Świadkowie Jehowy w Hiszpanii

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Szoltys-bot (dyskusja | edycje) o 23:24, 5 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Świadkowie Jehowy w Hiszpanii
Państwo

 Hiszpania

Liczebność
(2017)

112 916

% ludności kraju
(2017)

0,25%

Liczba zborów
(2017)

1499

Rozpoczęcie działalności

1916

Mapa konturowa Hiszpanii
Niektóre miejscowości w Hiszpanii, w których znajdują się Sale Zgromadzeń Świadków Jehowy oraz zaznaczone na niebiesko Biuro Oddziału

Świadkowie Jehowy w Hiszpanii – wspólnota religijna Świadków Jehowy w Hiszpanii (wraz z Wyspami Kanaryjskimi), licząca w 2017 roku 112 916 głosicieli, należących do 1499 zborów[1][a]. W 2017 roku na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrały się 188 092 osoby[2]. Biuro Oddziału, koordynujące działalność miejscowych wyznawców oraz wyznawców w Andorze i w Gibraltarze znajduje się w Torrejón de Ardoz pod Madrytem[3]. Korzystają też z pięciu Sal Zgromadzeń, które znajdują się m.in. w Benidorm, Ajalvir i Barcelonie[4]. Jedna z 25 wspólnot Świadków Jehowy na świecie, których liczebność przekracza 100 000 głosicieli[b][5].

Historia

Początki

Literaturę biblijną na język hiszpański rozpoczęto tłumaczyć w 1909 roku[6], a w 1916 roku zapoczątkowano regularną działalność kaznodziejską w tym kraju. Sporą ilość publikacji tego wyznania wysłał do Hiszpanii J.L. Mayer z Nowego Jorku. W 1920 roku Juan Muñiz, za namową Josepha F. Rutherforda powrócił ze Stanów Zjednoczonych do Hiszpanii, by tam zorganizować działalność kaznodziejską. Ale pomimo starań osiągnął skromne rezultaty, ponieważ ciągle śledziła go policja. W 1924 roku został przeniesiony do Argentyny[7].

W latach 20. XX wieku rozpoczęto wyświetlanie Fotodramy stworzenia w hiszpańskich miastach

W latach 20. i 30. XX wieku działalność w Hiszpanii podjęli również niemieccy współwyznawcy. Należał do nich m.in. Willy Unglaube.

W roku 1925 współwyznawca z Kanady – George Young przybył do Hiszpanii, by kontynuować działalność. W Madrycie i Barcelonie zorganizowali serię przemówień Josepha F. Rutherforda, które opublikowano również w prasie hiszpańskiej, a w formie traktatu (ulotki) – rozesłano pocztą po całym kraju w nakładzie ponad 75 tysięcy egzemplarzy. W tym też roku w Madrycie otwarto biuro Towarzystwa Strażnica[8].

„Strażnica” [La Torre del Vigía]
w j. hiszpańskim wydanie madryckie
(styczeń 1926, rok II)

W 1926 roku rozpoczęto nadawanie audycji radiowych oraz wyświetlanie filmu Fotodrama stworzenia. Francisco Corzo i Máximo prowadzili działalność w prowincjach Alicante, Tarragona i Walencja, a Saturnino Fernández w innych prowincjach Katalonii.

W roku 1927 w Hiszpanii było ponad 400 stałych czytelników „La Torre del Vigía” (dzisiejszej „La Atalaya” – „Strażnicy”). Powstało kilka grup wyznawców, rozsianych po całym kraju (głównie w miastach: Madryt, Barcelona, Malaga i Huesca).

W latach 30. XX wieku do pomocy w działalności przybyło kilkunastu brytyjskich współwyznawców (m.in. John Cooke i Eric Cooke), którzy działali w okolicach Bilbao. Powstały nowe grupy wyznawców w miastach: León, Palencia, Burgos, Valladolid, Salamanka, Segovia i w stolicy[7].

Prześladowania

W roku 1936 władze zamknęły Biuro Oddziału[9]. Od roku 1937 kilkunastu młodych Świadków zostało aresztowanych, ponieważ odmówili służby wojskowej w oddziałach militarnych gen. Franco. Niektórzy z nich zostali skazani na śmierć. Pierwszym z nich był Antonio Gargallo, który w roku 1937 został zastrzelony w Saragossie[10][11]. Od tego czasu działalność prowadzona była w podziemiu[12]. W lipcu 1936 roku O.E. Rosselli, który powrócił ze Stanów Zjednoczonych, rozpoczął działalność na Wyspach Kanaryjskich. 2 lutego 1939 roku wszystkie religie niekatolickie zostały uznane za nielegalne[8].

