Wilhelm Keitel

Wilhelm Keitel

Feldmarszałek Wilhelm Keitel
feldmarszałek
Data i miejsce urodzenia	22 września 1882 Księstwo Brunszwiku, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	16 października 1946 Norymberga, amerykańska strefa okupacyjna Niemiec
Przebieg służby
Lata służby	1901−1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Reichswehra Wehrmacht
Stanowiska	szef OKW
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa

Keitel podpisujący kapitulację Wehrmachtu

Wilhelm Bodewin Johann Gustav Keitel (ur. 22 września 1882 w Helmscherode pod Bad Gandersheim, stracony 16 października 1946 w Norymberdze) – niemiecki feldmarszałek (od lipca 1940 roku) z czasów II wojny światowej, zbrodniarz wojenny.

Życiorys

Urodził się w rodzinie posiadaczy ziemskich z Brunszwiku. Wstąpił w 1901 do artylerii polowej wojsk pruskich Armii Cesarstwa Niemieckiego. Brał udział w I wojnie światowej, początkowo jako oficer frontowy, a od 1916 roku w sztabie pułku. Jako dowódca baterii zasłynął odważną postawą podczas krwawych walk na froncie francuskim.

Po zakończeniu I wojny piął się w górę po szczeblach w Reichswehrze. W latach 1926-1933 dowodził wydziałem organizacyjnym Sztabu Generalnego Reichswehry (Truppenamt - urząd podległy Ministerstwu Obrony, a pełniący rolę sztabu generalnego armii niemieckiej, którego istnienie zakazane zostało na mocy traktatu wersalskiego). Od 1935 roku był szefem Zarządu Ogólnego Wehrmachtu w ministerstwie wojny, a w lutym 1938 został szefem Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu (Oberkommando der Wehrmacht, OKW) mianowany przez Adolfa Hitlera. Brał udział w przygotowywaniu większości najważniejszych działań wojennych, m.in. planowaniu agresji na Polskę w roku 1939. 22 czerwca 1940 roku osobiście prowadził negocjacje na temat zawieszenia broni w wojnie z Francją i podpisał akt zawieszenia broni w Compiègne.

Keitel był odpowiedzialny za liczne zbrodnie wojenne Wehrmachtu jako absolutnie posłuszny wykonawca rozkazów Adolfa Hitlera i jeden z jego najbliższych współpracowników, uważając nazistowskiego dyktatora za geniusza militarnego. Podpisał m.in. rozkazy dotyczące traktowania jeńców radzieckich oraz Rosjan na terenach okupowanych (6 czerwca 1941 roku podpisał tzw. Kommissarbefehl, czyli rozkaz rozstrzeliwania radzieckich komisarzy). 7 grudnia 1941 roku feldmarszałek Wilhelm Keitel podpisał specjalny dekret Adolfa Hitlera o nazwie Nacht und Nebel, nakazujący represje (aresztowania i umieszczania w obozach koncentracyjnych) członków opozycji antyhitlerowskiej działających w okupowanych państwach Europy Zachodniej; w wyniku akcji wymordowano ok. 7000 osób.

Upadek

8 maja 1945 roku podpisał w Berlinie akt bezwarunkowej kapitulacji niemieckich sił zbrojnych, po czym został aresztowany 13 maja 1945 i osądzony przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze. Keitel stawił się na proces w błękitnym garniturze, prosząc o rozpatrzenie faktu, iż próbował złagodzić rozkazy wydawane przez Adolfa Hitlera. Na pytanie, czy czuje się winnym, odpowiedział przecząco; wyjaśniał swój wkład w II wojnę światową tym, że każdy żołnierz powinien słuchać rozkazów, czym zaskoczył sędziów z trybunału. Gdy odczytano wyrok skazujący Keitla, ten sztywno stał nie okazując żadnej reakcji emocjonalnej.

Za zbrodnie wojenne został skazany na karę śmierci przez powieszenie. Keitel prosił później o zamianę sposobu wykonania wyroku na rozstrzelanie, Sojusznicza Rada Kontroli Niemiec odrzuciła jednak prośbę. Oczekując na wykonanie wyroku śmierci napisał autobiografię. Wyrok wykonano 16 października 1946 roku.

Bibliografia

• José María López Ruiz, Tyrani i zbrodniarze. Najwięksi nikczemnicy w dziejach świata tłum. Agata Ciastek, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2006, s. 276.
• Jerzy Szynkowski, Wilczy Szaniec, Algraf, 2009, ISBN 978-83-60926-32-1, s. 103-104.
• Tadeusz Szafar, Afera Generałów, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1961r., Wydanie I