Ā
Wygląd
Informacje podstawowe | |||
Majuskuła |
Ā | ||
---|---|---|---|
Minuskuła |
ā | ||
Postać początkowa |
| ||
Postać środkowa |
𐌀 | ||
Postać końcowa |
Ā ā | ||
Podstawowy alfabet | |||
Pochodzenie | |||
Oparty na grafemie | |||
Znak diakrytyczny | |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Ā, ā – litera alfabetu łacińskiego używana w zapisie języka łotewskiego, łatgalskiego, nowopruskiego, rōmaji, w językach polinezyjskich oraz w łacińskim zapisie języka arabskiego. Przypisywana jest samogłosce [a:].
W międzynarodowej transliteracji alfabetu sanskryckiego Ā oznacza otwartą tylną, niezaokrągloną samogłoskę „आ”, której nie należy mylić z podobnym znakiem dewanagari dla środkowej samogłoski środkowej, अ.
W językach innych niż sanskryt,[1] Ā jest sortowane z innymi literami A i nie jest uważane za osobną literę. Makron jest brany pod uwagę tylko podczas sortowania słów, które poza tym są identyczne. Na przykład w języku maoryskim tāu (oznaczające twój) występuje po tau (oznaczającym rok), ale przed taumata (wzgórze).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ "Sanskrit Online Dictionary". [w:] Sanskrit Documents Collection [on-line]. [dostęp 2024-01-27]. (ang.).