W 1946 roku władze hiszpańskie ponownie rozpoczęły prześladowania Świadków Jehowy. Kler katolicki wywierał presję na urzędników świeckich, by zahamować rozwój działalności głoszenia. Przerywano zebrania zborowe Świadków Jehowy. Wydalono ich misjonarzy[7]. W roku 1948 działało 34 głosicieli, większość należała do zboru w Barcelonie. W ośmiu miastach odbywały się zebrania zborowe[9].

W latach 1947, 1952, 1953, 1955 i 1957 w Hiszpanii zorganizowano spotkanie z przybyłymi przedstawicielami Biura Głównego Świadków Jehowy[13].

W roku 1949 zanotowano liczbę 53 głosicieli, dwa lata później – 121. W 1954 roku przekroczono liczbę 300 głosicieli. Do roku 1956 tamtejsi wyznawcy kilkakrotnie spotkali się z odmową prawnej rejestracji ich związku wyznaniowego. W roku 1956 w Hiszpanii było 514 głosicieli, głównie w Madrycie, Barcelonie, Walencji oraz w Palma de Mallorca. W 1958 roku liczba głosicieli przekroczyła 1000 osób.

Przybyłych na przełomie lat 40. i 50. XX wieku misjonarzy Szkoły Gilead w roku 1960 wydalono z kraju. Nastąpiły masowe aresztowania Świadków Jehowy. Nadal potajemnie organizowano zebrania religijne i prowadzono działalność kaznodziejską[14]. W roku 1959 minister Camilo Alonso Vega nakazał policji przystąpić do „rozbicia” działalności Świadków Jehowy. Byli oni osadzani w więzieniach pod zarzutem naruszania duchowej jedności kraju[15]. W latach 1950–1970 za samo studiowanie Biblii we własnym domu ścigano, karano grzywną i więziono mężczyzn, kobiety, a nawet dzieci. Młodzi mężczyzni spędzili ponad 10 lat w więzieniach wojskowych za odmowę służby wojskowej[16][17]. W latach 50. XX w. pierwsi Świadkowie Jehowy w Galicji w czasie zakazu działalności, zebrania organizowali w spichrzach (hórreo)[18]. W roku 1955 w Hiszpanii działało około 3000 głosicieli[19].

W roku 1952 pojawili się pierwsi głosiciele na Balearach, w 1959 roku na Wyspach Kanaryjskich, a w roku 1969 w północnoafrykańskich enklawach hiszpańskich.

W 1964 roku liczba głosicieli w całym kraju przekroczyła 3600, a w roku 1966 – 4300. W następnych latach w kraju zaczęto organizować potajemne zgromadzenia, niektórym udawało się uczestniczyć w zgromadzeniach organizowanym zagranicą, m.in. we Francji, Włoszech oraz w Szwajcarii i Belgii.

W latach 60. XX wieku w Al-Ujun i Villa Cisneros (w Saharze Zachodniej) w tamtejszych więzieniach przebywali hiszpańscy Świadkowie Jehowy, odbywający kary więzienia za neutralność. Prowadzili tam nieoficjalną działalność kaznodziejską, dzięki czemu niektórzy więźniowie zostali ich współwyznawcami. Inni wydaleni z Hiszpanii zagraniczni Świadkowie Jehowy rozpoczęli działalność w Maroku.

W 1961 roku na łamach „Przebudźcie się!” opisano brutalne prześladowania hiszpańskich Świadków Jehowy. Z całego świata do miejscowych władz napłynęły tysiące listów protestacyjnych. Przed rokiem 1960 hiszpańscy Świadkowie Jehowy rozpoczęli działalność w Andorze. W 1962 roku przeniosła się tam pewna rodzina z Barcelony i zaczęła prowadzić regularne głoszenie nauk Świadków Jehowy.

Uznanie prawne i rozwój działalności

Jedna z Sal Królestwa (Tolosa)
Publiczna działalność kaznodziejska z publikacjami Świadków Jehowy w Madrycie.
Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata (wyd. hiszpańskojęzyczne z 1967 roku)
„Codziennie badanie Pism” – jedna z publikacji Świadków Jehowy – w języku hiszpańskim

10 lipca 1970 roku władze hiszpańskie zarejestrowały prawnie działalność Świadków Jehowy w tym kraju[8]. Otwarto 482 Sale Królestwa oraz Sale Zgromadzeń. 2 czerwca 1972 roku otwarto Biuro Oddziału. W dniach od 2 do 6 sierpnia 1978 roku w Fira de Barcelona odbył się kongres „Zwycięska wiara”. Uczestniczyły w nim 54 283 osoby. W 1982 roku otwarto Biuro Oddziału z drukarnią (rozbudowane w 1998 roku). Liczba głosicieli wzrosła z 50 tysięcy w roku 1982 do 100 tysięcy w roku 1995.

