7 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
7 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1951

Rozformowanie

1957

Dowódcy
Pierwszy

płk pil. Jan Frey-Bielecki

Ostatni

ppłk pil. Edward Chromy

Organizacja
Numer

JW 1888

Dyslokacja

Kraków

Rodzaj wojsk

Wojska lotnicze

Podległość

Dowództwo Wojsk Lotniczych

7 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego (7 DLM) – związek taktyczny lotnictwa myśliwskiego ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Dywizja organizowana była w ramach dwuletniego planu przyspieszonego rozwoju wojska. Na podstawie rozkazu ministra obrony narodowej nr 0036/Org. z 7 kwietnia 1951 roku, w Krakowie rozpoczęto tworzyć dowództwo dywizji. Etat nr 6/124 dowództwa dywizji przewidywał 99 żołnierzy zawodowych i 5 kontraktowych[1].

Wobec załamania się planu przyspieszonego rozwoju wojsk, rozkazem MON nr 0078/Org. z 19 listopada 1952 roku wprowadzono nową organizację dywizji posiadającą tylko dwa pułki lotnictwa myśliwskiego[1].

Rozkazem nr 0054/Org. z 6 lipca 1957 roku, minister obrony narodowej polecił dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej rozformować dowództwo 7 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego OPL[1].

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

W skład 7 DLM miały wchodzić następujące jednostki[1]:

Po zmianach w 1952 roku w skład 7 DLM weszły następujące jednostki[1]:

  • 2 pułk lotnictwa myśliwskiego OPL
  • 39 pułk lotnictwa myśliwskiego OPL
  • 78 kompania łączności
  • 41 Ruchome Warsztaty Remontu Lotnictwa

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Zieliński (red.) 2011 ↓, s. 90-91.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne "SWAT", 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.