Przejdź do zawartości

Ā

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ā
Ilustracja
Informacje podstawowe
Majuskuła

Ā

Minuskuła

ā

Postać początkowa
F1
Postać środkowa

𐌀

Postać końcowa

Ā ā

Podstawowy alfabet

Alfabet łaciński

Pochodzenie
Oparty na grafemie

A

Znak diakrytyczny

Makron

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Ā, ālitera alfabetu łacińskiego używana w zapisie języka łotewskiego, łatgalskiego, nowopruskiego, rōmaji, w językach polinezyjskich oraz w łacińskim zapisie języka arabskiego. Przypisywana jest samogłosce [a:].

W międzynarodowej transliteracji alfabetu sanskryckiego Ā oznacza otwartą tylną, niezaokrągloną samogłoskę „आ”, której nie należy mylić z podobnym znakiem dewanagari dla środkowej samogłoski środkowej, अ.

W językach innych niż sanskryt,[1] Ā jest sortowane z innymi literami A i nie jest uważane za osobną literę. Makron jest brany pod uwagę tylko podczas sortowania słów, które poza tym są identyczne. Na przykład w języku maoryskim tāu (oznaczające twój) występuje po tau (oznaczającym rok), ale przed taumata (wzgórze).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. "Sanskrit Online Dictionary". [w:] Sanskrit Documents Collection [on-line]. [dostęp 2024-01-27]. (ang.).