W lutym 1996 roku w okolicach Bailén w wypadku autobusowym zginęło 26 Świadków Jehowy. Na ich pogrzeb przybyło kilka tysięcy osób – w tym przedstawiciele hiszpańskiego rządu[20]. W marcu 1998 roku z okazji wizyty członka Ciała Kierowniczego na dwóch stadionach – Camp Nou w Barcelonie i na madryckim Estadio Vicente Calderón – zebrało się przeszło 120 tysięcy osób[10].

W roku 2003 odbył się kolejny kongres międzynarodowy „Oddajcie chwałę Bogu”[21]. W roku 2010 zanotowano liczbę prawie 113 tysięcy (112 810) głosicieli.

W 2013 roku Świadkowie Jehowy w Hiszpanii odwiedzali zakłady karne (68), w których prowadzili studium Biblii z około 600 więźniami[22].

W październiku 2015 roku delegacja Świadków Jehowy z Hiszpanii uczestniczyła w kongresie specjalnym „Naśladujmy Jezusa!” na Malcie, a w lipcu 2017 roku w kongresie specjalnym „Nie poddawaj się!” w Mediolanie[23]. Na lipiec 2018 roku w Tbilisi w Gruzji zaplanowano kongres specjalny „Bądź odważny!” z udziałem delegacji z Hiszpanii[24].

Od 2003 roku Biuro Oddziału zorganizowało 48 kursów w 10 językach (również w j. polskim), w których początkowo prowadzona była działalność kaznodziejska i zebrania zborowe. Organizuje się je w ponad 30 językach[25] (m.in. w angielskim, arabskim, bambara, baskijskim, bengalskim, bułgarskim, chińskim (mandaryńskim), duńskim, fińskim, francuskim, galicyjskim, hindi, hiszpańskim, hiszpańskim migowym, japońskim, katalońskim, koreańskim, nepalskim, niemieckim, norweskim, pendżabskim, polskim, portugalskim, pular, rosyjskim, rumuńskim, szwedzkim, tagalskim, tarifit, twi, urdu, walenckim i włoskim).

Kongresy odbywają się w kilku językach: angielskim, arabskim, bułgarskim, chińskim, duńskim, francuskim, hiszpańskim, hiszpańskim migowym, katalońskim, niemieckim, polskim, portugalskim, rosyjskim i rumuńskim.

29 maja 2013 roku hiszpańskojęzyczny Dział Tłumaczeń przeniesiono z Portoryko do nowego domu na terenie hiszpańskiego Biura Oddziału. W dziale tym znalazły się osoby z różnych krajów hiszpańskojęzycznych o odmiennej kulturze i historii: z Argentyny, Gwatemali, Hiszpanii, Kolumbii, Meksyku, Portoryko, Salwadoru, Stanów Zjednoczonych, Urugwaju i Wenezueli[6]. W hiszpańskim Biurze Oddziału literatura biblijna jest tłumaczona na język baskijski, galicyjski, hiszpański, kataloński, walencki oraz na hiszpański język migowy[3].

Od 2015 roku ponad 10 500 ochotników będących Świadkami Jehowy brało udział w 70 budowach lub remontach Sal Królestwa[25].

Zbory polskojęzyczne

Zbory polskojęzyczne działają w miastach Móstoles (koło Madrytu) i San Isidro (Teneryfa, Wyspy Kanaryjskie), a grupy w miastach Barcelona, Benidorm, Burriana, Moguer i Tarragona[26]. Program kongresów odbywających się corocznie w stolicy jest tłumaczony na język polski. Zgromadzenia obwodowe w języku polskim odbywają się w Sali Królestwa w Ajalvir.

