [dostęp 2011-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 stycznia 2009)]. (pol.).
  2. ↑ a b c Szatkowski 2003 ↓, s. 4.
  3. ↑ Zmarł Stanisław Bobak [online], Sport.pl [dostęp 2016-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-22] (pol.).
  4. ↑ a b c d e f Paweł Pełka: Przeskakiwał największe skocznie świata. TygodnikPodhalański.pl, 2010-12-25. [dostęp 2011-05-30].
  5. ↑ a b c d Wyniki Mistrzostw Polski – 1920-2002. Skijumping.pl. [dostęp 2011-05-22].
  6. ↑ a b c Galeria sław cz. 2 Stanisław Bobak (Polska). Skokinarciarskie.com.pl. [dostęp 2011-05-30].
  7. ↑ a b c Szatkowski 2003 ↓, s. 1.
  8. ↑ Witów 1966.03.27 od 1000 Jun A,B. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  9. ↑ Zakopane 1967.01.02 kks Jun A. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  10. ↑ Zakopane 1967.01.29 MiZak Jun A. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  11. ↑ Zakopane 1968.01.03 kks Jun A. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  12. ↑ Rabka 1968.02.19 Ml MP Jun A. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  13. ↑ Bobak Stanisław 1956 WKS Zakopane: Konkursy krajowe. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2016-07-03]. (pol.).
  14. ↑ Kowaniec 1969.01.19 MiPod chmł. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  15. ↑ Kowaniec 1969.01.25 MiPod chmł. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  16. ↑ Zakopane 1969.01.25 RoZa Młodzik. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  17. ↑ Zakopane 1969.02.01 MiOT chł mł. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  18. ↑ Zakopane 1969.03.27 MiOT Jun B. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  19. ↑ Bukowina Tat 1969.03.23 PPMMMF Jun A. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-13]. (pol.).
  20. ↑ Zakopane 1970.01.04 MiOT grupa A. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-16]. (pol.).
  21. ↑ Zakopane 1970.01.11 MiOT chł mł. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-16]. (pol.).
  22. ↑ Zakopane 1970.01.21 MiOT Grupa B. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-16]. (pol.).
  23. ↑ Zakopane 1970.01.24 KSRoWyZa Mło, gr A. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-16]. (pol.).
  24. ↑ Nowy Targ 1970.02.24 NMPZN chł mł. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-16]. (pol.).
  25. ↑ Nowy Targ 1970.02.25 NMPZN chł mł. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-11-16]. (pol.).
  26. ↑ a b c Szatkowski 2003 ↓, s. 2.
  27. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p BOBAK Stanislaw 1956.03.12 POL. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-02].
  28. ↑ Skoki narciarskie – Oberstdorf, Turniej Czterech Skoczni 1972/1973. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  29. ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1972/1973. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  30. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1972/1973. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22]. (pol.).
  31. ↑ Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 52.
  32. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1973/1974. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  33. ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1973/1974. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  34. ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1973/1974. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  35. ↑ Bischofshofen, Turniej Czterech Skoczni 1973/1974. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  36. ↑ Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 53–54.
  37. ↑ Miejsca reprezentantów Polski w konkursach skoków narciarskich na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym 1925-2011. Skijumping.pl. [dostęp 2013-02-19].
  38. ↑ a b c Adrian Dworakowski: „Przegrał jak kozak!” – jak Stanisław Bobak walczył o podium TCS. skijumping.pl, 2020-12-25. [dostęp 2020-12-25].
  39. ↑ Skoki narciarskie – Oberstdorf, Turniej Czterech Skoczni 1974/1975. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  40. ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1974/1975. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  41. ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1974/1975. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  42. ↑ Wojciech Szatkowski: Mistrzostwa Polski w Skokach 1920-2003. Skijumping.pl. s. 2. [dostęp 2011-05-22]. (pol.).
  43. ↑ Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 55.
  44. ↑ a b c d e f Polski Komitet Olimpijski: Stanisław Bobak – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2016-07-03]. (pol.).
  45. ↑ a b Szatkowski 2003 ↓, s. 3.
  46. ↑ Innsbruck / Seefeld, Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1976. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  47. ↑ Innsbruck / Seefeld, Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1976. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  48. ↑ Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 56.
  49. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1976/1977. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  50. ↑ Oberstdorf, Turniej Czterech Skoczni 1976/1977. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  51. ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1976/1977. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  52. ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1976/1977. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  53. ↑ Bischofshofen, Turniej Czterech Skoczni 1976/1977. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-22].
  54. ↑ Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 57.
  55. ↑ Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 59.
  56. ↑ a b Andrzej Więcek: Mistrzostwa Polski w Narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013. Zamość: 2014, s. 60.
  57. ↑ a b c BOBAK Stanislaw. FIS-Ski resultats. [dostęp 2011-05-23].
  58. ↑ Garmisch-Partenkirchen, Turniej Czterech Skoczni 1979/1980. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-23].
  59. ↑ Innsbruck, Turniej Czterech Skoczni 1979/1980. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-23].
  60. ↑ Bischofshofen, Turniej Czterech Skoczni 1979/1980. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-23].
  61. ↑ 79/80 FIS WORLD CUP – 10th World Cup Competition. skijumping.pl. [dostęp 2011-08-18].
  62. ↑ Tomasz Kalemba: PŚ w Zakopanem – tu dzieją się rzeczy niesamowite. Onet.pl, 2012-01-19. [dostęp 2012-01-19]. (pol.).
  63. ↑ Adam Bucholz: Zwycięska premiera – Zakopane 1980. Skijumping.pl, 2014-11-10. [dostęp 2014-11-12]. (pol.).
  64. ↑ Szatkowski 2003 ↓, s. 5.
  65. ↑ a b c d World Cup: Standings on BOBAK Stanislaw. FIS-Ski - biographie. [dostęp 2011-05-31].
  66. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1980/1981. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-05-30].
  67. ↑ Leszek Błażyński: Bohemia Tour chce być jak Turniej Czterech Skoczni. Sports.pl, 2010-12-08. [dostęp 2011-05-25]. (pol.).
  68. ↑ a b Janusz Pindera. W domu ból jest mniejszy. „Rzeczpospolita”, 2005-12-24. Presspublica. 
  69. ↑ Szatkowski 2003 ↓, s. 6.
  70. ↑ PAP: Podhale pożegnało Stanisława Bobaka. SportoweFakty.pl, 2010-11-16. [dostęp 2011-06-16]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Indywidualni mistrzowie Polski w skokach narciarskich
Zimowe MP (do 1961)
Zimowe MP na normalnej
skoczni (od 1962)
Zimowe MP na dużej
skoczni (od 1962)
Letnie MP na normalnej
skoczni
Letnie MP na dużej
skoczni
Zwycięzcy Turnieju Czeskiego w skokach narciarskich
Zwycięzcy skoków narciarskich na Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny
Zdobywcy Pucharu Beskidów w skokach narciarskich
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Bobak&oldid=72489832”