Uwagi

  1. ↑ Oprócz krajów hiszpańskojęzycznych, zbory i grupy hiszpańskojęzyczne działają również w Andorze, Australii, Austrii, Belgii, Brazylii, Czechach, Danii, Falklandach, Finlandii, Francji, Gwadelupie, Grecji, Haiti, Holandii, Irlandii, Islandii, Izraelu, Japonii, Kanadzie, Korei Południowej, Luksemburgu, Martynice, Norwegii, Niemczech, Polsce (Warszawa, Gdańsk, Kraków), Portugalii, Rosji, Słowacji, Słowenii, Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii, Szwecji, Ukrainie, Węgrzech, Wielkiej Brytanii i we Włoszech.
  2. ↑ Pozostałe kraje należące do grona „stutysięczników” to: Angola, Argentyna, Brazylia, Demokratyczna Republika Konga, Filipiny, Francja, Ghana, Japonia, Kanada, Kolumbia, Korea Południowa, Meksyk, Niemcy, Nigeria, Peru, Polska, Południowa Afryka, Rosja, Stany Zjednoczone, Ukraina, Wenezuela, Wielka Brytania, Włochy i Zambia.

Przypisy

  1. ↑ Hiszpania – Ilu tam jest Świadków Jehowy. jw.org. [dostęp 2017-12-31].
  2. ↑ Watchtower: Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 2017. jw.org.
  3. ↑ a b Watchtower: Biuro Oddziału W Hiszpanii. jw.org. [dostęp 2014-08-29].
  4. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 1996. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1996, s. 26.
  5. ↑ Watchtower: Coraz więcej krajów w „klubie stutysięczników”. jw.org, 2015. [dostęp 2015-09-06].
  6. ↑ a b Watchtower: Przeprowadzka hiszpańskojęzycznych tłumaczy do Hiszpanii. jw.org, 2014-08. [dostęp 2014-08-29].
  7. ↑ a b c Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1993, s. 384, 424, 430, 436, 437, 494. ISBN 83-903551-0-8.
  8. ↑ a b c Status prawny w Unii Europejskiej. Watchtower, 2016, s. 4. (ang.).
  9. ↑ a b 1949 Yearbook of Jehovah's Witnesses. Watchtower, 1949, s. 67, 68. (ang.).
  10. ↑ a b El País: Los testigos de Jehová se reúnen en Madrid y Barcelona. elpais.com, 1998-03-30. [dostęp 2016-07-25]. (hiszp.).
  11. ↑ Watchtower. Wybrał posłuszeństwo Bogu. „Przebudźcie się!”, s. 32, 8 marca 2003. Towarzystwo Strażnica. ISSN 1234-1169. 
  12. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 1978. Watchtower, 1978, s. 137–257. (ang.).
  13. ↑ Watchtower: Wywiad z wiernymi siostrami – wdowami po członkach Ciała Kierowniczego. tv.jw.org, 2017-01-03. [dostęp 2017-01-20].
  14. ↑ Watchtower. „Mając to usługiwanie (...), nie dajemy za wygraną”. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 20–25, 1 lutego 1995. 
  15. ↑ Watchtower. Tolerancja religijna po 500 latach!. „Przebudźcie się!”, s. 32, 8 stycznia 1993. 
  16. ↑ Watchtower. „Najczęstsze ofiary prześladowań religijnych”. „Przebudźcie się!”, s. 22–25, 8 listopada 1988. 
  17. ↑ El Espaňol: Los 1.000 testigos de Jehová que Franco encarceló por no hacer la mili: regreso al penal de Cádiz. elespanol.com, 2017-12-09. [dostęp 2018-01-13]. (hiszp.).
  18. ↑ Watchtower. Ze spichlerzy na stadiony. „Przebudźcie się!”, s. 24, 8 czerwca 1990. 
  19. ↑ Królestwo Boże panuje!. Towarzystwo Strażnica, 2004, s. 93.
  20. ↑ Watchtower. Jehowa dodaje sił w obliczu tragedii. „Przebudźcie się!”, s. 26, 27, 22 sierpnia 1996. 
  21. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2004 ss. 6, 7
  22. ↑ Watchtower: Więźniowie zmieniają życie. jw.org. [dostęp 2013-10-04].
  23. ↑ Watchtower: Kongresy specjalne 2017. jw2017.org, 2016-10-01. [dostęp 2017-09-18].
  24. ↑ Watchtower: Kongresy specjalne 2018. jw2018.org, 2017-09-10. [dostęp 2017-09-18].
  25. ↑ a b Z wizytą w Hiszpanii. „Przebudźcie się!”, s. 12, 13, nr 2 2017. Towarzystwo Strażnica. 
  26. ↑ Watchtower: Znajdź miejsce zebrań Świadków Jehowy. jw.org. [dostęp 2017-01-20].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Świadkowie Jehowy w Europie
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Świadkowie_Jehowy_w_Hiszpanii&oldid=53083788”